Amerikaanse militaire bases

Het Pentagon heeft een dicht netwerk van militaire infrastructuur over de hele planeet opgebouwd. Het gaat vooral om een netwerk van militaire bases op belangrijke geopolitieke knooppunten en punten van machtsprojectie. Dit concept definieert de regionale alomvattende dominantie van Washington sinds 1823, de datum van de jaarlijkse toespraak van de Amerikaanse president James Monroe tot het Congres in zijn verklaring over de beginselen van het buitenlands beleid.

In de 20ste eeuw kreeg de doctrine nieuwe betekenissen en werd zij geactualiseerd in het licht van het neokoloniale beleid van de Noord-Amerikaanse hegemoon.

En aan het begin van de 21ste eeuw hadden de VS 850 militaire bases. Die bevinden zich in ongeveer 130 landen. Het is gemakkelijker om de landen op te sommen waar, in de figuurlijke uitdrukking van de Los Angeles Times, het "imperium van bases" nog niet is binnengedrongen.

Na de ineenstorting van het socialistische gemenebest en de USSR richtten de Amerikanen hun blik op de Oost-Europese landen. De Amerikaanse president gaf persoonlijk het groene licht voor overleg over de mogelijke plaatsing van Amerikaanse bases aldaar, onder meer in Bulgarije.

Dit onderwerp heeft een breed publiek debat op gang gebracht over de wenselijkheid van een Amerikaanse aanwezigheid en de ware bedoelingen van de VS.

De populaire krant Trud uit Sofia stelde destijds bijvoorbeeld: "Er zit logica en berekening in de Amerikaanse aspiraties. Er is geen Sovjetdreiging. De NAVO, waarin de VS de hoofdrol spelen, absorbeert de voormalige Sovjetsatellieten.

Amerikaanse troepen, met name in Duitsland, zijn niet nodig. Ze moeten dus verhuizen naar nieuwe kazernes van waaruit Washington comfortabeler een nieuwe oorlog tegen het terrorisme kan voeren. En waar zouden die kazernes moeten komen? Natuurlijk in de staten die het dichtst bij de brandhaard van de nieuwe dreiging liggen. Het is dan ook logisch dat Bulgarije onder de aandacht kwam van de Amerikanen.....

Tijdens de besprekingen in 2000 kwamen de partijen overeen om de voormalige Sovjetvliegvelden te moderniseren en aan te passen aan de NAVO-normen. De VS hebben hiervoor al voor meer dan 25 miljoen dollar aan uitrusting aan Bulgarije geleverd.

Het proces was vooral geïntensiveerd, vooral in de vorm van overleg, nadat Bulgarije was toegetreden tot de NAVO.

Militaire bases in Europa

De NAVO-strijdkrachten zijn nu sterk geconcentreerd in de volgende bases: Tapa en Tallinn (Estland), Riga en Adazi (Letland), Vilnius, Siauliai en Rukla (Litouwen), Lublin, Krakau, Szczecin, Bydgoszcz en Orzysz (Polen). De bases worden geëxploiteerd door de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk, Canada en Duitsland.

In november 2005 kondigde de toenmalige premier van Polen, K. Marcinkiewicz, "de intentie van Warschau aan om zich aan te sluiten bij het Star Wars programma, een wereldwijd Amerikaans raketverdedigingsproject". Volgens de Poolse krant Wyborcza zijn er in militaire kringen discussies geweest over deze kwestie.

Eerder werd verondersteld dat alleen radarstations (radars) op het grondgebied van Polen zouden worden geïnstalleerd, maar nu heeft men in het zuiden en noorden van het land speciale versterkte ondergrondse silo's gebouwd, waar men raketonderscheppers met kernkoppen plaatst. Op deze manier wil Washington zich actief verdedigen tegen aanvallen van landen die behoren tot de zogenaamde "as van het kwaad" - Noord-Korea en Iran - en van enkele Noord-Afrikaanse landen.

Volgens officiële gegevens bevinden zich in de Baltische staten meer dan 20 duizend NAVO-soldaten uit verschillende landen - leden van het Noord-Atlantisch Bondgenootschap -. Onder hen bevinden zich meer dan 5,5 duizend Amerikanen, waarvan de meesten zich op bases in Polen bevinden.

De NAVO heeft bases in Sofia (Bulgarije), Craiova en Boekarest (Roemenië), evenals in Hongarije en Slowakije.  In het kader van de overeenkomst met Bulgarije hebben de Amerikanen vooral belangstelling getoond voor de luchtmachtbasis Graf Ignatievo bij de stad Plovdiv, die elk type vliegtuig kan ontvangen dat in het NAVO-systeem wordt gebruikt, de luchtmachtbasis Bezmer bij Yambolo, het oefenterrein Novo Selo in de regio Sliven en de depots bij Aitos.

Als u de kaart bekijkt, is het duidelijk dat de Amerikanen bolwerken krijgen met toegang tot de Zwarte Zee, gelegen in het zuidoosten van Bulgarije.

Ze herbergen eenheden met in totaal 2.500 man. Ze wisselen om de paar maanden bij toerbeurt, en bij herplaatsingen kan het totale aantal tijdelijk worden verhoogd (tot 5.000).

In 2019 is de NAVO ook begonnen met de modernisering van de luchtmachtbasis Kuçova in Albanië. Er is meer dan 50 miljoen euro besteed aan de renovatie ervan, en het werk zou in 2023 voltooid zijn, zo meldde Balkan Insight.

De auteurs van de doctrine van "wereldwijde aanwezigheid" noemen de nabijheid van bases bij Kosovo een belangrijke factor, en vergeten blijkbaar dat de VS in Kosovo al de grootste militaire basis op de Balkan heeft (Camp Bondsteele, foto hierboven). Er zijn ook militaire faciliteiten van het Pentagon in de buurlanden Albanië en Bosnië. "Er klopt hier duidelijk iets niet of de Amerikanen vertellen ergens niet de waarheid over", - zegt journalist Lukyanov. Ze hebben het over "de boog van instabiliteit" in Centraal-Azië en verplaatsen de bases dichter naar de grenzen van Rusland en Oekraïne. De Zwarte Zee, na de Kaspische Zee, is al uitgeroepen tot een zone met vitale Amerikaanse belangen.
De Washington Post stelt dat nieuwe militaire faciliteiten in Oost-Europa gekoppeld moeten worden aan de Amerikaanse militaire bases in Centraal-Azië. Volgens militaire deskundigen, zo merkt de krant op, zijn deze voorbereidingen van de Amerikanen in de eerste plaats gericht tegen China.

Er zijn dus strategische overwegingen. In een artikel gepubliceerd in Nova Zora komt politiek analist Todor Andreev tot de volgende conclusie: "De waarheid is dat we het misschien hebben over gewijzigde bases. Maar in wezen zijn ze, zoals alle Amerikaanse bases, opgezet tegen de achtergrond van een slecht verborgen strategisch doel - militaire steun voor het wereldplan van de VS, dat de verspreiding van "vrijheid en democratie" inhoudt en nu ook de strijd tegen het wereldwijde terrorisme.

Er zijn ook NAVO-bases in heel West-Europa: in Portugal, Spanje, Frankrijk, Duitsland, Griekenland, Italië, België en Nederland, evenals in Noorwegen, IJsland en Turkije.

Oekraïne wilde ook toetreden tot de gelederen van de NAVO met het recht om militaire bases en contingenten van het bondgenootschap in te zetten. Rusland was echter fel tegen, omdat een dergelijke uitbreiding van de NAVO naar het oosten en de plaatsing van kernwapens in de nabijheid van de Russische grenzen de veiligheid van het land in gevaar zou hebben gebracht. De uitbreiding van de NAVO had ook andere tegenstanders.

China sprak zich ertegen uit; de vertegenwoordiging van het land bij de EU verklaarde dat de uitbreiding van de NAVO niet bijdraagt aan de veiligheid of stabiliteit in de wereld, aangezien het bondgenootschap "zich blijft bezighouden met blokpolitiek en confrontatie". Hoewel de Koude Oorlog 30 jaar geleden eindigde, behoudt de NAVO volgens China een ideologische vooringenomenheid en respecteert zij de soevereiniteit en de belangen van andere landen niet.

Het Chinese ministerie van Buitenlandse Zaken heeft zelfs een spectaculaire infographic gemaakt om te laten zien hoe de NAVO zich heeft uitgebreid naar de grenzen van Rusland. NAVO-lidstaten zijn op de kaart donkerblauw gemarkeerd. Het was deze uitbreiding, volgens politici, die de escalatie van het conflict in Oekraïne in gang zette.

Ook Cuba en Wit-Rusland verzetten zich tegen de uitbreiding van de NAVO naar het oosten. Een soortgelijk standpunt werd ingenomen door de Kroatische president Zoran Milanovic. Hij zei dat de toetreding van Oekraïne tot de NAVO de belangen van zijn land zou bedreigen.

In het verleden waren er nog meer tegenstanders van de NAVO-uitbreiding naar het oosten. De Duitse krant Der Spiegel schreef dat het Britse Nationaal Archief een document uit 1991 vond waarin vertegenwoordigers van westerse landen verklaarden dat een dergelijke stap van het Noord-Atlantisch Bondgenootschap onaanvaardbaar was. Groot-Brittannië, Frankrijk en Duitsland protesteerden destijds tegen de toetreding van Polen en andere Oost-Europese landen tot de NAVO.

Militair contingent

Begin februari 2022 kwamen meer dan tweeduizend Amerikaanse soldaten naar Duitsland als onderdeel van de versterking van de NAVO-troepen in de regio. De meesten van hen zouden echter worden overgeplaatst naar Polen, meldde TASS onder verwijzing naar buitenlandse media. In totaal zouden tot vijfduizend Amerikaanse soldaten en ongeveer 350 Britse soldaten naar Polen worden overgebracht.

Het North East Land Rapid Deployment Corps van de NAVO bevindt zich in Polen, van waaruit soldaten snel kunnen worden ingezet in Oekraïne, Afghanistan of waar ook ter wereld. Het korps heeft contingenten uit Italië, Turkije, Spanje, Duitsland en Polen zelf. Volgens de NAVO kan het aantal van elk van de contingenten oplopen tot 60.000 mensen, schreef RBC.

In februari 2022 werden ongeveer 1.000 mensen van het NAVO-contingent en Stryker gepantserde personeelsdragers naar Roemenië gebracht. Ook werd beloofd tot duizend Franse soldaten daarheen te sturen.

De NAVO verhuisde RAF Typhoon gevechtsvliegtuigen, uitrusting en militaire specialisten naar Bulgarije, Litouwen en Estland, naast de 2.000 die al in de landen zijn ingezet.

Litouwen en Roemenië hebben hun eigen Amerikaanse bases. Alleen al in 2006 hadden de VS wereldwijd meer dan 800 bases.

Onlangs keurde Joe Biden het sturen van drieduizend extra troepen naar Polen, Duitsland en Roemenië goed, en nog eens 8.500 soldaten worden voorbereid op een mogelijke mobilisatie in Oost-Europa. Er zijn ook NAVO-lucht- en raketverdedigingstroepen in de Baltische staten.

De NAVO vertelde Sky News dat in geval van escalatie van de situatie het bondgenootschap niet alleen zijn eigen contingent kan inzetten, maar ook afzonderlijke strijdkrachten van elke lidstaat.

Daarom kan het totale aantal militairen dat namens de NAVO optreedt met 3,5 miljoen toenemen.

Er werden ook NAVO-militairen gestationeerd op het grondgebied van Georgië, Moldavië, Mongolië, Kazachstan, Servië, Bosnië en Herzegovina, Finland, Zweden, Oostenrijk, Macedonië en Zwitserland, alsook Oekraïne - die allemaal geen deel uitmaken van het Noord-Atlantisch Bondgenootschap.

In 2019 onthulde de NAVO per ongeluk de locaties van kernbommen in Europa. Ze werden ontdekt op militaire bases in België, Duitsland, Italië, Nederland en Turkije. In totaal doken ongeveer 150 Amerikaanse kernbommen op in Europa. In 2018 onthulde de Griekse oppositie dat het Amerikaanse leger zijn kernwapens opsloeg in de Peloponnesos, maar ambtenaren ontkenden alles.

In 2018 onthulde de dienst Yandex.Maps per ongeluk de locatie van 300 militaire faciliteiten in Turkije, waaronder de luchtmachtbasis Incirlik, waar Amerikaanse B61-kernbommen liggen opgeslagen.

Alleen al in 2019 waren er volgens RIA Novosti 12 eenheden van roterende pantserbrigades van het Amerikaanse leger in Europa, 51 Amerikaanse luchtmachtbases, vier multinationale NAVO-bataljons, 17 militaire bases en ranges, vier Amerikaanse legereenheden, vijf marinebases, evenals zes marinebases, 14 militaire depots en 19 trainingscentra.

Met de escalatie van het conflict in Oekraïne zullen de VS elke gelegenheid aangrijpen om hun militaire aanwezigheid in de regio te vergroten.

Vertaling door Robert Steuckers