Ankara en Tel Aviv delen Syrië maar bereiden zich voor op oorlog
18.12.2024
Erdogan en Netanyahu zullen waarschijnlijk niet met elkaar botsen. Integendeel, de twee zullen samen zaken blijven doen. Boven en onder de toonbank, zoals het afgelopen jaar het geval was: vanuit Ankara donderde Erdogan tegen de slager van Tel Aviv, zwoer dat hij alle zakelijke relaties met Israëlische criminelen zou verbreken. En vervolgens bleef hij alles verkopen wat Netanyahu nodig had om het bloedbad in Gaza voort te zetten.
Dat deden de Arabische landen ook, en dat deed Iran ook: zaken zijn zaken en die zijn belangrijker dan duizenden vermoorde Palestijnse kinderen.
Nu zullen Turkije en Israël ook Syrië delen. Tel Aviv voor preventie en veiligheid tegen Hezbollah of de jihadisten die Damascus bezetten. Ankara voor preventie en veiligheid tegen de Koerden. Kortom, ze doen het niet uit koloniale overwegingen, maar alleen uit zelfverdediging. Alleen Italiaanse politici geloven het, of doen alsof ze het geloven. Minus quam.
Maar Turkije en Israël hebben doelen, echte doelen, die de twee landen tot een definitief conflict zullen brengen. Netanyahu was nog niet klaar met het vieren van de eliminatie van Assad dat hij al begon te pleiten voor de noodzaak om de Koerden te helpen een onafhankelijke staat op te richten in Syrië. Opzettelijk gedaan om Ankara te bedreigen en de vestiging van Groot-Israël te bevorderen.
Aan de andere kant is het zeker niets nieuws dat Erdogan ervan droomt om het Ottomaanse Rijk te reconstrueren. Inclusief Syrië, maar met uitbreiding van zijn controle over Libië en een leidende rol in Centraal-Azië. Waar hij al invloed uitoefent over Azerbeidzjan.
Hun respectieve doelen zullen dus botsen. Met gevolgen die moeilijk te overzien zijn. Want Israël, militair gesteund door Washington, is geen lid van de NAVO. Maar Turkije wel. Bijgevolg zou bij de eerste raket die vanuit Tel Aviv wordt afgevuurd, of bij de eerste aanval zoals de pro-Israëlische Tg5 de bombardementen op de Palestijnen noemen, het hele NAVO-front moeten ingrijpen tegen Israël.
Het is alleen al lachwekkend om dat te denken. En Erdogan, die ook probeert goede relaties met Moskou te onderhouden, weet dat heel goed. En als de Russen hun bases in Syrië houden, kan Turkije ze gebruiken.
Natuurlijk laat deze oorlogsdreiging in het Middellandse Zeegebied de Italiaanse politiek volledig koud. Dit zijn niet langer de dagen van Craxi en de rol van Italië als vredestichter in het Middellandse Zeegebied.
