De Euraziatische ommekeer van Rusland

Rusland is heel groot. Een enorm continentaal schip. Het is moeilijk om het snel op een andere koers te zetten, vanwege zijn lompheid. Maar de traagheid blijven volgen naar de afgrond is ook geen optie. Er is dus een zeer ingewikkeld probleem met de timing van de Euraziatische hervormingen (en andere zijn in onze situatie onmogelijk).

Tot 1991 volgde de Sovjet-Unie één koers. Het ging in een onbekende richting.

Toen rees er een dilemma: van koers veranderen

- naar een atlantische (westerse) koers of

- Verschuiving naar een Euraziatische (anti-Westerse, maar niet meer strikt en orthodox Sovjet, maar meer imperiale) koers.

De autoriteiten besloten de koers te verleggen naar het Westen.

Het schip brokkelde in stukken uiteen. Door een wonder heeft de kern het overleefd. Maar in de jaren negentig bleek dat de westerse koers ook fataal was. Ook voor Rusland.

Toen verscheen Poetin, en eerst scherp, en dan, integendeel, met een theelepeltje per uur veranderde de koers weer. Maar deze keer niet met 180 graden tegen de westelijke koers in, maar met 90 graden. Ging onder de loodlijn door. Iets bleef westers en iets niet meer. Het Eurazianisme begon van een theoretische mogelijkheid in iets meer te veranderen. Maar inconsequent en op een versnipperde manier. Dat wil zeggen, de koers is half Euraziatisch geworden.

En zo vaart Continent Rusland al weer 22 jaar - soms schoksgewijs, maar vaker betrekkelijk vlot voorbij - alweer nieuw! - traagheid, de traagheid van de eerste manoeuvre van Poetin (met 90 graden ten opzichte van de vorige).

Onder Medvedev in 2008-2012 was er een poging tot koerscorrectie in de richting van het Westen (vandaar het bezoek van Medvedev aan het hoofdkwartier van de CFR, bemiddeld door de varkensmagnaat Friedman, de eerste - mislukte - reset met Hillary Clinton, de verraderlijke INSOR Jurgens en Gontmakher, het bezoek van Brzezinski die steun beloofde voor een tweede termijn van Medvedev, en vele andere onaangename zaken). Het is Medvedev vandaag die een "systemische Euraziër" is, toen was hij een "systemische Atlantist".

Poetin is terug, en de poging tot liberale correctie is voorbij. Het schip van Rusland is teruggekeerd naar een strikte 90 graden. Noch Atlantisme, noch Eurazianisme, of zowel Atlantisme als Eurazianisme. De half-leeg/half-vol glas metafoor past hier perfect.

In 2014 hebben Maidan, de Russische Lente, "De Krim is van ons" en Novorossija het schip hevig in de richting van het Eurazianisme doen wankelen. Maar niet voor lang, en het parcours werd wanhopig gecorrigeerd tot de gebruikelijke 90 graden. De Minsk akkoorden, Gref (Sberbank werkt niet op de Krim, viezerik Danya Milokhin), niet bepaald succesvolle maatregelen met Covid en al die ongezonde dingen die we de laatste acht jaar gezien hebben.

24 februari 2022, het begin van de SMO - opnieuw een scherpe slinger in de richting van het Eurazianisme. Het is niet langer 90 graden, want het Atlantisme bevindt zich in directe en frontale oppositie met Rusland. Het Westen bombardeert Russische steden met proxy shtick. Zij kunnen zeggen: "wij zijn er zelf mee begonnen". Het doet er helemaal niet toe (voor de geopolitiek). Fact-checking - Russische steden worden gebombardeerd en beschoten door degenen die het Westen steunt, uitrust en pusht om dat te doen, d.w.z. het Atlantisme. Dat is het enige dat telt. Het is niet meer mogelijk om op deze manier te zwemmen, maar een afwijking van 90 graden is niet meer voldoende. De koers is reeds onomkeerbaar in de richting van het Eurazianisme uitgeweken. En niet alleen naar het Atlanticisme, zelfs naar de vroege Poetin 90 graden kan men niet terugkeren, zelfs niet theoretisch.

Maar het schip is erg groot, te groot. Het zal niet gemakkelijk zijn dit om te buigen tot een volledig Eurazianisme, dat 180 graden is ten opzichte van de meest fundamentele vector van de Westerse beschaving. Hoe lang het kan duren is onbekend; het kan heel lang zijn. Het kan weer een eikel zijn. Onvoorspelbaar. De timing is in zekere zin willekeurig. Het is de gigantische schaal van het schip die een argument kan zijn om het zo langzaam mogelijk te doen. Maar doe het toch, want u kunt het niet niet doen. 90 graden naar het Westen is al totaal onaanvaardbaar - net zo onaanvaardbaar als de zuiver westerse koers van de Russische liberalen in de jaren '90.

Maar hier is het belangrijkste: de NWO schiep een nieuwe traagheid, gaf een impuls aan een nieuw historisch traject. Rusland is een andere richting uitgegaan - een andere richting dan in de jaren 2000, vergeleken met het halflege/halfvolle glas van alle voorgaande jaren van Poetin's bewind.

Niemand is ooit klaar voor verandering. Maar ze komen af en toe. De triomf van een volwaardig Eurazië in het hedendaagse Rusland kan worden uitgesteld, maar niet worden voorkomen.

De SMO is juist de Gebeurtenis waarop de authentiek Russische politieke theologie in afwachting gebouwd werd. De SMO is het begin van de wedergeboorte uit de as van het Keizerrijk, het laatste Koninkrijk.

Vanaf nu is het een nieuwe vector. Waarschijnlijk de laatste in de Russische geschiedenis, gezien de eschatologische context van de wereldafvallige beschaving.

Wij naderen het ogenblik waarvoor het Russische volk door God geschapen is.