Waar zijn we?

Bijna zes maanden zijn verstreken sinds het begin van de Russische speciale militaire operatie in Oekraïne en het scenario dat voor ons ligt is niet wat het Westen verwachtte.

De verwachtingen die de westerse kanselarijen hier in het Rijk der Goeden koesterden, waren dat Rusland zijn aanvankelijke dynamiek in korte tijd zou verliezen, en zou eindigen in een modderstroom van politieke en economische sancties en steeds duidelijker zichtbare militaire nederlagen, totdat de Russische legers moesten stoppen en met het hoofd omlaag en de staart tussen de benen, verslagen en vernederd, naar Moskou moesten terugkeren.

Het is moeilijk te begrijpen wat er door het hoofd gaat van veel westerse analisten die de bewijzen ontkennen of althans hun oordeel niet opschorten in afwachting van meer definitieve gebeurtenissen. Misschien drijft een misplaatst gevoel van vaderlandsliefde sommigen ertoe om consequent de kant te kiezen van wat nu de verkeerde kant is sinds de val van de Berlijnse Muur en de ontbinding van de Sovjet-Unie. Denkend aan anderen, komt ook Udo Ulfkotte in gedachten, de noodzakelijkheden van het dagelijks leven en die onmisbare kleine luxe, die het leven voor sommigen zo aangenaam maken, dat zij vergeten dat zij slechts knappe scribenten te huur zijn.

Ondanks de indrukwekkende hoeveelheid sancties die het Westen aan het Rusland van Poetin heeft opgelegd, ondanks de militaire, economische en inlichtingenhulp aan het regime in Kiev, is de Donbass nu bijna helemaal bevrijd en maakt Moskou zich op om ook Odessa en Transnistrië te bevrijden. Behoudens een onverwachte omwenteling op het terrein ten gunste van Kiev en zijn president die met zijn eigen penis piano kan spelen, zal de oorlog waarschijnlijk uitlopen op een Russische overwinning en de verwezenlijking van de door Moskou geformuleerde doelstellingen.

Welke doelstellingen, op middellange en lange termijn?

Leonid Savin, een Russisch geopolitiek deskundige, beantwoordde onze vragen over de mogelijke toekomst.

Waarom stagneert het buitenlands beleid van de VS al tientallen jaren op de gebruikelijke paden die wij inmiddels allemaal goed kennen?

De belangrijkste Amerikaanse techniek is eenvoudig. In het binnenlands beleid is het gebaseerd op de formule van de ijzeren driehoek (bedrijven - lobby's - regering), die ook in het buitenlands beleid terug te vinden is. In de internationale betrekkingen daarentegen gebruikt Washington het wortel-en-stok-principe, gemaskeerd door het idee van harde macht/zachte macht. Maar het doel is hetzelfde: controle over de hulpbronnen in het buitenland, overheersing en hegemonie.

Is het mogelijk dat de huidige situatie, met inbegrip van de oorlog in Oekraïne, te wijten is aan de buitensporige redelijkheid van Rusland tegenover het Westen in het verleden?

Het komt door de onverantwoordelijkheid en de verwrongen logica van het Westen. Zelfs in de Verenigde Staten zijn veel wetenschappers en politici het erover eens dat de crisis in Oekraïne het gevolg is van de door de VS gestuurde NAVO-uitbreiding. Wij zien nu veel initiatieven van westerse regeringen, vooral van de Verenigde Staten, om Rusland te isoleren en af te scheiden. De geest van de koude oorlog zit nog in hun hoofden. Maar de tijden van de koude oorlog zijn voorbij. Rusland zal niet afwachten hoe het Westen het probeert te vernietigen.

Volgen het Witte Huis, het Pentagon en het Ministerie van Buitenlandse Zaken dezelfde afgesproken koers? Of kunnen we weer een "frond van generaals" verwachten, zoals met Syrië is gebeurd?

Het lijkt erop dat het Witte Huis en het Ministerie van Buitenlandse Zaken het eens zijn over Rusland. Het Pentagon is voorzichtiger, maar volgt bevelen op van Biden en Blinken. Het ministerie van Defensie heeft onlangs aangekondigd dat het meer bijstand zal verlenen aan Oekraïne. Over het geheel genomen zien wij dus een eendrachtige strategie tegen Rusland.

Is de Oekraïne-crisis ook bedoeld om het streven van Berlijn naar meer onafhankelijkheid van Londen en Washington te neutraliseren? Had Berlijn volgens u de laatste jaren de bescherming van Moskou kunnen zoeken door een langetermijnagenda na te streven?

De as Moskou-Berlijn-Parijs is de ergste nachtmerrie van de Atlanticisten. In het boek van Brooks Adams, dat aan het eind van de 19e eeuw geschreven is, staat inderdaad de stelling dat Amerika toekomstige vriendschap tussen China, Rusland en Duitsland moet voorkomen ten bate van Washington. De Verenigde Staten vrezen de continentale integratie van Eurazië in welke vorm dan ook. Daarom gebruiken zij de strategie van verdeel en heers. Tot nu toe zijn er geen tekenen dat Berlijn een soevereine en onafhankelijke politiek bedrijft. Sommige ministers zetten gewoon reuzenstappen. Wij hebben gehoord dat Duitsland geen wapens meer aan Oekraïne zal leveren omdat het de Bundeswehr in een normale toestand moet houden. Dit is goed nieuws, maar niet genoeg. Aan de andere kant zal de les van Rusland over de gasvoorziening en de prijzen de Duitse politici helpen om goed na te denken.

Verloopt de speciale militaire operatie in Oekraïne volgens plan?

Ja, dat is zo, wij gaan stap voor stap te werk. Er zijn geen concrete termen, alleen doelstellingen. Nu is de Volksrepubliek Lugansk bevrijd. De volgende stap zal de Volksrepubliek Donetsk en andere regio's van Oekraïne zijn. Elke dag zijn er minder kansen voor Zelenski's dictatuur en meer kansen voor de volgende Russische eisen.

Loopt Kiev ernstig gevaar ingesloten te raken en de omvang van zijn grondgebied sterk in te krimpen, zelfs ten gunste van enkele van zijn "vrienden" aan de westgrens?

De "vrienden" aan de westelijke grens zijn er zeer in geïnteresseerd om deze delen van Oekraïne zo snel mogelijk in hun grondgebied op te nemen. Ik denk dat zo'n gelegenheid zich spoedig zal voordoen. Maar de kust is ook van strategisch belang voor Oekraïne. De regio's die het grootste deel van het BBP van Oekraïne produceren (de industriële sectoren in het zuidoosten) staan momenteel onder Russische controle. De haven van Odessa zal een goede beloning zijn na andere successen in de regio Zaporozjie en de regio Nikolajev onder Russisch bestuur (hopelijk zeer binnenkort).

Kunt u ons inlichten over (helaas) beruchte biologische laboratoria van de VS in Oekraïne?

Het laatste nieuws ging over het verband tussen Russische burgers die sinds 2014 in Oekraïne vermist zijn en de activiteit van deze laboratoria. Het onderzoek is nu aan de gang.

Laten we het over de economie hebben. Maakt het MIR-systeem Rusland onafhankelijk van SWIFT en veilig voor zijn mogelijke uitsluiting?

Binnen Rusland kunnen wij Mastercard en Visa gebruiken; er zijn nog geen problemen. MIR is onafhankelijker omdat het een binnenlands product is, maar het is beperkt in het buitenland. Nu onderhandelen Russische regeringen over de installatie ervan in bevriende landen.

Hoe zal de nieuwe internationale reservevaluta eruit zien, zal zij exclusief zijn of zal zij naast de dollar bestaan?

Op de Russische beurs zien wij dat de yuan nuttiger is dan de Amerikaanse dollar. China bouwt zijn eigen transactiesysteem op. Bovendien kwamen Peking en Moskou overeen om een andere wereldmunt te organiseren om elke afhankelijkheid te vermijden.

Is het Amerikaanse unipolaire moment definitief voorbij?

Ja, natuurlijk is dat zo. Maar zoals bij elke mondiale verandering zullen wij nog enige tijd turbulentie hebben.

Als u mij toestaat, zou ik willen besluiten met een naïeve vraag: waarom zijn de westerse volkeren er nog steeds zo van overtuigd dat hun regeringen "goed" zijn?

De redenen zijn gering. Regeringen komen voort uit het volk en de mythe van de democratie blijft sterk. Politieke elites beschikken over instrumenten om invloed uit te oefenen, van het onderwijs tot de media en het repressie-apparaat. Tenslotte is er de laatste decennia een ernstige achteruitgang geweest in het onafhankelijk politiek denken, onder invloed van het consumentisme.

Vertaling door Robert Steuckers