To Be or Not to Be: Daria Doegina's visie op de Apocalyps

In de anderhalf jaar sinds de 29-jarige Daria Doegina werd gedood bij een autobomaanslag in de buurt van Moskou, is de vraag "Wie is Daria Doegina?" niet verdwenen. Integendeel, toen de rook optrok, werd deze vraag alleen maar intenser en breder.

Dit is misschien één van de redenen waarom The Washington Post afgelopen oktober [2023] een "exposé" uitbracht waarin werd toegegeven wat de meeste nuchtere mensen al wisten: Doegina's jonge leven werd afgesneden in een daad van door de staat gesponsord terrorisme, uitgevoerd door Oekraïense spec-ops die gecreëerd, getraind, bewapend en gefinancierd werden door de CIA (1). Natuurlijk spraken de Amerikaanse en Oekraïense functionarissen die dit aan de Washington Post bevestigden "op voorwaarde van anonimiteit vanwege veiligheidsoverwegingen en de gevoeligheid van het onderwerp," aangezien Kiev en Washington nog steeds officieel weigeren om commentaar te geven. Met andere woorden, het is "hetzelfde oude verhaal" met dezelfde oude acteurs die nu met hun nieuwste "junior partners" spelen.

Deze moordenaars komen nog steeds woorden tekort uit "bezorgdheid" over de "gevoeligheid" van wat ze hebben gedaan: het doden van een jonge denker, schrijver en activist, wiens dood een doos van Pandora heeft geopend over de echte Daria Doegina - haar gedachten en geschriften, en wat haar activisme en dood betekenen voor veel mensen over de hele wereld.

Na de publicatie van haar postume boek Eschatologisch optimisme kwam Daria 'Platonova' Doegina - de filosofe - in de schijnwerpers te staan (2). Lezers over de hele wereld weten nu wat velen in haar geboorteland Rusland al wisten: Doegina was niet alleen de dochter van de vooraanstaande Russische filosoof Aleksandr Doegin, maar ook zelf een diepzinnig, radicaal filosoof.

Aan de vooravond van haar dood werkte Doegina aan een doctoraat in oude politieke filosofie en begon ze haar belangrijkste ideeën aan het publiek te presenteren.

Ze was een levenslange activiste van de Internationale Euraziatische Beweging, die pleit voor de (her)vestiging van een multipolaire wereld waarin diverse beschavingen en culturen niet ondergeschikt zijn aan het dictaat van het imperialistische blok van de VS en het moderne Westen.

Hand in hand met haar (geo)politieke activisme is Doegina's jonge maar verre en veteraan carrière als gedurfd journalist en analist onthuld. Daria was ook een vrouw van de kunst: ze had een muziekproject (Dasein May Refuse), schreef poëzie en bezocht en organiseerde kunsttentoonstellingen en theater (3). Ze was van plan om zich aan film te wagen.

Op een meer persoonlijk vlak kunnen degenen die Russisch lezen uit haar onlangs gepubliceerde dagboeken leren dat Daria een mens was die voortdurend worstelde met melancholie en uitputting. Ze zette zichzelf voortdurend onder druk om het beste uit zichzelf te halen voor anderen en een hoger doel.

Dezelfde Westerse media die zich haastten om haar dood te vieren als een luide en duidelijke "boodschap", zijn nu gaan klagen over een opkomende "Daria Doegina cultus" en maken zich zorgen over de werkelijke boodschap die haar leven en dood nu betekenen.

Misschien zouden ze zich inderdaad zorgen moeten maken, want één van Doegina's boodschappen klinkt luid en duidelijk in onze dagen: We staan aan de rand van de afgrond. In een van haar belangrijkste openbare lezingen, die ze enkele dagen voordat de COVID-19 lockdowns in maart 2020 begonnen, gaf, benadrukte Doegina: "We leven waarschijnlijk in het tijdperk van het einde van de wereld - dit is te zien aan de pandemie, aan de verschillende natuurrampen die steeds vaker voorkomen en aan de fundamentele verschuivingen in de politiek, geopolitiek en filosofie" (4).

In een toespraak een jaar later sprak Doegina van een "scherp apocalyptisch gevoel van een naderend einde," en verwees ze naar ons tijdperk als de Kali-Yuga, het laatste "donkere tijdperk" in de Hindoeïstische cyclus (5). Toen een toehoorder vroeg wat dissidenten uit de moderne cultuur konden halen, reageerde Doegina sceptisch: "Door de moderne cultuur? Welke? Door de cultuur van objectgeoriënteerde ontologie, cyborgs en mutanten?" (6).

In een andere toespraak over post-feministische filosofie sprak Doegina over de noodzaak om "de mensheid te redden van de naderende dood," en ze waarschuwde in niet mis te verstane bewoordingen voor de gevolgen van de komst van het Transhumanisme: "Wanneer het vrouwelijke en het mannelijke uiteindelijk worden afgeschaft en vervangen door cyborgs, zal dat het einde van de wereld betekenen... Samen met het verlies van man en vrouw, zullen we het zijn zelf verliezen" (7).

Met andere woorden, de jonge vrouw wier leven op gruwelijke wijze werd ontnomen terwijl ze op een avond naar huis reed, zag haar leven - en dat van ons allemaal - als een apocalyptische schemering aan de vooravond van een doomsdag-middernacht.

Volgens Daria betekent het einde dat op ons afkomt niets anders dan het einde van de mensheid, van de mensheid als zodanig. Het meest in het oog springende aspect van dit einde is de opkomst van een almachtige technologische matrix waarin, in haar woorden, "de moderne mens zich bevindt onder de vernietigende invloed van de materie, onder de clichés van de consumptiemaatschappij, onder de toenemende druk van de technologie, die hem onderdrukt en hem de noodzaak oplegt om zijn opdringerige, vervreemdende algoritmen te volgen" (8).

De mens van de "hightech" 21ste eeuw is een schepsel dat "in een ruimte geworpen wordt waarin technologie en materie hem in wezen vernietigen, waarin hij zijn as van rebellie en soevereiniteit tegenover materialiteit en illusie verliest" (9).

Snel genoeg - en Doegina was zeker niet de eerste of de laatste die dit voorspelde - zal de technologie die steeds meer ons leven beheerst ons vermogen om te denken, te handelen en zelfs te bestaan overstemmen. Alles wat we begrijpen of waarvan we vermoeden dat het de mens definieert - sterfelijkheid, denken, vrijheid, wil, hart, ziel, het vermogen tot relaties met anderen, maar ook relaties met het heilige en het hiernamaals - zal worden gecontroleerd, gesimuleerd, vervangen of verdrongen door de technologische krachten die we hebben ontketend en waarvan we naïef denken dat we ze stabiel kunnen beheersen.

Doegina probeerde de wortels van onze technologisch georiënteerde apocalyps bloot te leggen in de Moderne en Postmoderne filosofie. Ze zag zichzelf als een verkenner in de kosmische Oorlog van de Geest(en) ("Noomakhia"): Een van haar missies was het intens bestuderen en blootleggen van het denken dat dit mogelijk maakt en voorafgaat, op dat subtiele filosofische vlak waar maar weinigen aandacht aan besteden.

Het centrale concept van haar filosofie is eschatologisch optimisme. Daria Doegina's visie op de apocalyps was revolutionair in de oorspronkelijke betekenis van dit woord - een "ommekeer" of transformatie van onze manier van in de wereld staan.

Doegina benadrukte dat de postmoderne filosofieën - die door de meeste mensen worden afgedaan als louter "woordsalades" of nutteloze "theorievorming" die beperkt blijft tot academische afdelingen en zogenaamde "identiteitspolitiek" - de incubatiekamer, het laboratorium en de achilleshiel van de uiterlijke apocalyptische crisis is.

Tientallen jaren voor het Transhumanisme stelde een van de peetvaders van de Postmoderne filosofie, Gilles Deleuze, dat omdat de mens een te hiërarchisch, onderdrukkend en problematisch subject is, hij daarom moet worden getransformeerd - of vervormd - tot een slijmachtig slijmweb dat zich willekeurig verspreidt en stolt als een wortelstok.

Objectgeoriënteerde ontologie", een van de laatste "modieuze" trends in de filosofie, beweert dat het bestaan bevrijd moet worden van het menselijk denken, zodat de echte nexus van het zijn "teruggegeven" kan worden aan de levenloze objecten en machines om ons heen. Daria Doegina nam geen blad voor de mond toen ze zei: "Dit is het echte einde van de filosofie" (10). Natuurlijk moet "filosofie" hier begrepen worden zoals Doegina het bedoelde: niet als overbodige gedachte-experimenten, maar als een radicale, essentiële capaciteit van het mens-zijn, als de spirituele architectuur van de "software" achter de "hardware" - en zelfs, zoals in haar geval, een kwestie van leven en dood.

Twee anekdotes illustreren Daria's gewaagde uitstapjes naar de duistere trends van onze tijdgeest.

Tijdens de lancering van de Russische editie van de Cyclonopedia van de Iraans-Amerikaanse filosoof Reza Negarestani (over een demon in de kern van de aarde die steeds krachtiger wordt en vrijkomt door oliewinning), maakte een toeschouwer van de gelegenheid gebruik om Doegina ten huwelijk te vragen. Ze antwoordde dat ze alleen akkoord zou gaan als hij Cyclonopedia in het Engels uit zijn hoofd zou leren. Met andere woorden: "Ken uw vijand."

Bij een andere gelegenheid woonde Doegina een tentoonstelling bij van de Engels-Amerikaanse filosoof Timothy Morton, waarbij Morton tegen zijn hand schreeuwde omdat die niet zijn eigen leven leidde en tegen zijn menselijke onderdrukker in opstand kwam.

Doegina besteedde haar tijd aan het denken met mensen als Negarestani en Morton omdat ze geloofde - of liever wist - dat zij het denken en de manier van (niet-)zijn vertegenwoordigen achter de technologische, Transhumanistische, "objectgeoriënteerde" dystopie waarin we onszelf meeslepen en (niet-)denken. Door dit gebied en filosofische "niemandsland" te onderzoeken, door namen te noemen en bepaalde ideeën bloot te leggen, vormde het filosofische activisme van Daria een echte bedreiging (11).

Toch was deze opkomende filosofe van de eindtijd - voor haar tijd gesneuveld - niet alleen maar een diepe denker en waarnemer. Het centrale concept van haar filosofie is eschatologisch optimisme. Daria Doegina's visie op de apocalyps was revolutionair in de oorspronkelijke betekenis van dit woord - een "ommekeer" of transformatie van onze manier van in de wereld staan. Omkeren en zien wat er om ons heen gebeurt, omkeren en zien dat anderen in het verleden en het heden alternatieve oriëntaties te bieden hebben, omkeren van alle vooroordelen en ideologieën die over onze tijd heersen en ons nu naar de ondergang leiden.

In een tijd waarin we gefixeerd zijn op schermen, aangesloten zijn op zogenaamde "sociale media" en gebonden ("connected") zijn aan krachten en signalen die buiten ons willen en doen liggen, is er volgens Doegina maar één uitweg voor de gewetensvolle mens, de dissident, de authentieke denker: de uitdaging - het lot - aangaan om te leven, te denken en ons uit te spreken, hier en nu, op dit moment. Door dit te doen, weerspiegelt en stemt ons wezen zich af op dezelfde stroom van dissidenten en denkers in samenlevingen, systemen en situaties hiervoor en elders; we zijn diep menselijk op dit laatste moment waarop ontmande, gedachteloze, klikkende en scrollende menselijke entiteiten worden voorbestemd voor "probleemoplossing".

Doegina biedt een eenvoudige maar brutale waarheid als uitgangspunt: "Iedereen heeft zijn eigen plaats in de wereld, zijn spirituele thuisland... Wat zeker is, is dat waar we ons ook bevinden in de moderne wereld, we ons in het centrum van de hel bevinden. Het is moeilijk om ergens authenticiteit te zien. We zijn vervloekt. Maar dit is geen reden om ons niet naar verlossing te haasten" (12).

We worden uitgedaagd om de kans te grijpen om radicaal te zijn in een tijdperk van machines, bots, algoritmen en de opkomst van het niet-menselijke en het onmenselijke.

Natuurlijk is niets van het bovenstaande terug te vinden in de reguliere journalistiek of in AI-ondersteunde nieuwsberichten over het leven, de gedachten en de dood van Daria Doegina. Het enige wat ze kunnen herhalen is dat Doegina een Russische "propagandist" was wiens "agressieve retoriek" tegen Oekraïne de moord op burgers rechtvaardigde.

Doegina had volgehouden dat de "speciale militaire operatie" van Rusland in Oekraïne een gedurfde offensief-defensieve manoeuvre was om te voorkomen dat het postmoderne virus en de apocalyptische zondvloed, die het Westen al aan het verteren waren, een van de historische en culturele hartgebieden (of grensgebieden) van Rusland zouden innemen. Ongeacht hoe men het conflict interpreteert, past het toch in Doegina's concept van eschatologisch optimisme: tegen alle verwachtingen in, hoe dan ook, zijn we verplicht om een laatste strijd te voeren tegen het "Einde van de Geschiedenis," dat, zoals we nu kunnen voorzien, geen mensen meer zal omvatten - om nog maar te zwijgen van culturen en volkeren zoals Russen, Oekraïners, Amerikanen, Australiërs, enz.

Daria Doegina's favoriete, vaak aangehaalde citaat komt van René Guénon, een auteur van profetische eschatologische werken: "Het einde van een wereld is nooit en kan nooit iets anders zijn dan het einde van een illusie" (13).

Volgens Doegina zijn de scenario's die voor ons liggen het apocalyptische hoogtepunt van een diepe, perfide illusie. Het is onze taak om deze illusie door en in onszelf te beëindigen, de werkelijkheid terug te winnen, en dit tegen alle verwachtingen in te doen als nederige, moedige, geïnspireerde, ambitieuze eschatologische optimisten. Daarom werd deze jonge vrouw met een grootse, opzienbarende boodschap vermoord, en haar dood en leven zijn van het allergrootste belang voor ons allemaal.

Eschatologisch optimisme van Daria Platonova Doegina is verkrijgbaar bij Prav Publishing op pravpublishing.com/product/eschatological-optimism.

Dit artikel is gepubliceerd in New Dawn Special Issue Vol 18 No 1.

Als u dit artikel waardeert, kunt u overwegen een abonnement te nemen om deze website te helpen onderhouden.

Voetnoten:

1. Greg Miller, Isabelle Khurshudyan, Shane Harris, en Marya Ilushina, "Oekraïense spionnen met nauwe banden met CIA voeren schaduwoorlog tegen Rusland," The Washington Post, washingtonpost.com

2. Daria Platonova Dugina, Eschatologisch optimisme, trans. Jafe Arnold, ed. John Stachelski (PRAV Publishing, 2023); Jafe Arnold, "Life in the End: The Message of Daria Dugina," Continental-Conscious, 19 december 2023, continentalconscious.com

3. Daria was close met Alexey Belyaev-Guintovt, over wie zie David Herbst, "Alexey Belyaev-Guintovt: Court Painter of the Eurasian Empire," New Dawn Special Issue Vol 15 No 3 (2021).

4. Dugina, Eschatologisch optimisme, 39.

5. Ibid., 73-74

6. Ibid., 107-108

7. Ibid., 137-138

8. Ibid., 55

9. Ibid., 54

10. Ibid., 39

11. Zie: Askr Svarte, Traditie en toekomstschok: Visies op een toekomst die niet de onze is (PRAV Publishing, 2023).

12. Dugina, Eschatologisch optimisme, 114

13. René Guénon, The Reign of Quantity and the Signs of the Times, trans. Lord Northbourne (Hillsdale: Sophia Perennis, 2004), 279.

Over de auteur

Jafe Arnold is vertaler, reiziger en de oprichter van hoofdredacteur van PRAV Publishing (pravpublishing.com). Hij studeerde Europese Cultuur aan de Universiteit van Wrocław, Godsdienstwetenschappen en Westerse Esoterie aan de Universiteit van Amsterdam en Filosofie aan de Universiteit van Warschau. Hij is de oprichter van het Eurasianist Internet Archive en de blog Continental-Conscious (continentalconscious.com).

Copyright

Er wordt voorwaardelijke toestemming verleend om artikelen gepubliceerd in New Dawn en op deze website te herdistribueren en te reproduceren, uitsluitend voor niet-commerciële doeleinden en op voorwaarde dat de kopie intact en ongewijzigd blijft. Neem voor commerciële reproductie contact op met de redacteur.

Als u een van onze artikelen op uw website wilt reproduceren, maak dan gebruik van de volgende vermeldingen aan het einde van het artikel:

© Copyright New Dawn Magazine, www.newdawnmagazine.com. Toestemming verleend om dit artikel vrij te verspreiden voor niet-commerciële doeleinden, mits onbewerkt en volledig gekopieerd, inclusief deze mededeling.

© Copyright New Dawn Magazine, www.newdawnmagazine.com. Toestemming om dit artikel voor niet-commerciële doeleinden opnieuw te verzenden, te plaatsen en op websites te plaatsen, mits het alleen in zijn geheel wordt weergegeven zonder wijzigingen of toevoegingen. Deze mededeling moet bij alle herpublicaties worden gevoegd.

Bron

Vertaling door Robert Steuckers