Sergio Romano: "Oekraïne moet neutraal zijn"

BRON: https://www.barbadillo.it/103089-sergio-romano-lucraina-sia-neutrale/

Ambassadeur Sergio Romano, essayist, schrijver en journalist, die de permanente vertegenwoordiger van de NAVO en ambassadeur van Italië in Rusland was in de cruciale jaren tussen 1985 en 1989, een bekend geleerde van eerst de Sovjet- en vervolgens de Russische situatie in dat deel van de wereld en in de geschiedenis, werd geïnterviewd door Tommaso Di Francesco, directeur van Il Manifesto. Aanleiding was zijn boek met de meer dan veelzeggende titel "De zelfmoord van de USSR" (zie kaft hieronder), en over de actualiteit een belangrijke overweging: "Oekraïne moet een neutraal land zijn".

Rusland deel van Europa

"Rusland maakt deel uit van Europa en zijn geschiedenis, daar heb ik nooit aan getwijfeld. Ik ben veel mensen tegengekomen die dit niet geloofden, maar telkens heb ik gemerkt dat als zij het niet geloofden, zij daar een reden voor hadden, die in feite neerkwam op een gemakzucht om het te zeggen: omdat Rusland volgens hen, diplomaten en historici, een obstakel vormt, een moeilijkheid die hun land beperkt... Ik heb nooit geloofd in deze scepsis ten opzichte van Rusland".
Hieruit volgt een zorgvuldige analyse van de stadia en de minder voor de hand liggende redenen voor de zelfmoord van de toenmalige Sovjet-Unie. Wij beperken ons tot de verwarrende maar dreigende actualiteit van de Oekraïne-crisis. U kunt het hele interview lezen (https://ilmanifesto.it/lurss-non-ce-piu-basta-ricerca-continua-del-nemico/).

Van Warschaupact naar NAVO

Het Warschaupact werd in 1991 ontbonden en Duitsland werd herenigd. En het gebeurt dat alle oostelijke landen die deel uitmaakten van het Warschaupact, eigenlijk allemaal sinds 2004 lid zijn geworden van de NAVO, de premisse van Tommaso Di Francesco.
"Ja. Ik heb een column in de Corriere della Sera geschreven  - de meest recente, van afgelopen zondag -, met een veelzeggende titel: "De satellietlanden van Oost-Europa die de NAVO verkiezen boven de EU". Het is een poging om te verklaren hoe deze landen, die ooit deel hadden uitgemaakt van de Sovjet-wereld en op de een of andere manier bondgenoten van de USSR waren geweest, vroeg of laat allemaal in de NAVO terecht zijn gekomen. Het waren eigenlijk satellieten van de Sovjet-Unie. En het waren satellieten in Oost-Europa waar de relatie met Rusland altijd een dialectische relatie was. Omdat zij het belang ervan niet konden ontkennen en er tegelijkertijd ook niet te veel van konden houden. Deze verwarring was er op een bepaald moment ook tijdens de Koude Oorlog. Zij bevonden zich in dat kamp, zij konden zeker het bestaan van de USSR niet negeren, dat wil zeggen, van een meester-land, in zekere zin. Op een gegeven moment werden zij haar bondgenoten. Het zijn landen met een zwakke soevereiniteit, beter gezegd, met een sterk patriottisme en een zwakke soevereiniteit. Het lijken twee tegenstellingen, maar ze zijn niet waar. De Polen, iets minder de Tsjechen, maar zeker de Hongaren, hebben een zeer nationalistisch karakter, maar tegelijkertijd hebben zij altijd behoefte gehad aan een moederhuis waarin zij een plaats konden vinden, zo waardig mogelijk, maar waarin erkenning van het bestaan van het moederhuis onvermijdelijk was. Nou, ze gingen van de Sovjet-Unie naar de Verenigde Staten..."

Na de Sovjet-Unie, de VS en de NAVO

"Ja, dat klopt, wapens en bagage. Ze zijn daar niet omdat de NAVO hen moet verdedigen... In godsnaam, de NAVO verdedigt niemand. Nee, ze zijn er omdat het een groot politiek huis is dat waardigheid verleent, gezag verleent, vooral ten opzichte van de geassocieerde staten en hun geregeerden. En ze hadden het nodig. Ze vonden het in de Sovjet-Unie gedurende vele jaren en toen de Sovjet-Unie eindigde, vonden ze het in Washington".

De EU zonder buitenlands beleid

"Erkend moet worden dat een van de fundamentele redenen waarom de EU geen buitenlands beleid heeft, is dat de nieuwkomers uit Oost-Europa niet hebben geprobeerd er een te maken, omdat zij zichzelf meer verbonden achten met de NAVO en de leidersrol van de Verenigde Staten dan met de Europese Unie".

Oekraïne neutraal, als het niet voor de Verenigde Staten was

"Ik heb vanaf het begin geprobeerd te zeggen dat de positie die ik wenselijk achtte voor Oekraïne die van neutraliteit was, het land moest neutraal worden. Er waren ook zeer goede redenen voor de Europese Unie om zich in deze termen uit te drukken, maar ik moet bekennen dat ik geen rekening had gehouden met de Verenigde Staten. Ik had geen rekening gehouden met het feit dat de Verenigde Staten een vijand nodig heeft. Ze hebben een grote vijand nodig omdat de vijand hun beleid rechtvaardigt, hun wapenbeleid, hun wapenindustrie. Wat zouden die grote militaire industrieën in Californië doen als er geen vijand was ?"

Neutraliteit als een sterke politieke waarde

"Ik ben een beetje verbaasd dat Duitsland niet explicieter voor neutraliteit heeft gepleit. Ik heb de indruk dat het gezegd is, ik heb de indruk dat er bepaalde houdingen zijn geweest... maar niet met de standvastigheid die het meest logische beleid zou hebben geleken. Oekraïne moet een neutraal land zijn, het kan niets anders zijn dan een neutraal land, en in die hoedanigheid zou het ook de mogelijkheid kunnen vinden van een zeer respectabele en zeer nuttige politieke rol voor Europa als geheel. Soms heb ik de indruk dat zelfs mensen die ik als wijs zou beschouwen, onvoldoende partij hebben gekozen op het gebied van neutraliteit. Ik ben een beetje teleurgesteld, want het leek mij zo logisch dat het land neutraal zou zijn, dat het door het ene en het andere blok zou worden gerespecteerd".