Li Haidong: Wees op uw hoede dat de VS een grote crisis in de Stille Oceaan veroorzaakt

De Japanse premier Yoshihide Suga, de eerste buitenlandse leider die de Verenigde Staten bezocht tijdens de ambtstermijn van Biden, werkt nu samen met Biden aan een aantal kwesties, waaronder de strategische concurrentie met China. Tegelijkertijd heeft de regering Biden prominente voormalige functionarissen naar Taiwan gestuurd en onlangs herhaaldelijk Amerikaanse oorlogsschepen naar de Zuid-Chinese Zee gestuurd, en haar Europese bondgenoten aangemoedigd hun militaire operaties naar de regio Azië-Stille Oceaan te verplaatsen en daar non-stop gezamenlijke militaire oefeningen te houden. Alle tekenen wijzen erop dat de VS geen duurzame en stabiele situatie in de regio Azië-Stille Oceaan willen; het creëren of aanwakkeren van crises om de regio in een staat van spanning, crisis of zelfs gematigd conflict te houden, is eerder in overeenstemming met de behoefte van de VS om de Indo-Pacifische strategie te bevorderen.

De VS hebben een traditie van "verandering boven stabiliteit"-beleid

Ten eerste hebben de VS zich ontwikkeld door het proces van het creëren van en reageren op crises of oorlogen, wat hun nationale karakter en diplomatieke tradities heeft gevormd. Of het nu ging om de territoriale expansie en de afslachting van de Indianen in Noord-Amerika in de 19e eeuw, of om de vestiging en handhaving van de hegemonie op wereldschaal in de 20e eeuw met de "hete oorlog" en de "koude oorlog", de obsessie van de VS met crises of oorlogen weerspiegelt een beleidstraditie van "streven naar verandering in plaats van stabiliteit". Het is niet alleen een intrinsiek onderdeel geworden van het Amerikaanse buitenlandse gedrag, maar ook een belangrijke voorwaarde voor de Verenigde Staten, als natie van immigranten, om de crisis van nationale en etnische identiteit in eigen land op te lossen en hun politieke integriteit en stabiliteit op verschillende momenten te waarborgen.

In het eerste decennium na het einde van de Koude Oorlog gebruikten de VS hun "unipolaire" moment niet om de vreedzame ontwikkeling van de internationale orde te bevorderen en strategische en stabiele betrekkingen tussen de grootmachten op te bouwen; in plaats daarvan bleven zij conflicten en oorlogen op de Balkan aanwakkeren en de uitbreiding van de NAVO naar het oosten bevorderen. In de 21e eeuw hebben de VS een reeks oorlogen geïnitieerd of geleid, waaronder de oorlogen in Afghanistan, Irak, Libië en Syrië, die hebben geleid tot de wereldwijde financiële crisis van 2008, de burgeroorlog in Oekraïne van 2014 tot nu, en talrijke "kleurenrevoluties" in belangrijke regio's van de wereld. In de nieuwe epidemie die de wereld sinds begin vorig jaar teistert, hebben de inspanningen van de VS om de epidemie af te schudden en het politieke verzet ertegen geleid tot de voortdurende verspreiding van de wereldwijde epidemiecrisis. In een tijd waarin er dringend behoefte is aan wereldwijde samenwerking om de epidemie te bestrijden, hebben de Verenigde Staten een strategie van zogenaamde allianties ingezet om de epidemie te bestrijden, de internationale reactie op de epidemie te verdelen en te gebruiken om de geopolitieke concurrentie met China, Rusland en andere landen aan te jagen.

In de afgelopen dertig jaar zijn de VS een echte zaaier van wereldwijde chaos geworden, en de regio's waarbij zij betrokken waren, zijn niet alleen vaak geëindigd in chaos en crisis, maar de grote interne verdeeldheid in de VS wordt ook steeds erger en is moeilijk te helen. De politieke elite van de VS is buitengewoon angstig en wanhopig op zoek naar een grotere crisis. De VS, die geen reflecterend land zijn, proberen momenteel een grotere strijd of crisis uit te lokken in de regio Azië-Stille Oceaan, waarbij zij op een dieper niveau een proces van externe transformatie van interne tegenstellingen in werking stellen.

In dienst van een duurzame revitalisering van het alliantiesysteem in Azië en de Stille Oceaan

Ten tweede hebben de VS objectief en dringend behoefte aan een grote crisis in de regio Azië-Stille Oceaan of in Europa om het alliantiesysteem, dat door de huidige Amerikaanse beleidselite als de meest waardevolle strategische hulpbron wordt beschouwd, duurzaam nieuw leven in te blazen. Historische ervaringen en patronen bewijzen dat zonder verdeeldheid en confrontaties tussen groepen staten, bondgenootschappen afnemen en zelfs instorten. Na de ineenstorting van de Sovjet-Unie werd algemeen aangenomen dat het bondgenootschapssysteem dat de Verenigde Staten tijdens de Koude Oorlog hadden opgebouwd, geleidelijk van het toneel van de geschiedenis zou verdwijnen, maar integendeel, het is gestaag sterker geworden. De fundamentele reden voor dit verschijnsel is dat de VS nieuwe rivalen of vijanden hebben kunnen creëren door vergaande confrontaties of conflicten, zoals de Balkancrisis, de uitgebreide oorlog tegen het terrorisme en de strategische rivaliteit tussen grootmachten, uit te buiten of zelfs te creëren, om het voortbestaan en de consolidatie van hun eigen door de NAVO geleide bondgenootschap en vele bilaterale bondgenootschappen in de Aziatisch-Pacifische regio te bewerkstelligen.

In de jaren negentig zetten de VS koppig het post-Koude Oorlogsproces van NAVO-uitbreiding naar het oosten in gang, waardoor opnieuw een duurzame tweedeling in Europa ontstond, en Rusland geen andere keuze had dan de confrontatie met de VS in Europa aan te gaan. De burgeroorlog in Oekraïne, die sinds 2014 zeven jaar heeft geduurd, is zowel een zet van de VS om interne crises in andere landen te creëren om de realiteit van de NAVO-functie te verheffen, als het onvermijdelijke resultaat van de intensivering van de structurele tegenstelling tussen de VS en de weigering van Rusland om terug te keren naar een dominante Europese veiligheidsarchitectuur. Deze grote crisis heeft Rusland een slag toegebracht en de dominante veiligheidspositie van de NAVO in Europa versterkt, zodat de burgeroorlog in Oekraïne niet zal afnemen, maar alleen zal escaleren.

De logica achter het overnemen en promoten van de Indo-Pacifische strategie door de regering Biden is dezelfde als die van de VS in Europa, waar deze is gebruikt om allianties te versterken door het creëren van crises. Om de alliantiefunctie van de VS in de regio Azië-Stille Oceaan nieuw leven in te blazen, bevordert de regering-Biden met kracht de internationale opinie dat "China, Rusland en andere landen een bedreiging vormen" en wakkert zij voortdurend regionale conflicten aan. De Verenigde Staten hebben zich herhaaldelijk bemoeid met onze binnenlandse aangelegenheden op grond van democratie en mensenrechten in kwesties in verband met de grens, Hongkong, Taiwan en Tibet, en hebben onenigheid veroorzaakt over kwesties als de Zuid-Chinese Zee, de Oost-Chinese Zee en de aanpak van epidemieën, en hebben met grote regelmaat gezamenlijke militaire oefeningen gehouden met hun bondgenoten. Voor de VS is stabiliteit in de regio Azië-Stille Oceaan niet in hun vastgestelde strategische belangen. Het creëren van diepe verdeeldheid en crises in de regio Azië-Stille Oceaan en het aangaan van strategische rivaliteit of confrontaties tussen grootmachten om de functie van het Amerikaanse bondgenootschap in de regio Azië-Stille Oceaan te versterken, is de essentie van de Amerikaanse strategie voor de Indische-Stille Oceaan.

Het bevorderen van het dubbele proces van "NAVOisering van de regio Azië-Stille Oceaan"

Ten derde zijn de tweelingprocessen van "NATOisation" en "NATO Asia-Pacific" de twee meest cruciale pijlers van de Indo-Pacific-strategie van de VS, en de belangrijkste indicator van het succes ervan. Het is ook een belangrijke indicator voor het succes ervan. In tegenstelling tot de NAVO, die stevig verankerd is in de dominantie van het Europese veiligheidslandschap, hebben de VS een aantal bilaterale allianties in de regio Azië-Stille Oceaan die noch functioneel noch groot genoeg zijn om hun dominantie van het veiligheidslandschap in Azië-Stille Oceaan te garanderen. Zij zet vaart achter de werking van de Quadripartite Veiligheidsdialoog door meer crises uit te lokken en te trachten deze te gebruiken als basis voor het koppelen van de vele bilaterale allianties die reeds bestaan in de regio Azië-Stille Oceaan, met de VS in het centrum, en uiteindelijk een door de VS geleide multilaterale alliantie te vormen voor de "NAVOisering van de regio Azië-Stille Oceaan". Dit zal het veiligheidslandschap van Europa vormgeven. De toepassing van deze logica van de vormgeving van het Europese veiligheidslandschap op de Aziatisch-Pacifische regio is zo duidelijk dat het tempo en de richting van het Amerikaanse beleid zeer voorspelbaar zijn.

De VS zijn vastbesloten om hun Europese bondgenoten in de NAVO ertoe te bewegen zich los te maken van het zogenaamde nauwe Europese perspectief en zo snel mogelijk een rol te spelen buiten Europa. Dit doel wordt bevorderd te midden van vele grote crises. In een tijd waarin de nadruk ligt op een grote strategische strijd met China en Rusland, moeten de VS dringend de "Azië-Pacificisering" van de instellingen en functies van de NAVO versnellen. Het uitlokken of creëren van grote crises is de meest cruciale manier om dit voornemen te verwezenlijken. Het recente besluit van de regering-Biden en de NAVO om zo snel mogelijk een volledige terugtrekking uit Afghanistan aan te kondigen is geen inkrimping van de NAVO in Azië, maar een plan om het zwaartepunt van de operaties te verleggen naar de Oost-Aziatische regio. Zij zijn niet bezorgd over hoe de chaos in Afghanistan uiteindelijk zal worden opgelost, maar proberen een grotere crisis in de Oost-Aziatische regio te creëren om het proces van "de Aziatisch-Pacifische ontwikkeling van de NAVO" te versnellen.

Het gebruik of creëren van grote crises is een gewoontegedrag van de VS bij het bevorderen van hun strategische belangen, en landen in Azië en de Stille Oceaan die waarde hechten aan hun eigen welvaart en stabiliteit moeten dit goed begrijpen en waakzaam blijven.

(De auteur is hoogleraar aan het Instituut voor Internationale Betrekkingen van het Foreign Service Institute)

Bron: Global Times & https://opinion.huanqiu.com/article/42kYYm0ouZy

Vertaling door Robert Steuckers:  https://synergon-info.blogspot.com/2023/04/li-haidong-wees-op-uw-hoede-dat-de-vs.html