Alleen oorlog bepaalt wat er is en wat er niet is

Winnaars worden niet beoordeeld. Maar alle anderen worden wel beoordeeld. Alleen voor de winnaars wordt een uitzondering gemaakt. Om onze waarheid te laten zegevieren - zowel in de grootste (beschaving, filosofie, religie) als in de kleinste (de eenvoudigste feiten - beschietingen, slachtoffers, invasies, aanvallen op nucleaire faciliteiten) zin - is het nodig om tenminste te winnen.

Oorlog beïnvloedt de ontologie. Het is oorlog die een oordeel velt over het zijn: over wat is en wat niet is. Dit is de metafysica van oorlog - hij kan het zijn uitwissen of het zijn geven. Het maakt, zoals Heraclitus zei, van de één een heer en van de ander een slaaf. De overwinnaar is de meester, dat is hij. De verslagene is dat niet, of hij is een slaaf, en een slaaf zijn is erger dan helemaal niet zijn.

Daarom is verontwaardiging over het gedrag van het moderne Duitsland of Japan tevergeefs - als gevolg van de verloren Tweede Wereldoorlog zijn ze slaven van het Westen, ze bestaan gewoon niet.

Na het einde van de Koude Oorlog bevond Rusland zich in de positie van een slaaf - dankzij Gorbatsjov, Jeltsin en liberale hervormers. En dankzij iedereen die deze bastaard steunde en gehoorzaam in de rij bij McDonald's ging staan.

Er bestaat zo'n formule in het kerkelijk recht als "toerekenen wat niet gebeurd is". Het is geen oordeel over juistheid, maar over bestaan. Het kan in zekere zin bestaan hebben, maar de kerkvaders bevelen dat dit wezen wordt afgeschaft, gelijkgesteld aan het niets. De vaders, die heersen over het heden, die daarin hebben gezegevierd, oordelen vrij en soeverein over het verleden, op een heerszuchtige manier, en wijzen daarin aan wat was en wat in wezen niet was.

Het is duidelijk dat niet alleen vaders in raden dit doen, maar elke ideologie, elke macht. En Orwell drukte hier geen "totalitaire" paradox uit - wie het heden beheerst, creëert zijn verleden. Dit is wat iedereen doet en altijd heeft gedaan. Als men dit of dat oordeel over het verleden wil aanvechten en niet het verleden, hoeft men alleen maar de macht te grijpen, d.w.z. te winnen.

Poetin is als een geopolitieke Spartacus in opstand gekomen en heeft Rusland uit de vergetelheid gehaald. Maar Rusland zal alleen zijn als het wint. Zijn en Overwinning zijn synoniem.

Rusland is wat zal zijn.

PS. Van deze oorlog hangt natuurlijk ook het lot van Oekraïne af. En niet alleen of het zal zijn (ik hoop van niet), maar ook of het ooit geweest is. Genesis wordt niet bewezen in het verleden, het wordt beslist in het heden door de handeling van het creëren van de toekomst.

Vertaling door Robert Steuckers