Zege en nederlaag in Oekraïne?

Het conflict in Oekraïne, dat bijna anderhalf jaar geleden uitmondde in een militaire confrontatie, duurt nog steeds voort. Ondanks de massale hulp van het Westen is Oekraïne er niet in geslaagd om de Russische troepen te verdrijven, laat staan de voortdurende oorlog te "winnen". De eerlijkheid gebiedt echter te zeggen - zoals ook Riley Waggaman in zijn blog betoogt - dat Rusland zijn doelen ook nog niet heeft bereikt.

De meest concrete officiële reden voor de speciale militaire operatie van Rusland was "om de Russische bevolking in Donbass te beschermen". Vandaag de dag is de situatie in Donbass echter nog tragischer. De Oekraïense bombardementen op burgerdoelen zijn vertienvoudigd ten opzichte van de periode vóór 24 februari. Het Oekraïense leger heeft zich ook nog steeds verschanst in delen van Donetsk (en heeft een klein steunpunt in Lugansk).

Tot op heden heeft de "demilitarisering" van Oekraïne niet plaatsgevonden. Het regime in Kiev blijft meer wapens ontvangen van de VS en bepaalde NAVO-landen, die er niet voor terugdeinzen om tot de "laatste Oekraïner" (en bij voorkeur Rus) te vechten. Wat de "nazi-fixatie" betreft, is extreem-rechts in Oekraïne, met zijn ideologische vervreemders, nog steeds aan het werk.

Oekraïne is de "anti-Rusland" geworden die de Amerikaanse neoconservatieven voor ogen hadden. Tijdens de speciale militaire operatie heeft Kiev de "pro-Russische" elementen, oppositiepartijen, publieke figuren en activisten van het land vogelvrij verklaard. Alle Oekraïners die ervan verdacht worden op wat voor manier dan ook sympathiek te staan tegenover Moskou, lopen het risico op represailles.

De oorlog heeft de Oekraïense nationalisten alleen maar aangewakkerd en Kiev heeft, met de hulp van de Westerse mediamachine, het beeld geschapen van een volledig gescheiden Oekraïense staat die na de oorlog zou ontstaan (hoewel Oekraïne, op de markt gebracht als voorvechter van 'Europese waarden', volgens Zelensky liever een onliberaal 'Groot-Israël' zou worden dat Russen zou onderdrukken in plaats van Palestijnen).

"Tijdens het conflict werden inderdaad pogingen ondernomen om het 'Russisch-zijn' uit te wissen door Russische literatuur te verbieden en monumenten en standbeelden uit het Sovjettijdperk te vernietigen. Ook zijn Russische straatnamen al vervangen door nieuwere, Amerikaanse namen, en de Russische speciale operatie heeft deze vernietiging nog niet kunnen stoppen".

Wat zijn dan realistische, haalbare scenario's die de loop van de gebeurtenissen kunnen stoppen en omkeren en Rusland kunnen helpen om dichter bij het bereiken van zijn doelen te komen?

Als het Oekraïense leger zichzelf volledig uitput, zijn gevechten verliest en faalt in zijn geadverteerde "tegenoffensief" tijdens de zomer, zou het de steun van Washington en de NAVO-landen kunnen verliezen. Dit is een realistische angst onder Rusland-haters in het Westen.

Deze ontwikkeling zou een verslagen Kiev naar de onderhandelingstafel dwingen, waar Moskou zijn voorwaarden zou kunnen dicteren. Ongetwijfeld zouden deze voorwaarden neutraliteit voor Oekraïne, het verwijderen van verschillende "anti-Russische" beleidsmaatregelen uit de macht en een verbod op extremisme omvatten.

Maar zelfs als Oekraïne officieel neutraal zou zijn, zou dat natuurlijk niet betekenen dat alle Oekraïners Moskou voortaan een warm hart toedragen. Bitterheid en wrok zouden zeker blijven bestaan en het Oekraïense nationalisme zou zich blijven verschuilen achter neutraliteitsverklaringen, wat later tot nog meer problemen zou kunnen leiden.

Positief voor Moskou is dat dit scenario zeer waarschijnlijk een einde zou maken aan het bloedvergieten in de Donbass en andere door Rusland geannexeerde regio's, waardoor verschillende van Poetins verklaarde doelstellingen zouden worden verwezenlijkt. Ernstige problemen zouden blijven bestaan - en later waarschijnlijk tot een conflict leiden - maar het zou nog steeds een "gedeeltelijke overwinning" voor Rusland zijn.

Het tweede militaire scenario is veel extremer. In dit hypothetische scenario zou het Russische leger een manier vinden om de westelijke grens te bereiken en zou Moskou uiteindelijk vrijwel heel Oekraïne in zich opnemen. Russische "oorlogshaviken" hopen op zo'n uitkomst, die zou vereisen dat het Poetin-regime een hardere houding aanneemt dan het nu doet.

Zoals Aleksandr Doegin heeft betoogd, heeft Rusland geen "sluwe strategie" nodig, maar "een rationeel en zorgvuldig gekalibreerd plan voor de overwinning". Hij benadrukt dat in moderne oorlogvoering "snelheid vaak de uitkomst dicteert". Om zijn doelen te bereiken moet Rusland ook "impopulaire" maatregelen nemen, en zich niet "zorgen maken over verkiezingen of populariteit".

Stel dat een dergelijk scenario politiek en militair haalbaar zou zijn, en dat de Russische strijdkrachten tot Kiev en Lvov zouden oprukken en een "demilitarisatie en denazificatie" van de regio zouden uitvoeren, wat zou er dan gebeuren?

Kunnen orde en stabiliteit in de regio hersteld worden als een "bevrijd Oekraïne", een "bezet land" in de ogen van het NAVO-Westen, blijft dienen als theater van de "schaduwoorlog" tussen Rusland en het Westen: een broedplaats voor wapensmokkelaars, terroristische cellen, saboteurs en moordenaars? Welke gruweldaden zouden er nodig zijn om van Oekraïne een 'neutraal' grondgebied te maken, of opnieuw een deel van Rusland?

Als Rusland erin zou slagen om Oekraïne bij zijn federatie te voegen, zou het nog steeds omringd worden door de militaire alliantie NAVO. Ook deze situatie zou de voorwaarden scheppen voor nieuwe geopolitieke confrontaties in de nabije toekomst. Zou de binnenlandse onrust voortduren en zou de NAVO haar pogingen om Rusland te destabiliseren opvoeren, waardoor het land in een vijandige omgeving in een permanente noodtoestand terecht zou komen?

Zouden er minder gewelddadige scenario's zijn die tot een einde van het conflict leiden? De economie van Oekraïne en de voorwaarden voor oorlogvoering zijn volledig afhankelijk van Westerse hulp. In feite is de bijna totale afhankelijkheid van Kiev van de Anglo-Amerikanen en het "collectieve Westen" een zwak punt in de oorlogsinspanningen van Oekraïne.

Ook op economisch gebied is Oekraïne uiterst kwetsbaar. De enige hoop voor Zelensky en zijn medewerkers is dat de centrale bankiers en transnationale ondernemingen (BlackRock, Monsanto, Goldman Sachs, enz.) hun "investeringen" niet zonder slag of stoot zullen opgeven en alles bij voorkeur aan Rusland zullen overhandigen.

Het slechtst denkbare scenario voor Rusland wordt al jaren geschetst in de (nep)media die zich inzetten voor de informatieoorlog van het Westen: de hoop dat militaire inspanningen, externe druk en economische sancties uiteindelijk zouden leiden tot de val van het Poetin-regime. Dit zou Rusland in een interne chaos storten, waarna het Westen weer de touwtjes in handen zou hebben, zoals onder Boris Jeltsin.

De oprichter van de "club van boze patriotten", Igor "Strelkov" Girkin, heeft zelfs herhaaldelijk gewaarschuwd voor de mogelijkheid van Ruslands eigen ineenstorting. Hiermee bedoelt hij dat incompetentie en gekibbel tussen de Russische leiders catastrofale gevolgen kan hebben voor de militaire inspanningen van Rusland en het land in een diepe politieke crisis kan storten.

Als er een onderhandelde oplossing voor het Oekraïense conflict gevonden zou kunnen worden, zonder een "totale oorlog in een uitgebrand land", dan zou dat pijnlijke compromissen tussen de partijen (het Westen van de NAVO en Rusland) vereisen. Als het conflict gewoon in de ijskast wordt gezet, zouden de vijandelijkheden binnen een paar jaar weer kunnen oplaaien.

Het betreurenswaardige feit is dat Moskou sinds het begin van deze strijd heeft toegestaan dat Washington en het NAVO-Westen alle "rode lijnen" overschreden zonder noemenswaardige gevolgen. Rusland is niet bereid geweest om de brute Amerikaanse oorlogsstijl te imiteren, laat staan de economische banden met alle vijandige actoren te verbreken, om het conflict sneller tot een einde te brengen.

De speciale militaire operatie heeft Rusland zeker geholpen om zijn soevereiniteit te versterken door (sommige) banden met het collectieve Westen te verbreken en Moskou te dwingen om elders vriendelijkere en meer coöperatieve economische partners te zoeken. Het idee van een "Russische wereld" los van het Westen heeft ook aan belang gewonnen. Er moet echter nog veel gebeuren om de ogenschijnlijke soevereiniteit van Rusland nuttiger te maken in het spel van de grote mogendheden.

Een duidelijke Russische overwinning op het slagveld zou natuurlijk de geloofwaardigheid van het Westen, die in een groot deel van de wereld al aan het wankelen is gebracht, verder ondermijnen. Maar zou het simpelweg verslaan van Oekraïne genoeg zijn? Uiteindelijk is Oekraïne voor het Westen slechts een middel om Rusland aan te vallen. Moskou zou daarom op de een of andere manier degenen moeten verslaan die dit instrument gebruiken, namelijk Washington, Londen en Brussel.

Aan de andere kant, terwijl ik dit schrijf, moet ik ook denken aan het argument dat moderne oorlogen niet eens bedoeld zijn om gewonnen te worden. Dus zal het uiteindelijk met het conflict in Oekraïne zo zijn dat niemand "wint" (behalve de zeer rijken en machtigen, bankiers, investeerders en de wapenindustrie?) Dit is natuurlijk al vele malen eerder gebeurd in de wereldgeschiedenis.

Bron

Vertaling door Robert Steuckers