Alexander Doegin: Vooruitzichten voor 2022

Belangrijke onderwerpen voor de geopolitiek van 2022.

1.

Een versterking van de multipolaire wereld is zeer waarschijnlijk in 2022, als het beleid van Rusland en China steeds duidelijker zal worden. Beide naties zullen hun banden blijven aanhalen. Het is dan ook zeer waarschijnlijk dat rond deze twee actoren een club van multipolaire mogendheden zal ontstaan (terwijl landen die de legitimiteit van de unipolariteit van de VS nog steeds erkennen, zich rond de "Democratische Liga" zullen organiseren). Daarnaast zullen ook "grote ruimten" zoals de EU, India of islamitische landen hun soevereiniteit doen gelden. Het is echter zeer waarschijnlijk dat tripolariteit de norm zal blijven, aangezien noch India noch de EU in staat zijn om autonome subjecten te worden om vele redenen: liberale elites, gebrek aan zelfbewustzijn, directe invloed van globalistische machten, gebrek aan een idee van eenheid, enz.

2.

Het uitbreken van een Derde Wereldoorlog zal een mogelijkheid blijven, vooral omdat de VS zullen blijven weigeren afstand te doen van de positie van hegemonie die zij van 1945 tot 1991 hebben bekleed. Het primaat van de Verenigde Staten werd opnieuw bevestigd na de ineenstorting van de USSR en kreeg de naam "unipolair moment" (1991-2000), dat tot op heden min of meer onwankelbaar is gebleven. Neoconservatieven streefden ernaar deze dominantie in de 21e eeuw te verabsoluteren (New American Century Project). De geringe legitimiteit die Biden binnen de Verenigde Staten heeft en de diepe verdeeldheid die er in de Amerikaanse samenleving heerst, maken echter duidelijk dat de oude Joe op dit moment weinig gezag heeft om een kernoorlog te ontketenen. In plaats daarvan rekent Poetin op haar. Een kernoorlog is een (misschien noodzakelijke) kaart om de Verenigde Staten te dwingen en de vrede te bewaren.

3.

Hoe dan ook, het is belangrijk in gedachten te houden dat Biden zich in 2022 in een vrij precaire positie zal bevinden, aangezien hij een zeer lage goedkeuringsbeoordeling heeft en zijn buitenlands en binnenlands beleid vol tegenstrijdigheden zit, en de Senaatsverkiezingen op de loer liggen. die in het midden van zijn termijn zullen plaatsvinden. Hierdoor zullen de Republikeinen en vooral voormalig president Trump waarschijnlijk weer aan populariteit winnen, waardoor het Trumpisme steeds relevanter wordt. Biden zal echter waarschijnlijk tot wanhoopsdaden worden gedwongen om te voorkomen dat zijn termijn in elkaar stort, en een directe confrontatie met Rusland over de soevereiniteit over de Zwarte Zee en Oost-Oekraïne ligt hier voor de hand. Biden heeft niet genoeg charisma om een actie van een dergelijke omvang uit te voeren, maar het valt niet uit te sluiten dat hij iets dergelijks zal doen om het stervende globalisme te redden.

4.

De Verenigde Staten zullen regionale spanningen in hun voordeel blijven gebruiken, zoals die tussen Pakistan en India. Het feit dat beide landen deel uitmaken van de SCO kan echter helpen om deze spanningen te verzachten. Rusland zal in dit verband een belangrijke diplomatieke rol spelen, aangezien het goede betrekkingen onderhoudt met India en de betrekkingen met Pakistan aan het verbeteren is.

5.

China zal zijn invloed blijven consolideren via zijn Belt and Road-project en zijn strategische partnerschap met Rusland uitbreiden. Het is dus heel goed mogelijk dat deze projecten niet langer om China draaien, maar deel gaan uitmaken van de continentale strategie die Poetin voor Groot-Eurazië heeft voorgesteld.

6.
Rusland zal zijn soevereiniteit blijven versterken, maar het herstel van zijn imperiale essentie kan alleen worden bereikt door een defensieve oorlog: als er provocaties tegen ons worden gepleegd, zullen wij moeten reageren. Als er een conflict uitbreekt in Oekraïne, zal Rusland in het offensief gaan en zal Oekraïne, als onafhankelijke entiteit en platform van het globalisme, op de een of andere manier verdwijnen. Als dat gebeurt, is het mogelijk dat er een nieuwe staat ontstaat in de gebieden die door de Oost-Slaven worden bewoond, en dat de hereniging van de grote Russen, de kleine Russen en de Wit-Russen eindelijk weer een feit wordt.

7.

De toekomst van Nord Stream 2 zal onzeker blijven, vooral omdat Duitsland wordt geregeerd door een pro-VS globalistische coalitie onder leiding van de Groenen, hoewel het Duitse centrum-links ook pro-VS is en sterke banden heeft met Georges Soros. Dit leidt tot de conclusie dat Duitsland in een reeks politieke strubbelingen terecht zal komen, aangezien de consensus tussen elites en samenleving die Schröder (centrum-links) en Merkel (centrum-rechts) hadden gesmeed, zal verdwijnen.

8.

De politieke islam zal niet langer relevant zijn en andere projecten en oplossingen voor de problemen in het Midden-Oosten zullen de kop beginnen op te steken. Het is echter onwaarschijnlijk dat dergelijke projecten in de nabije toekomst zullen worden geconsolideerd.

9.

De Maghreb zal het epicentrum zijn van verschillende regionale conflicten, met name tussen Algerije en Marokko of tussen Marokko en het Polisario-front in de Westelijke Sahara. Bovendien bedreigen verscheidene andere lokale conflicten de Afrikaanse moslimbevolking (Mali, Nigeria, Centraal-Afrikaanse Republiek, Tsjaad, enz.). De toekomst van Irak blijft onzeker, vooral nu de Amerikaanse troepen zich naar verwachting dit jaar zullen terugtrekken. Dit alles zou de spanningen tussen de sjiitische, soennitische en Koerdische bevolkingsgroepen kunnen doen toenemen of kunnen leiden tot oorlogen binnen al deze groepen.

10.

Iran zal een zeer stabiel land blijven, aangezien de heerschappij van de ayatollahs - in tegenstelling tot wat in de westerse propaganda wordt beweerd - vrij solide is.

11.

Turkije zal onafhankelijk en autonoom blijven zolang Erdogan aan de macht is, maar deze laatste zal waarschijnlijk met vele interne uitdagingen worden geconfronteerd.

12.

Frankrijk is binnen de EU het land dat de meeste veranderingen zal ondergaan, aangezien Eric Zemmour de mogelijkheid heeft president te worden. Zemmour is een aanhanger van het Gallisme en het continentalisme, nog afgezien van het feit dat hij anti-globalistische en anti-Amerikaanse standpunten inneemt. In Frankrijk staan momenteel drie rechtse kandidaten - Zemmour, Marine Le Pen en de republikein Valérie Pécresse - tegenover Macron, die met elkaar strijden om de Franse "anti-Macronistische" stemmen. Als de Gaullistische Zemmour of Marine Le Pen president worden, zal de EU als geheel (en vooral Italië en Duitsland) een onafhankelijke pool beginnen te worden (vooral nu Groot-Brittannië niet langer deel uitmaakt van Europa).