Londen in oorlog met Moskou om Europa te vernietigen

Geen voortzetting van het Nieuwe Grote Spel, met de strijd tussen de VS en de USSR om de controle over Centraal-Azië. Maar een herhaling van het oorspronkelijke Grote Spel, dat tussen tsaristisch Rusland en Groot-Brittannië in de 19de eeuw. Omdat Londen nooit hield van de realiteit die het verdwijnen van het Britse Rijk, het einde van de koloniale uitbuiting, het progressieve verlies van relevantie op het internationale toneel zag.

Nee, niet op het niveau van Italië, dat blij is een Amerikaanse kolonie te zijn geworden en enthousiast de Anglo-Amerikaanse bombardementen viert waarbij vrouwen, ouderen en kinderen werden afgeslacht. Aan de andere kant heeft de Italiaanse regering niet eens de moed om de misdaden van Israël in Gaza te veroordelen. Don Anbondio was, vergeleken met de Italiaanse ministers, een superheld.

Maar het is niet genoeg voor Londen om te voorkomen dat het net als Rome wordt gereduceerd. En het heeft het conflict in Oekraïne aangegrepen om zijn kop weer op te steken door te proberen zoveel mogelijk schade toe te brengen aan zijn vijand aller tijden: Rusland. En het maakt de Britse oorlogsstokers weinig uit dat het verzwakken van Rusland betekent dat China juist in Centraal-Azië sterker wordt. Want uiteindelijk is Londen er meer in geïnteresseerd om Europa te straffen dan om Peking te raken.

Daarom hebben de Britten de eerste opstand in Oekraïne in de hand gewerkt, om de naar behoren gekozen, maar Rusland-vriendelijke president af te zetten. Daarom hebben ze de Minsk-akkoorden laten mislukken. Daarom zijn ze tegen vrede. Want hoe langer de oorlog duurt, hoe meer jonge Russen en jonge Oekraïners er sterven. En hoe meer het Europa verarmt om deze oorlog in stand te houden, om sancties op te leggen, om alles te doen wat in de eerste plaats zichzelf schaadt.

In Centraal-Azië zal London nooit terugkeren. Het zal ook niet terugkeren naar New Delhi. Indiërs spreken wel ook Engels, maar ze vergeten de één miljoen doden door de Britse onderdrukking van een opstand niet. Ze vergeten geen bloedbaden en berovingen. En ze vergeten de Afrikanen niet. En ook de Latijns-Amerikanen.

De enigen die alles vergeten zijn, zijn de Italianen. Maar zij zijn van weinig nut voor Britse projecten. Ja, ze zijn goed, de Italianen. Elke nies van het Britse koningshuis wordt een staatsaangelegenheid voor Italiaanse journalisten. Maar Rome wacht altijd op orders uit Washington. Het is beter om de Polen, Zweden en Finnen te gebruiken. Vrienden die hun jongens al naar Oekraïne sturen om te sterven.

Zo kunt u de EU verlaten terwijl u haar blijft conditioneren via uw vrienden die op de loonlijst staan. Hen in de richting van een oorlog duwen die een einde zou maken aan de droom van een sterk, onafhankelijk Europa dat in staat is om een dialoog met de wereld aan te gaan.

Nee, de Britten willen zo'n Europa niet. Ze houden vast aan de klassieker: “Milord, er hangt mist over het Kanaal, het continent is geïsoleerd”.

Bron

Vertaling door Robert Steuckers