Het seniele Westen wakkert de oorlog aan, wat zal China doen?
De voormalige Amerikaanse president Donald Trump grapte zaterdag in een toespraak op een Republikeinse conventie dat Washington "the sh** out of" Rusland zou moeten bombarderen met F-22 gevechtsvliegtuigen die versierd zijn met de Chinese vlag.
"En dan zouden wij zeggen dat China het gedaan heeft," vervolgde hij, volgens CBS News, dat bronnen aanhaalde die bij het evenement aanwezig waren. "Dan zouden [Rusland en China] met elkaar gaan vechten, en wij zouden gewoon achterover leunen en toekijken."
Zittend VS-president Joe Biden is niet veel beter dan Trump. Hij legt verklaringen af vol fouten die twijfel doen rijzen over zijn gezondheid. Nog niet zo lang geleden zei Biden in een interview dat "Poetin Rusland zal veroveren".
In zijn State of the Union toespraak suggereerde hij dat "Poetin misschien Kiev met tanks omsingelt, maar nooit de harten en zielen van het Iraanse volk zal winnen". Een verwarde Biden is - net als zijn voorganger Trump met zijn opschepperij - het mikpunt geweest van spot op de sociale media.
Ik ben vast niet de enige die zich heeft afgevraagd waarom er in de Verenigde Staten geen evenwichtigere, gezondere en jongere kandidaten voor het presidentschap zijn. Natuurlijk doet de regering-Biden, met haar ministers en ambtenaren, het meeste werk en neemt zij de meeste beslissingen, zodat de president een meer symbolische leidersrol heeft.
Aan de andere kant is het seniele leiderschap van de VS een goede afspiegeling van de algemene staat van verloedering in het Westen. Is de tijd rijp voor een post-Amerikaanse wereldorde, of zakt de hele wereld steeds dieper weg in de Amerikaanse cultuur van oorlogszucht en "annulering"?
De oorlog in Oekraïne kan nog escaleren. Volgens minister van Buitenlandse Zaken Antony Blinken hebben de Verenigde Staten de Europese NAVO-landen het "groene licht" gegeven om gevechtsvliegtuigen aan Oekraïne te leveren. Washington probeert op die manier duidelijk de eurolanden bij het conflict te betrekken.
In tegenstelling tot de VS en zijn bondgenoten, heeft China opzettelijk vermeden betrokken te raken in de chaos van sancties over het Oekraïne-conflict en is betrekkelijk neutraal gebleven.
Peking heeft er baat bij dat de VS hun economie en militaire machine binden aan een langdurig conflict met een andere wereldmacht. Terwijl sommige Chinese bedrijven zich uit het zakendoen met Rusland hebben teruggetrokken, hebben andere de gelegenheid aangegrepen om belangrijke overeenkomsten met de Russen te sluiten.
Het Chinese ministerie van Buitenlandse Zaken heeft de "onwettige unilaterale sancties" veroordeeld die Rusland naar aanleiding van de aanslag opgelegd heeft gekregen en heeft er bij de westerse landen op aangedrongen om "de legitieme rechten en belangen van China en andere partijen niet te schaden" met hun economische sancties.
Hoe lang zal China nog kunnen toekijken als zijn strategische partner in alle ernst door het collectieve Westen wordt aangevallen? Jaar na jaar heeft China zijn eigen defensiecapaciteiten ontwikkeld, maar men kan niet zeggen dat het land "militaristisch" is in vergelijking met het Westen.
China wil graag een stuwende kracht blijven achter de groei van de wereldeconomie en zich concentreren op zijn projecten voor infrastructuurontwikkeling, maar zal dat mogelijk zijn in het licht van toenemende militaire dreigingen en wereldwijde instabiliteit?