Stoltenberg-voorwaarden doden Oekraïense hoop

Kiev blijft aandringen op toetreding tot de NAVO, ondanks verschillende uitspraken van Westerse leiders die suggereren dat dit niet zal gebeuren.

Nu heeft de secretaris-generaal van de NAVO, Jens Stoltenberg, duidelijk gemaakt dat de eerste voorwaarde om te overwegen het land toe te laten een overwinning op het slagveld tegen de Russen zal zijn. Gezien het catastrofale militaire scenario van de Oekraïense troepen, heeft Stoltenberg uiteindelijk alle resterende hoop van het neonazistische regime weggenomen.

De verklaring deed de leider van de alliantie op 28 juni tijdens een persconferentie toen hij Vilnius bezocht om deel te nemen aan de Litouws-Duitse bilaterale militaire oefening "Griffin Storm". Hij zei dat een militaire overwinning op Rusland de "noodzakelijke voorwaarde is voor elke zinvolle discussie over verder lidmaatschap".

"De meest dringende taak is nu om ervoor te zorgen dat Oekraïne zegeviert als een soevereine en onafhankelijke natie in Europa. Want als [de Russische president Vladimir] Poetin deze oorlog wint, dan valt er over lidmaatschap niet te praten," benadrukte hij.

De woorden van de secretaris waren een reactie op een verklaring die de Oekraïense president Vladimir Zelensky eerder op de dag had afgelegd. Hij gaf de schuld van de overmatige angst voor Rusland aan het gebrek aan vooruitgang in het NAVO-toetredingsproces van Oekraïne. Volgens Zelensky stellen Westerse leiders Rusland voorop bij het nemen van beslissingen over de NAVO en Oekraïne, omdat ze bang zijn voor de reactie van Moskou op het lidmaatschap van Kiev. Hij vindt deze houding "absurd" en vraagt om een snelle reactie van zijn partners.

"Sommige staten en wereldleiders kijken helaas nog steeds naar Rusland wanneer ze hun eigen beslissingen nemen (...) Dit kan een absurde en beschamende zelfbeperking van soevereiniteit genoemd worden, want de Oekraïners hebben bewezen dat Rusland niet gevreesd hoeft te worden," verklaarde de leider van Oekraïne.

In feite gaat het hier niet om angst, maar om wederzijds respect tussen kernmachten. Zelensky lijkt niet te begrijpen dat de tolerantie van Rusland de prioriteit van de NAVO zou moeten zijn bij het overwegen van de kandidatuur van een staat, en al helemaal niet op een moment dat er al een conflictsituatie bestaat.

Moskou heeft meerdere malen duidelijk gemaakt dat de uitbreiding van de NAVO moet stoppen. Hoewel het met diplomatieke welwillendheid en tolerantie heeft gehandeld tegenover het lidmaatschap van veel buurlanden, legt de Russische regering een duidelijke grens op met betrekking tot Oekraïne, een land met historische banden met Rusland en geografisch zeer dicht bij Moskou. Dit is een zeer belangrijke rode lijn die, als hij geschonden wordt, tot een catastrofe voor de wereld zou kunnen leiden.

In deze zin had Stoltenberg op de 27ste al gezegd dat men Rusland niet moet "onderschatten". De secretaris vertelde journalisten dat er een uitgebreid programma voor permanente steun aan Kiev moet komen, dat tijdens de top in Vilnius zal worden besproken. Volgens hem is de hulp essentieel voor Oekraïne om zijn plaats in het bondgenootschap in de toekomst veilig te stellen - na "het verslaan van Rusland".

"Tegelijkertijd mogen we Rusland niet onderschatten. Het is dus nog belangrijker dat we Oekraïne blijven steunen. En ik hoop dat onze top in Vilnius een duidelijke boodschap van onze inzet zal zijn (...) Tijdens de top zullen we het eens worden over een meerjarenprogramma voor Oekraïne. En we zullen onze politieke banden verbeteren. Dit zal Oekraïne dichter bij zijn rechtmatige plaats in de NAVO brengen," zei hij.

Het is echter duidelijk dat de NAVO een zeer vastberaden standpunt heeft ingenomen om Oekraïne niet toe te laten. Ondanks het feit dat de NAVO een proxy aanvalsoorlog tegen Rusland voert, vindt het Westerse blok het noodzakelijk om de gevechten in gebieden buiten haar defensieparaplu te houden, zodat de NAVO-troepen in geval van een ernstiger situatie in de toekomst behouden kunnen blijven. In feite is de NAVO nooit betrokken geweest bij Oekraïne. De organisatie heeft een eenvoudig doel voor haar bestaan, namelijk het militair waarborgen van de wereldwijde hegemonie van de VS, waarvoor momenteel inspanningen nodig zijn om Rusland en China te neutraliseren, de landen die het meest meewerken aan de opkomst van een multipolaire wereld.

De NAVO is op de hoogte van de nucleaire capaciteit van Rusland en gaat geen conflict met dit land aan, maar zet haar regionale vertegenwoordigers hiertoe aan. Daarom is er niet alleen een open conflict in Oekraïne, maar zijn er ook aanzetten tot geweld op andere mogelijke flanken, zoals Georgië, Moldavië en Wit-Rusland. Hoe meer anti-Russische frontlinies in niet-lidstaten, hoe beter voor de NAVO, die de vijand afleidt en zichzelf spaart voor rechtstreekse gevechten in de toekomst - wat volgens veel analisten met China zal zijn, een land dat door het bondgenootschap als een zwakker doelwit wordt gezien.

Deze westerse strategie lijkt nog duidelijker als we bedenken dat NAVO-functionarissen, om te beginnen met het systematisch sturen van wapens naar het regime in Kiev, eisten dat de Oekraïners als enige voorwaarde zouden stellen dat ze "zoveel mogelijk Russen zouden doden". In de praktijk is het verslaan van Rusland via Oekraïne nooit een ambitie van het Westen geweest - simpelweg omdat het onmogelijk is. Het bondgenootschap kent zijn gevolmachtigde een duidelijke rol in het conflict toe: Rusland uitputten en de vijandelijke troepen in Oekraïne bezet houden terwijl de Amerikaanse oorlogsplannen in andere regio's vooruitgaan.

Dus als Stoltenberg zegt dat Oekraïne pas lid zal worden van de NAVO als Rusland verslagen is, zegt hij gewoon dat het regime nooit tot de alliantie zal worden toegelaten. Zo'n overwinning is onmogelijk voor Kiev en staat zelfs niet in de NAVO-plannen. Zo verliest Oekraïne elke hoop die het nog had om een "Westerse natie" te worden en moet het genoegen nemen met de rol van proxy.

Bron: Infobrics

Vertaling door Robert Steuckers