De vraag naar ideologie

In feite veranderen wij, Russen, nu voor de derde keer in 35 jaar van ideologie.

Tot het begin van de jaren '90 was er een dictatuur van het marxisme-leninisme in de samenleving. Het was verplicht en (weliswaar formeel, maar) alles was erop gebouwd - politiek, economie, wetenschap, onderwijs, recht. In het algemeen, alles.

Begin jaren 90 vond er een ideologische staatsgreep plaats. Westerse liberalen (hervormers) grepen de macht. Er werd een liberale ideologische dictatuur gevestigd. Nu werd alles - politiek, economie, wetenschap, onderwijs, recht - hervormd volgens Westerse liberale normen. Het liberalisme werd voortaan beschouwd als de enige ware doctrine.

Toen Poetin aan de macht kwam, schafte hij de ideologische dictatuur van de liberalen niet in de eerste fase af, maar eiste hij dat er werd nagedacht over de soevereiniteit van de (liberale, verwesterde) staat. We bleven in het paradigma van het liberalisme, maar met de nadruk op soevereiniteit. Soerkov noemde het “soevereine democratie”. Het ideologisch dictaat van het liberalisme bleef bestaan.

Zuivere liberalen reageerden op twee manieren op Poetins soevereiniteitsbeleid: sommigen begonnen, direct op geld van het liberale Westen en op instigatie van Westerse veiligheidsdiensten, te protesteren (het was de vijfde colonne), terwijl anderen Poetin niet durfden tegen te spreken, hem imiteerden, zich verstopten en het soevereiniteitsbeleid stilletjes maar dwingend begonnen te saboteren (dat washet werk van de zesde colonne, van de Sislibs).

Met het begin van de Speciale Militaire Operatie (SMO) werd de vijfde colonne definitief uiteengedreven en begonnen de zuiveringen van de zesde colonne. Sommige Sislibs (Chubais, enz.) flipten en vluchtten naar Israël en Londen. De slimsten groeven zich dieper in.

Maar de echte ideologische omwenteling begint nu pas. Toen het duidelijk werd dat de Krim voor altijd van ons is, als de teruggekeerde Oude Landen, dat de oorlog tot de overwinning en de SMO geen technische mislukking is in de relaties met het liberale Westen, zoals men eerder kon denken, maar een onomkeerbare breuk. De dictatuur van de liberale ideologie werd dus afgelopen.

De overgang van communisme naar liberalisme was gemakkelijk, omdat methodologieën, instructies en leerboeken uit het Westen konden worden verkregen. Niet alleen gratis, maar ook betaald - door de CIA, het State Department en Soros.

De overgang van liberalisme naar een zuiver Russische ideologie is moeilijk. Het is onmogelijk om terug te keren, noch naar het communisme (waar ze je trouwens niet opbellen), noch naar de orthodoxe monarchie (waar ze je niet opdringerig opbellen, maar wat het betekent, is iedereen al vergeten). Vrijwilligers zijn geweldig, maar ze zijn geen ideologie.

Er zijn geen methodologieën, instructies en leerboeken voor de derde Russische ideologie. Eén ding is duidelijk - geen communisme, geen liberalisme. Maar het is ook geen fascisme - we vechten tegen fascisme in Oekraïne.

We moeten dus iets pre-westers doen herleven, wortel schieten, wat de basis is van de Russische identiteit, maar het innovatief en creatief in de toekomst projecteren. Een soort Russisch patriottisch imperiaal futurisme.

En de belangrijkste steun hierbij zijn traditionele waarden, historisch onderwijs, de cursus over een multipolaire wereld, de stelling van Rusland als een beschavingsstaat. Dit is beslist geen communisme, liberalisme en fascisme. En de Vierde Politieke Theorie. Dit is de ideologische transformatie die zich nu ontvouwt. Radicale deliberalisering, het breken van de liberale dictatuur. Maar zonder in de val van communisme of nationalisme (fascisme) te trappen. Dit zijn immers ook westerse politieke doctrines van de Europese moderne tijd. Het is niet-Russisch, noch in vorm, noch in betekenis. En het moet noodzakelijk Russisch zijn. Nu hebben we alleen iets Russisch nodig.

Deze wending is onvermijdelijk en hangt niet af van de willekeur van de autoriteiten of enkele ideologische groeperingen. Het soevereine Rusland moet een soevereine ideologie hebben. En er wordt niet over gediscussieerd, het wordt goedgekeurd zoals de eerste decreten van de bolsjewieken of de privatisering van de jaren 1990.

Vertaling door Robert Steuckers