Pages russes

Pages russes (= Russische Bladzijden), door Robert Steuckers

Robert Steuckers is met name medeoprichter van Synergies européennes, waar hij de stellingen van een pan-Europees antikapitalistisch Grootruimte verdedigt. Als tolk, identiteitsactivist en polyglot is deze zeer gecultiveerde intellectueel, een hyperactieve specialist in geopolitiek en Oost-Europese landen, een man die perfect geïntegreerd is in het westerse politieke leven, dankzij zijn beheersing van vele Europese talen. Hij heeft verschillende boeken gepubliceerd en deelgenomen aan vele conferenties op ons continent.

Achterflap:

"Deze nieuwe bundel van Robert Steuckers zal ongetwijfeld een autoriteit zijn op het gebied van de Russische kwestie in de breedste zin van het woord. De grondslagen van het Russische nationalisme, Germanofobie en Anglofobie in het Russische debat aan het begin van de eeuw, de oorsprong van het Sovjet-Europa, de genealogie van Russisch rechts, geopolitieke belangen in het verleden en het heden, en de achtergronden van de Donbass- en Syrië-problematiek zijn onder meer de thema's die aan bod komen. Robert Steuckers eert ook grote figuren als Solzjenitsyn, Rozanov, Tjoetsjev, Kopelev of zelfs Doegin en Parvulesco. Dankzij de didactische aanpak van de auteur kan iedereen de huidige wereldsituatie, waarin Rusland vooroploopt, beter begrijpen.

Uittreksels:

"De Slavofiele ader en de impliciete Dostojevskiaanse kritiek (die Nietzsche had gefascineerd), Leontievs religieuze en orthodoxe antiwestersheid gekoppeld aan Eurasistische ideologie, gecorrigeerd door Dugin in het licht van Carl Schmitts theorie van de "grote ruimte", hebben het theoretische en ideologische veld opnieuw geïnvesteerd in het Rusland van vandaag, geënt op de suggesties van de arabist Primakov, een zuiver product van de Sovjet-scholen, en in het "hoofd van Vladimir Poetin". Ideologisch gezien is Rusland, ondanks de bolsjewistische parenthese van zijn recente geschiedenis, teruggekeerd tot wat het was vóór 1917, het schild van een solide conservatisme, ditmaal niet schuchter en niet reactionair, niet star en niet achterlijk, in de wereld van deze eerste drie decennia van de 21ste eeuw. De wens van Alexander Solzjenitsyn lijkt in vervulling te gaan, het werk van een Stolypin herleeft bijna een eeuw later."

"De anti-Russische propaganda van gisteren en vandaag maakt deel uit van de immixtionistische en internationalistische strategie die gisteren in Londen en sinds het presidentschap van Teddy Roosevelt en het Wilsoniaanse systeem in Washington ten uitvoer is gelegd; zij heeft tot gevolg gehad dat alle pogingen van continentale eenwording zijn getorpedeerd en dat Europa op den duur een politieke dwerg is geworden, ondanks zijn economisch gigantisme. De dominante geschiedschrijving maakt dus van Rusland een boeman, en deze geschiedschrijving wordt gedicteerd aan de mediabureaus, aan de internationale pers, door in Londen of Washington gevestigde bureaus. Het gaat er nu om, in vrije kringen zoals de onze, de steeds terugkerende clichés van deze propaganda te weerleggen en te verwijzen naar een andere interpretatie van de geschiedenis, naar een alternatieve geschiedschrijving, die ook verschilt van de sovjet/communistische geschiedschrijving (gekoppeld aan de Angelsaksische geschiedschrijving voor de gebeurtenissen van de Tweede Wereldoorlog).

De retoriek van de "mensenrechten" maakt de uitoefening van de klassieke diplomatie onmogelijk; de interne tegenstellingen, die worden uitgebuit via de media en de agentschappen die hen informeren, vinden geen evenwichtige oplossing meer, worden bestendigd, waardoor cycli van "lange oorlogen" worden ingeluid; "Mensenrechten" zijn, anders dan het lijkt, niet verheven tot een dominante ideologie om de triomf van het goede humanisme in de wereld te bewerkstelligen, maar om een oneindig proces van oorlogen, revoluties en onrust op gang te brengen".

"De bevestiging van volkse en solidaire waarden impliceert automatisch de aanwijzing van hun vijanden, volgens de formule van Carl Schmitt. Laten we er vandaag drie aanwijzen: 1) de media die door de Amerikaanse soft power zijn geformatteerd; 2) de neoliberale ideologie, een nieuw universalisme dat de specifieke kenmerken van het volk en zijn sociale beleid uitwist en de vernieuwing van de elites onmogelijk maakt (in de betekenis die Gaetano Mosca en Vilfredo Pareto eraan gaven); 3) de feestelijke ideologie die de volkeren verdrinkt in impolitisme".

"Als de vrije boeren van Oekraïne en/of het "Nieuwe Rusland" al alles hadden verloren tijdens de stalinistische kolchozisatie, dan hebben ze sinds de onafhankelijkheid van het land in 1991 niet veel teruggewonnen: drie Amerikaanse bedrijven (Cargill, Monsanto en Dupont) bezitten nu meer dan 40% van het land op het grondgebied van Oekraïne."

Het Ottomaanse Rijk zag de controle over de Balkan als een stap naar de verovering van heel Europa, te beginnen met de "Gouden Appel", Wenen, die door zijn legers tweemaal werd belegerd, in 1529 en 1683. Maar het was tevergeefs. Elke keer was de reactie bewonderenswaardig en werden we geen Turken. Het Ottomaanse doel was de Donau op te trekken, van Belgrado naar Boedapest en van Boedapest naar Wenen, en vervolgens, vermoedelijk, van Wenen naar Linz en het hart van Beieren, om heel Europa in zijn greep te krijgen. Vandaag vestigen de Verenigde Staten hun belangrijkste militaire basis op de plaats van de Ottomaanse overwinning in 1389, in Kosovo, van waaruit de Turken hun verovering van Europa begonnen.

"Al deze interventies in Eurazië door de hypermacht aan de overkant van de Atlantische Oceaan komen perfect overeen met Carl Schmitts definitie van de onaanvaardbare inmenging van thalassocratiën in de interne aangelegenheden van continentale of kustmachten. Tegenover deze interventies/agressies, want het zijn inderdaad agressies in het tijdperk van "cognitieve oorlogen" of "elektronische oorlogen", is het belangrijk om duidelijk en definitief de militaire allianties zoals de NAVO aan de kaak te stellen die ons nog steeds aan Amerika binden, om dichter bij Rusland te komen, om gemeenschappelijke militair-industriële productiepolen te creëren, om zonder enig compromis te strijden tegen de lokale terroristen die zijn voortgekomen uit tribale krachten die door de Amerikaanse speciale diensten zijn opgewekt (Albanese maffia, Tsjetsjenië, enz.)".

Bron