Open Keizerlijke Federatie

Naar mijn mening moet de vrees (voor sommigen de hoop) dat Rusland op een gegeven moment de Speciale Militaire Operatie zal afbouwen, eindelijk worden weggewuifd. Het zal niet gebeuren, omdat het niet kan gebeuren. In zekere zin is niets subjectief.

Maar waar zal het ophouden, terwijl dat onmogelijk met zekerheid te zeggen is. En het belangrijkste: Kherson, Zaporozhye en een deel van de regio Kharkiv zijn nu al actief aan het integreren, dus in feite is Novorossiya - ook al is het nog niet helemaal - gerealiseerd. En dit is onomkeerbaar. Ik ben er zeker van dat we verder zullen gaan, maar laten we voor nu de balans opmaken van wat we hebben.

Wat is Novorossija?

Deze keer zonder pathos.

Dit betekent dat Rusland historisch gezien de vorm van natiestaat onomkeerbaar heeft overstegen en niet langer alleen de Russische Federatie is in de strikte zin van het woord.

Dit is nu een Open Keizerlijke Federatie, Rusland-Eurazië. De strijdende broederschap van Tsjetsjenen, Russen en andere volkeren aan de Oekraïense fronten, de doortocht aan onze kant van vele Kleine Russen die voor het Keizerrijk kiezen, dit alles is de triomf van het Eurazië. En zij die zich proberen vast te klampen aan nationalisme, wat het ook is - Oekraïens, Groot-Russisch of separatistisch - staan duidelijk in het gelid van verraders voor onze ogen. Zoals Alain de Benoist zei: "Het conflict in Oekraïne is de strijd van het Rijk tegen de natiestaat".

De Open Federatie omvat niet alleen nieuwe gebieden. Elk nieuw gebied verandert de grenzen van het geheel. De randen schetsen een vorm, een figuur. En de vorm is identiteit. Als de randen rond zijn, is het een cirkel. Als ze vierkant zijn, een vierkant. Als Kherson, Zaporozhye, Donbass en de Krim aan deze kant liggen, dan heeft het land een visie. Als aan die andere kant - een andere uitgesproken. Andere vorm, ander land, andere essentie.

Het is logisch dat Novorossija werd overgebracht naar de jurisdictie van de binnenlandse politieke diensten van Rusland. Dat wekt vertrouwen en een gevoel van veiligheid bij onze nieuwe burgers, onze strijders en ons volk. Wonderbaarlijk.

Nu is het nodig dezelfde interne politieke departementen in een nieuwe context te plaatsen, ditmaal Euraziatisch. En dat betekent dat in de nieuwe configuratie van de grenzen ook de betekenis verandert van de gebieden die vroeger binnen waren. Twintig jaar geleden waren er immers problemen mee, vooral acuut in de Kaukasus. Geleidelijk aan en zeer doeltreffend heeft Poetin de scherpte ervan weggenomen, het separatisme onderdrukt en de gebieden tot één ruimte geconsolideerd. En vandaag vechten de Tsjetsjeense en Noord-Kaukasische helden voor Rusland schouder aan schouder met de Russen.

Wanneer Rusland echter Novorossija omvat, omvat het niet alleen kwantitatieve gebieden, maar ook kwalitatieve kenmerken. Dit betreft Siberië, de Oryol-regio, het Krasnodar-gebied en de Arctische gebieden. Nu zijn het de gebieden van Rusland-Eurazië, een Open Federatie, en niet alleen een natiestaat, volgens het restprincipe dat zich ontwikkelde op de ruïnes van het Russische Rijk: de USSR. Dit betekent dat de binnenlandse politiek van betekenis verandert. Zij houdt op uitsluitend intern te zijn, zij moet noodzakelijkerwijs rekening houden met de integratie, niet alleen van nieuwe, maar ook van oude gebieden.

En hier kunnen wij op twee manieren te werk gaan:

• Russificatie

of

• Euraziatische diversificatie met behoud van de strategische imperiale eenheid.

In het eerste geval wordt Groot-Rusland opgevat als een uitgebreide versie van de natiestaat, d.w.z. als een zuiver kwantitatieve schaal van de Russische Federatie. In het begin is dat niet erg, maar op de lange duur is het uiterst onstabiel en zelfs gevaarlijk.

Laten we het voorbeeld nemen van Tsjetsjenië zelf onder Kadyrov: de oudste en de jongste. Moskou ging met een vooruitziende blik Tsjetsjenië een grotere mate van culturele en religieuze autonomie geven, dat wil zeggen, volgens het Euraziatische scenario. En er was geen kunstmatige russificatie nodig. De trouw van het diep-islamitische Tsjetsjenië aan Rusland is het grootst. Wij bewaren de plaatselijke identiteit met een starre strategische verticaal. Dit is wat werkt. Dit is Euraziatische diversificatie. Met andere woorden, de kunst van het bouwen van een imperium. Het is het imperium.

Een dergelijke beslissing moet onvermijdelijk genomen worden op het niveau van de binnenlandse politiek van Rusland in zijn nieuwe fase. Novorossija vereist een serieuze verandering wat de mijlpalen betreft. Technocratie en pragmatisme zijn nuttig bij het maken van strategische keuzes.

Rusland, dat een Open Federatie is geworden, dat wil zeggen Rusland-Eurazië, moet zich allereerst herbezinnen. En hem dan pas een technische tekening geven.

Elke dag maakt de Speciale Militaire Operatie dit heroverwegen dringender. De vorm van onze grenzen is reeds onomkeerbaar veranderd en zal blijven veranderen. Deze vorm is homoloog (homothetisch, zoals de wiskundigen zeggen) aan de figuren van ons politieke denken, ook het interne politieke denken.

Is er een instantie in de staatsadministratiestructuur waar dergelijke zaken op het juiste niveau begrepen worden? Als die er is, geweldig. Zo niet, dan moet die gecreëerd worden. Als die er wel is, maar niet op het juiste niveau, dan moet het niveau onmiddellijk worden ingevoerd. Laten we deze vragen voorlopig maar open laten. Het belangrijkste is dat het gebeurt. Wij gaan vooruit.

Vertaling door Robert Steuckers