Het presidentiële spel in de clownswereld
28.08.2024
Het is gemakkelijk om mensen steeds weer enthousiast te maken, door te geloven dat er een verlossende figuur uit het rijk van de grootmachten zal opstaan om problemen op te lossen en het dagelijks leven van mensen aangenamer te maken. Opnieuw kijken we naar de denkbeeldige leider van de “vrije wereld”, de Verenigde Staten, nu de presidentsverkiezingen in november naderen.
In Finland verheerlijken de media voorspelbaar de Democratische kandidaat Kamala Harris, omdat zij belooft het bekende beleid voort te zetten en de eerste gekleurde vrouw zou zijn die de Verenigde Staten zou leiden. Veel 'westerlingen' in ons land hopen ook dat Harris wint, zodat de volgende Amerikaanse regering zich ook zal inzetten voor de NAVO en het Westen Oekraïne zal blijven steunen.
De onafhankelijke kandidaat, advocaat en activist Robert F. Kennedy Jr, die zich uit de presidentsrace heeft teruggetrokken, heeft aangekondigd Trump te steunen. Trump heeft Kennedy op zijn beurt een plaats in zijn kabinet beloofd, waardoor sommige Amerikanen (en waarom geen Finnen) zich kunnen voorstellen dat de toekomst rooskleurig zal zijn als het duo de handen ineenslaat om de kwaadaardige “deep state” op de knieën te dwingen.
“Maak Amerika weer betaalbaar” is wat Trump in een campagnetoespraak heeft beloofd, met als doel de inflatie te verslaan en Amerika weer “betaalbaar” te maken voor zijn burgers. Klinkt populistisch, maar het is zeker een meer nuchtere slogan dan het benadrukken van de Amerikaanse “grootsheid” tegenover een economische recessie en veel binnenlandse politieke problemen.
Harris verklaarde op de Democratische conventie dat zij “Amerikanen wilde verenigen”, maar hoe kan deze vereniging van de natie bereikt worden als elitaire Democraten Trumps aanhangers openlijk minachten als domme racisten en niet eens proberen te begrijpen waar zijn steun vandaan komt?
Trump heeft Harris op zijn beurt domweg een “radicale linkse gekke” genoemd, ook al zijn zowel Democraten als Republikeinen rechts-liberalen met iets andere politieke accenten. Het komende verkiezingsdebat tussen de kandidaten zal waarschijnlijk eerder tragikomisch entertainment zijn dan een serieus politiek debat.
Iets van de binnenlandse politieke situatie in Amerika blijkt ook uit het feit dat een aantal advocaten uit het Witte Huis die in de regeringen van Ronald Reagan, George H.W. Bush en George W. Bush hebben gediend, hun steun hebben uitgesproken voor Harris, de kandidaat van hun eigen partij voor de positie van Trump.
Blijkbaar is men bang dat Trump niet op dezelfde lijn van buitenlands beleid zou doorgaan als de Democraten, ook al heeft Trump de zionistische genocide in Gaza gezegend en pochte hij dat hij “de NAVO gered heeft” door meer geld van de eurolanden te eisen voor defensie (d.w.z. optreden als verkoper van de Amerikaanse wapenindustrie, net als andere presidenten).
Beide kandidaten blijven campagne voeren en kiezers verleiden om op hen te stemmen door allerlei dingen te beloven die ze in de praktijk niet kunnen waarmaken. Zoals zo vaak zullen ook nu weer veel kiezers achteraf teleurgesteld zijn, maar dit is hoe het Amerikaanse presidentiële spel met veel geld, imago's en emoties doorgaat.
