Iran steunt onafhankelijkheid Oekraïne: Doegin onthult verborgen betekenissen

Netwerk “experts” proberen actief om de nieuwe Iraanse president Pezeshkian te beschuldigen van anti-Russische sentimenten. En daarin schuilt een ernstig gevaar. Vandaag de dag zijn Iran en Noord-Korea de naaste bondgenoten van Rusland. Iran en Noord-Korea gaan verder in hun technische steun aan Rusland dan andere landen die met ons sympathiseren en zichzelf zien als deelnemers aan de opbouw van een multipolaire wereld.

Ja, India en China, maar ook veel islamitische landen, waaronder Turkije, geven Rusland serieuze economische en diplomatieke steun. Dat geldt ook voor sommige landen in Afrika en Latijns-Amerika. En dankzij deze steun - soms meer benadrukt, soms minder, soms direct en soms schimmig - is Rusland opgewassen tegen de uitdagingen waarmee het wordt geconfronteerd bij het uitvoeren van de speciale militaire operatie.

De waarde van alle landen die ons steunen door ons te helpen bij het oplossen van serieuze technologische, economische en diplomatieke problemen is onbetaalbaar. Daarom moeten we vandaag extra voorzichtig zijn bij het beoordelen van hun acties. En dit geldt in de eerste plaats voor de Islamitische Republiek Iran.

Het Westen gelooft dat de nieuwe president van Iran, Massoed Pezeshkian, tot de “liberaal-westerse” factie behoort. Maar dit is niet helemaal waar. Ja, hij is misschien geen rigide aanhanger van het extreme politieke sjiisme, maar hij handelt binnen het kader van alle Iraanse belangen. En als hij daarvan afwijkt, is het politieke systeem van Iran zodanig dat de Rahbar - de hoogste geestelijke leider van Iran Ayatollah Khamenei volgens de grondwet elke president op elk moment zijn bevoegdheden kan ontnemen.

Daarom moet noch de “verwestersing” van Pezeshkian, noch zijn soevereiniteit binnen de Iraanse politiek worden overdreven. Hij is grotendeels een presentatiefiguur, zoals presidenten in parlementaire republieken. In het geval van Iran hebben we het echter niet over een parlementaire republiek, maar over een speciaal sjiitisch systeem van wilayat al-faqih, waarin het oppergezag toebehoort aan de geestelijke raad en zijn hoofd, Ayatollah Khamenei, de echte drager van de Iraanse soevereiniteit. En hoewel het waar is dat Pezeshkian heeft gesproken over het erkennen van de soevereiniteit van Oekraïne, is dit niets meer dan het officiële standpunt van veel landen die Rusland zowel in woord als, en dat is het belangrijkste, in daad steunen.

Daarom moeten we vooral flexibel zijn na elke diplomatieke stap van China, Turkije en vooral onze naaste bondgenoot Iran. Ons land bevindt zich nu in een zeer moeilijke situatie en elke onzorgvuldige generalisatie, elke scheldkanonnade tegen hen, elke overdreven of verdraaide interpretatie van de uitspraken van bepaalde politieke leiders van deze landen kan tot zeer ernstige gevolgen leiden.

Daarom ben ik van mening dat we vandaag een moratorium moeten instellen op het bekritiseren van onze naaste bondgenoten of zelfs neutrale krachten. En de vrijheid van meningsuiting moet niet alleen worden beperkt tot directe voorstanders van een unipolaire wereld, maar ook tot indirecte uitingen van standpunten en ideeën die een negatieve invloed kunnen hebben op de betrekkingen van Rusland met andere landen. Zelfs Dmitri Peskov heeft al toegegeven dat we censuur hebben, en dat is volkomen terecht, vooral in de context van oorlog.

Het Westen is goed op de hoogte van onze interne processen en staat altijd klaar om olie op het vuur te gooien zodra het een van onze ongelukkige uitspraken opmerkt. Bijvoorbeeld kritiek op Iran, Erdogan of China. Onze vijanden benadrukken dit onmiddellijk, maken er een trend van en geven het door aan onze aanhangers om onze relaties met hen te verbreken.

De tijd van vrij commentaar en geklets op sociale media is voorbij. Elke Russische expert die toegang heeft tot brede podia en commentaar geeft op de internationale situatie, moet gecertificeerd zijn in geopolitiek. Als hij of zij niet slaagt voor dit minimum, een korte credit, heeft hij of zij het recht om alleen alledaagse dingen te bespreken die geen strategische schade toebrengen aan ons land.

Bron

Vertaling door Robert Steuckers