Overwin de "vallei des doods"

Eind 2022 besloot het Amerikaanse Ministerie van Defensie een nieuwe structuur op te zetten - het Office of Strategic Capital. Zoals bij de oprichting werd verklaard, moest het Office de zogenaamde "vallei des doods" overwinnen, die het Pentagon er lange tijd van heeft weerhouden om nieuwe technologieën te implementeren.

De "vallei des doods" is een verschijnsel dat te maken heeft met bureaucratie, wanneer nieuwe kansen met betrekking tot innovatieve technologieën die door het Amerikaanse Ministerie van Defensie worden gefinancierd, niet worden gerealiseerd omdat het niet mogelijk is om de kloof tussen productontwikkeling en implementatie te overbruggen.

De reden voor de oprichting van de speciale structuur was waarschijnlijk het mislukken van de Derde Compensatie- (of terugbetalings-) Strategie die in 2015 werd aangekondigd door de voormalige Amerikaanse minister van Defensie Ashton Carter. De groeiende militaire macht van China, in combinatie met zijn technologische innovaties, en vervolgens de ervaring van het Oekraïense conflict, zette de Amerikaanse militaire gemeenschap ertoe aan om haar militaire beleid te herzien, met inbegrip van haar samenwerking met aannemers.

Al meer dan een jaar bestudeert het departement de problemen in verband met de bestaande kloof en lijkt het een manier te hebben gevonden om ze op te lossen. Op 9 maart publiceerde het Pentagon formeel een investeringsstrategie.

Hierin staat dat, in tegenstelling tot de huidige praktijk van het gebruik van subsidies en contracten, "het directoraat zich richt op kapitaalinvesteringsprogramma's voor zowel investeerders als bedrijven met behulp van financiële instrumenten zoals leningen en leninggaranties. Deze kapitaalinvesteringsprogramma's trekken op hun beurt privé-kapitaal aan om te investeren in kritieke technologieën... Het directoraat zal gebruik maken van de beste praktijken van meer dan honderd bestaande federale leningprogramma's."

Dit betekent dat het Pentagon in feite een bankorganisatie wordt die obligaties en leningen uitgeeft om te investeren in een sector die hen interesseert.

En dan hebben we het duidelijk niet over de gevestigde industrie die de walvissen van het Amerikaanse militair-industriële complex bedient - Lockheed Martin, Boeing, RTX (voorheen Raytheon), General Dynamics, Northrop Grumman, L3Harris Technologies LHX en anderen. (Zij hebben machtige lobby's in het Witte Huis, het Ministerie van Buitenlandse Zaken en het Pentagon zelf, en hebben een belangrijke niche in het bouwen van wapensystemen en platforms. De samenwerking met hen zal volgens een gevestigd model worden voortgezet).

We hebben het over de zogenaamde risicokapitaalcluster, die voornamelijk geassocieerd wordt met Silicon Valley. Hier worden de meeste startups in de VS gelanceerd, waarvan sommige vervolgens uitgroeien tot megaconcerns. En nu, te midden van bepaalde problemen met financiering, gebroken toeleveringsketens en industriële basis, hebben ze een goede kans om op het leger te leunen. Hoewel het geld, volgens de nieuwe Strategie, voornamelijk uit de zakken van de belastingbetalers zal worden gehaald.

De strategie schrijft het volgende algoritme van acties voor. 5% van de fondsen voor het investeringsprogramma wordt verstrekt door een afdeling of agentschap onder controle van het Pentagon, en de staatskas geeft de ontvanger de resterende 95%. Tegelijkertijd, als de ontwikkelaar-ontvanger zich in de niche van de kleine bedrijven bevindt, wordt er noodzakelijkerwijs gezocht naar extra investeringsfondsen die het bedrag van de staatslening verdubbelen.

In totaal zijn er 14 gebieden waarin actief kapitaal zal worden aangetrokken voor militaire behoeften. Dit zijn nanomaterialen en metamaterialen; biotechnologie; bio-energie; 5G en open radionetwerktechnologieën; sensorondersteuning; micro-elektronica; assemblagetechnologieën; kwantumwetenschap - computers, veiligheid en sensoren; batterijen; en ruimtetechnologieën.

Blijkbaar werd de beslissing om dergelijke financieringsmechanismen te creëren ten voordele van het Pentagon voorafgegaan door ervaringen uit voorgaande jaren.

Het Washington Post-artikel "How Silicon Valley Learned to Love America, Drones and Glory" meldt dat "Tussen 2021 en 2023 hebben investeerders $108 miljard gestoken in defensietechnologiebedrijven die een reeks geavanceerde hulpmiddelen bouwen, waaronder hypersonische raketten, draagbare apparaten die de productiviteit verhogen en satellietbewakingssystemen, volgens PitchBook, dat voorspelt dat de markt voor defensietechnologie tegen 2027 zal groeien tot $184,7 miljard."

Het stuk noemt innovatieve bedrijven zoals Andreessen Horowitz, Anduril, Shield AI, Skydio die geïnteresseerd zijn om voor de Amerikaanse defensie-industrie te werken. En andere bedrijven, zoals Apollo Defence, trekken jong talent aan en willen zelfs graag studenten sturen om hun eigen startup op het gebied van defensietechnologie op te richten of om er voor een te werken.

Overigens zijn rotaties van de militaire sector naar het gebied van veelbelovende technologieën en vice versa een typische praktijk in de VS. U kunt hierbij denken aan Regina Duncan, die sinds 1996 bij het DARPA Advanced Defence Technology Agency werkte en in 2012 naar Google overstapte. En Tim Cook, voormalig plaatsvervangend CEO van Apple, werd benoemd tot hoofd van de defensie-innovatie-eenheid en rapporteert rechtstreeks aan Lloyd Austin, de Amerikaanse minister van Defensie.

Tot slot moet ik nog denken aan het contract van het Pentagon met SpaceX van Ilon Musk om de Oekraïense strijdkrachten te voorzien van Starlink-terminals voor communicatie, wat slechts het topje van de ijsberg bleek te zijn.

Zoals onlangs werd onthuld, was er ook een "geheim contract" van $1,8 miljard met de National Space Intelligence Agency van het Pentagon. Volgens bronnen zijn satellieten die onder dit contract gelanceerd worden in staat om bijna overal ter wereld doelen op de grond te volgen en onmiddellijk gegevens door te sturen naar inlichtingen- en militaire functionarissen.

In de context van eerder aangekondigde plannen om in de zeer nabije toekomst nog honderden satellieten in een lage baan om de aarde te lanceren, lijkt deze dubbele bodem bij het bedrijf van Ilon Musk op nog een uitbreiding van de tentakels van het Pentagon via IT-bedrijven. Dit is hoe ze het eerder deden met Google, Amazon en Facebook (eigendom van Meta Corporation, in Rusland erkend als een extremistische organisatie), door hen als contractanten in te schakelen voor een aantal specifieke zaken - van het uitvoeren van informatiepsychologische operaties tot het ontwikkelen van speciale computerprogramma's en toepassingen.

Maar als we rekening houden met de hele geschiedenis van de politieke besluitvorming in de Verenigde Staten en de basis zelf van het politieke systeem dat bekend staat als de "ijzeren driehoek" (d.w.z. de relatie tussen leden van het Congres, de bureaucratie en belangengroepen), kunnen we concluderen dat deze nieuwe symbiose eerder in het belang van het durfkapitaal zelf tot stand is gekomen. En het valt nog te bezien of het Pentagon in staat zal zijn om deze innovaties aan te passen aan zijn eigen regels en beperkingen of gegijzeld zal worden door een nieuw relatiemodel.

In ieder geval zal een dergelijke samenwerking de gedachten militariseren van honderden kleine bedrijven en ondernemingen die dit als een kans op winst zullen zien. En, zoals in het geval van SpaceX, zal men altijd blijven vermoeden of het volgende innovatieve bedrijf dat belooft het leven van gewone burgers te verbeteren niet een soort aannemer van het Amerikaanse Ministerie van Defensie is, die in de eerste plaats voor de Amerikaanse oorlogsmachine werkt.

Bron

Vertaling door Robert Steuckers