Britse dubbelhartigheid: Boris Johnson prijst de deugden van diplomatie terwijl hij de militaire spanningen met Rusland opvoert
15.02.2022
Deze week schreef Johnson een opiniestuk voor de krant Times waarin hij zei te geloven dat "diplomatie kan zegevieren" om te voorkomen dat de escalerende spanningen over Oekraïne werkelijk zullen escaleren in een grootschalige oorlog tussen het militaire blok VS-NAVO en Rusland.
Dit was terwijl Johnson aankondigde dat Groot-Brittannië van plan was meer mariniers, straaljagers en oorlogsschepen in te zetten in Oost-Europa. Groot-Brittannië heeft onder de Europese NAVO-leden reeds het voortouw genomen door wapens en speciale strijdkrachten naar Oekraïne te sturen, naar verluidt om zich te verdedigen tegen "Russische agressie".
Wat Johnson deze week voorstelt is de inzet van meer Britse troepen in Polen en de Baltische staten in wat hij noemt een demonstratie van de "onwrikbare" steun van Groot-Brittannië voor Europa. Dit is een cynische pretentie om het imago van Groot-Brittannië als een soort nobele macht te verfraaien.
De Franse president Emmanuel Macron is deze week in Moskou geweest voor inhoudelijke gesprekken met de Russische leider Vladimir Poetin over pogingen om de spanningen over Oekraïne te verminderen. Volgende week zal ook de Duitse bondskanselier Olaf Scholz Moskou bezoeken voor besprekingen met Poetin.
Vervolgens zien we dat Londen schijnbaar zijn best doet om ervoor te zorgen dat de diplomatie mislukt door willekeurig de militaire spanningen met Rusland op te voeren.
Johnson en zijn minister van Buitenlandse Zaken Liz Truss (foto) zijn druk bezig geweest Rusland te waarschuwen dat het een bloedig bloedbad te wachten staat als het het waagt Oekraïne binnen te vallen. Moskou heeft herhaaldelijk ontkend dat het van plan is binnen te vallen. Truss werd echter door de Britse media gefotografeerd terwijl ze een militair harnas droeg en op een tank reed. Zij zal deze dagen naar Moskou gaan voor besprekingen met haar Russische ambtgenoot Sergej Lavrov. Het belooft een ijzige ontmoeting te worden. Men kan zich afvragen waarom het Kremlin zo'n onbekwame en oneerlijke Britse gezant zelfs maar ontvangt.
Londen doet, zoals gewoonlijk, Washington's bevelen. Sinds de VS bijna drie maanden geleden hun propagandacampagne lanceerden waarin zij Rusland beschuldigden van agressie tegen Oekraïne, heeft Groot-Brittannië de boodschap van Washington over vermeende Russische agressie expliciet kracht bijgezet.
Propaganda en psychologische mediaoperaties zijn een gebied waarop het in verval geraakte Britse imperium nog enkele onbetwistbare vaardigheden heeft. Vermoedelijk geeft het overwicht van de Engelssprekende media de Britten een aangeboren voordeel.
Waar Londen van lijkt te profiteren is het aanwakkeren van de kant-en-klare inherente Russofobie van Polen en de Baltische staten. De recente Britse militaire inzet was geconcentreerd in deze Oosteuropese staten, alsmede in Oekraïne. Dit heeft de hysterie van de Russische agressie alleen maar aangewakkerd.
Veelbetekenend is dat Johnson vorige week in Kiev was voor een ontmoeting met de Oekraïense president Vladimir Zelenski, op dezelfde dag als de Poolse premier Mateusz Morawiecki. Morawiecki is een van de meest uitgesproken russofobe stemmen in Oost-Europa die oproepen tot meer drastische sancties tegen Moskou.
Johnson versterkt deze oproepen voor een verenigd NAVO- en Europees standpunt over preventieve sancties tegen Rusland "als het de Oekraïne binnenvalt". Johnson zei dat de sancties "klaar voor gebruik" moeten zijn en de beëindiging van de Nord Stream 2 pijpleiding tussen Rusland en de Europese Unie moeten omvatten.
Met name Duitsland en Frankrijk, de twee grootste economieën van de EU, zijn terughoudend om te praten over het beëindigen van Nord Stream 2 als de spanningen escaleren. Berlijn en Parijs zijn duidelijk meer bereid om een diplomatieke uitweg te vinden uit de impasse tussen het door de VS geleide NAVO-blok en Rusland.
Hier is een bittere ironie: Groot-Brittannië verliet de Europese Unie na het Brexit-referendum in 2016. Boris Johnson was een prominent publiek figuur die voor Brexit pleitte met de mantra van het "terugnemen van de controle" over de Europese Unie.
Hoewel Groot-Brittannië nu formeel uit het Europese blok is, kan het nog steeds enorme invloed op de EU uitoefenen in zijn betrekkingen met Rusland. Londen mobiliseert een as van vijandigheid jegens Moskou door russofobe staten in Oost-Europa en Oekraïne te militariseren en door sancties op te leggen om de strategische energiehandel met Rusland te vernietigen.
Sterker nog, Groot-Brittannië is waarschijnlijk opzettelijk bezig zijn internationale belang op te blazen door gevaarlijke spanningen met Rusland aan te wakkeren.
De crisis in Oekraïne is kunstmatig opgeblazen door Washington, geholpen en aangemoedigd door Londen. Het dicteren van Europa's energie en buitenlandse zaken aan Rusland, en zelfs China, is het onuitgesproken doel van Washington en zijn trouwe Britse dienaar. En om dit doel te bereiken heeft Groot-Brittannië op cynische wijze de Russofobie van Oost-Europa uitgebuit om een buitensporige rol te spelen bij de inmenging in de aangelegenheden van de Europese Unie, een blok dat het na Brexit officieel heeft verlaten.
Over de veiligheidsbelangen van Rusland moet rationeel en kalm onderhandeld worden langs diplomatieke weg. De bezwaren van Moskou tegen de toetreding van Oekraïne tot de NAVO zijn volkomen redelijk.
Maar er is weinig kans dat diplomatie zal zegevieren wanneer mensen als Boris Johnson en andere Koude Oorlogsstrijders in Londen oorlogsspanningen aanwakkeren met provocerende wapenleveranties aan Oost-Europa, te midden van fantastische verdraaiingen over "Russische agressie".
Een andere bittere ironie is de snode historische rol van Groot-Brittannië bij het aanwakkeren van oorlogen in Europa. In tegenstelling tot de conventionele versie van de propaganda voor de Tweede Wereldoorlog, was het Londen dat in het geheim nazi-Duitsland mobiliseerde om de Sovjet-Unie aan te vallen en daarbij zijn nominale "bondgenoot" Polen en andere landen opofferde. Vandaag verkondigt Londen dat het Europa verdedigt tegen "Russische agressie" terwijl het de weg effent voor een oorlog tegen Rusland.
Bron: Strategische cultuur
Vertaling: Luciano Lago
