Slavoj Žižek en links als verdedigers van het oorlogskapitalisme van de NAVO en het Westen

"Het minste wat wij Oekraïne verschuldigd zijn is onze volledige steun, en daarvoor hebben wij een sterkere NAVO nodig [...] Vandaag de dag kun je geen linkse zijn als je niet ondubbelzinnig achter Oekraïne staat," zegt de pips van de linkse intellectueel, de "Hegeliaanse marxist" Slavoj Žižek in The Guardian.

Zoals Nikos Mottas opmerkt, zou de mening van Žižek over Oekraïne totaal irrelevant geweest zijn, als de Sloveense denker en cultuurtheoreticus niet zoveel publiciteit had gekregen in de Westerse media en zich niet had opgeworpen als een van de "belangrijkste levende intellectuelen".

Al meer dan twee decennia is Žižek een prominente figuur, niet alleen in de mainstream media, maar ook in de meest prestigieuze academische instellingen en denktanks in Europa en de Verenigde Staten. Dit illustreert de dieper wordende intellectuele decadentie van het Westen.

In werkelijkheid is Žižek "de belichaming van een pseudo-marxistische bedriegerij, die het kapitalistische uitbuitingssysteem probeert wit te wassen door middel van hoogdravende analyses, onsamenhangende en vaak tegenstrijdige filosofische nonsens".

Het is geen toeval dat dezelfde bedrieger die nu oproept tot een "sterkere NAVO" om Oekraïne te verdedigen, al in 1999 openlijk pleitte voor militair ingrijpen door de NAVO, en de bombardementen op Joegoslavië prees, herinnert Mottas zich.

Slavoj, een uitgesproken voorstander van de gruwelijke misdaden die de NAVO in Joegoslavië heeft begaan, was echter niet tevreden met de barbaarsheid die het Servische volk werd aangedaan. Naar zijn mening werden de Serviërs te laat gebombardeerd, en niet voldoende. Blijkbaar hadden alle Serviërs gedood moeten worden om de Sloveense "cultuurcriticus" tevreden te stellen.

Na de terreuraanslagen in Parijs in 2015 opperde Žižek dat het tegengif voor de impasse van het mondiale kapitalisme de "militarisering van de samenleving" was. Aangezien volgens Žižek de mensen niet weten wat zij willen (of zij willen de "verkeerde dingen"), moeten de burgerrechten beknot worden en moet de beslissingsbevoegdheid van de "emancipatoire politiek" geconcentreerd worden in de handen van een technocratische liberaal-globale elite. Dus alleen maar meer Eurobureaucratie, verwesterlijking en VS-hegemonie?

Žižek is geenszins een radicale denker, hij vertegenwoordigt de liberale hoofdstroom. Volgens Mottas is de Sloveense popfilosoof "een apologeet van de kapitalistische barbarij, die het socialisme van de 20e eeuw denigreert, onbeschaamd Lenin aanvalt en openlijk of heimelijk het moorddadige, imperialistische NAVO-bondgenootschap propageert".
Zelfs wanneer hij het communisme pretendeert te verdedigen, doet Žižek dat alleen op het niveau van de abstracte theorie, met weinig aandacht voor de sociale en politieke toepassing van het idee. Als de westerse alliantie van de Verenigde Staten China zou gaan bombarderen, zou Žižek waarschijnlijk ook die aanval verdedigen, en een manier vinden om het "socialisme met Chinese kenmerken" te veroordelen.

Mottas bloost over hoe Žižek en andere "marxistische intellectuelen" zoals hij (zoals Alain Badiou, Antonio Negri, Terry Eagleton, enz.) een "gedecafeïneerde revolutie willen die niet naar revolutie ruikt", geschikt voor gevoelige liberalen. Onder zo'n links vernisje is het goed om zich voor de media te koesteren en het kapitalistische systeem te verdedigen.

De cirkel is inderdaad gesloten: in het Westen zijn zowel links als rechts, carrièrepolitici, universitaire academici en verschillende hybride mainstream en fringe beïnvloeders, samen bezig met het uitdelen van NATO-opium aan het volk, met het oproepen tot de val van Rusland en met het uitzien naar een nieuwe opkomst van het door het Westen geleide kapitalisme uit de as van het liberalisme.

Bron

Vertaling door Robert Steuckers