Rusland lanceert aanval op Oekraïne: Duitsland mag zich niet in een oorlog laten drijven! Zes stellingen

Verklaring van COMPACT-hoofdredacteur Jürgen Elsässer

1.) De openlijke aanval op Oekraïne heeft de gevaarlijkste situatie in Europa geschapen sinds 1945. Het risico van een rechtstreekse confrontatie tussen de grootmachten en hun bondgenoten is groter dan bij de Joegoslavië-oorlog, die alleen vanuit de lucht door de NAVO werd uitgevochten en door het verzwakte Jeltsin-Rusland werd aanvaard.

2.) De agressor is, zoals vele malen in de geschiedenis is waargenomen, niet de agressor. De agressie komt van de NAVO onder leiding van de VS, die Oekraïne wil gebruiken als offensief platform tegen Rusland en reeds een permanente militaire aanwezigheid in het land heeft. De NAVO heeft alle beloften gebroken die zij bij de hereniging had gedaan om het einde van de confrontatie van het blok niet te gebruiken om zich naar het oosten uit te breiden. Het laatste dat aan flarden werd geschoten was het Akkoord van Minsk, dat voorzag in pacificatie van Oost-Oekraïne met volledig herstel van de Oekraïense soevereiniteit. Rusland wilde dat, maar het Westen en het regime in Kiev niet.

3.) Poetin voert geen neo-Sovjet buitenlands beleid, maar een neo-Czaristisch (zie ook zijn toespraak van dinsdag). Het verschil is belangrijk, want Duitsland kon over het algemeen goed opschieten met het tsarenrijk, maar niet met de Sovjet-Unie en haar aanspraak op de wereldrevolutie. Het communisme is vandaag, onder leiding van het financieel kapitaal, niet herrezen in Moskou, maar in Brussel - in de vorm van de EudSSR, haar eco-socialistische planeconomie, haar politieke correctheid, haar vernietiging van de traditionele waarden van het christendom en het gezin. Rusland daarentegen voert een beleid dat de facto tegen dit neo-communisme gekant is, hoewel het af en toe doet alsof het antifascistisch is, om de patriottische gevoelens te stimuleren die het gevolg zijn van de overwinning op Hitler-Duitsland.

4.) Als de interventie van Poetin in Oekraïne slaagt (wat echter, zie Afghanistan, geenszins zeker is), zou er een neo tsaristisch blokstelsel van Rusland, Oekraïne en Wit-Rusland ontstaan, eventueel aangevuld met andere door de NAVO bedreigde staten (Armenië, Moldavië/Transnistrië, Kazachstan, Syrië) en met uitlopers naar Zuid-Amerika (Cuba, Venezuela, Nicaragua). Zelfs de steun van Brazilië is niet uitgesloten - Bolsonaro heeft nog maar enkele dagen geleden zijn respect betoond aan Poetin, tot ontsteltenis van de VS.

5.) De hernieuwde verdeling van de wereld in een door de VS geleid en een pro-Russisch blok, zij het onder tegengestelde ideologische auspiciën dan 1945 tot 1989, zou goed nieuws zijn. Het destructieve globalisme zou tot stilstand komen - en tussen de blokken zou er ruimte zijn voor neutralisme en zelfredzaamheid. Herinnering: Tijdens de Koude Oorlog konden landen als Oostenrijk, Finland, Zweden, Joegoslavië en India neutraal blijven en hun eigen weg gaan, ondanks de agressie van de Sovjet-Unie. In die tijd had de FRG ook meer soevereiniteit dan het herenigde Duitsland nu, hoefde geen troepen te leveren voor wereldwijde militaire avonturen van de VS (Vietnam!) en kon een eigen Oostpolitiek ontwikkelen.

6.) Duitsland mag zich niet laten meeslepen in een oorlog tegen Rusland. Als er één les uit de geschiedenis is, dan is het deze: Russen en Duitsers mogen zich nooit meer tegen elkaar laten opzetten. Van onze regering, die trouw is aan de Angelsaksen, kan niets verwacht worden. Er moet een nieuwe vredesbeweging tegen het regime Scholz-Baerbock worden opgebouwd, die strikte neutraliteit in het huidige conflict eist, de ingebruikneming van Nordstream-2, de terugtrekking van de Amerikaanse bezettingstroepen en de terugtrekking uit de NAVO.