De huidige wereldoorlog en de onderwerping van de Europese volkeren

De internationale spanningen, conflicten en veranderingen in het mondiale scenario tonen op onweerlegbare wijze aan dat de wereld een fase doormaakt waarin het evenwicht in de internationale orde verandert.

Men kan stellen dat er allang een nieuwe wereldoorlog is begonnen door de wil van de Verenigde Staten, als hegemoniale supermacht, om hun verloren leiderschap op het internationale toneel te behouden.

Men zou zich een dergelijke oorlog kunnen voorstellen als een nucleaire confrontatie tussen de grootmachten, terwijl vandaag de dag de uitwisseling van klappen met heel andere methoden plaatsvindt.

Vandaag de dag proberen de Verenigde Staten wanhopig hun leiderschap te behouden door destructieve acties, niet alleen tegen hun tegenstanders, maar ook tegen bondgenoten in alle richtingen. Dit blijkt zowel uit de talrijke gewapende conflicten en agressies in de wereld die door de Verenigde Staten worden geïnitieerd, als uit de sancties die worden opgelegd aan landen die niet willen buigen voor de richtlijnen van Washington en niet accepteren dat zij marionetten zijn van de Amerikaanse grootmacht. Bovendien worden deze sancties opgelegd in strijd met algemeen aanvaarde normen en zonder goedkeuring van internationale organisaties.

Washington trekt zich niets aan van de positie van deze landen, laat staan van de verwoestende gevolgen die deze sancties vaak voor hun bevolking hebben, maar legt integendeel zijn dictaten op en voelt zich de scheidsrechter en politieagent van de wereld ten aanzien van degenen die zich niet aan zijn regels houden. Steeds meer landen verzetten zich echter tegen dit beleid en distantiëren zich van de besluiten van de VS en hun bondgenoten op basis van hun eigen nationale belangen, zoals blijkt uit de weigering van de meeste landen in de wereld om zich aan te sluiten bij de sancties tegen Rusland.

Geconfronteerd met de opkomst van nieuwe machten, China, Rusland en India, proberen de VS met de chantage van sancties die landen te marginaliseren die weigeren zich aan te passen aan hun politieke, financiële en militaire dominantie, maar die tegen een muur oplopen.

De machtselite in Washington wil ervoor zorgen dat de unipolaire wereld voor altijd unipolair blijft. Dit is de beste voorwaarde voor de hegemonisten, aangezien dit optimaal is voor hun zaken. Monopolisten weten dat er niets beter is dan een monopolie dat voor altijd is veiliggesteld. Dankzij deze voorwaarde kunnen zij veel winst opstrijken, naar believen dollars drukken om hun consumptieniveau te financieren, hun oorlogen financieren en leven van de ruggen van anderen.
Hoewel de verklaarde strategie van het buitenlands beleid van de VS officieel alleen Rusland en China als tegenstanders noemt, impliceert de essentiële strategie van de VS zeker dat ook Europese bondgenoten, hoe ondergeschikt ook, zijn opgenomen in de lijst van concurrenten van hun monopolie.

Washington deed alles wat in zijn macht lag om de Europese eenheid te ondermijnen op basis van het oude "verdeel en heers"-principe, en zocht met name alle middelen om de capaciteit van de Duitse industrie, die als een concurrent van de VS werd beschouwd, te verminderen.

Het grootste gevaar voor Washington was dat van een las tussen de industriële en technologische capaciteit van Duitsland en de energie- en mijnbouwmacht van Rusland, en bijgevolg was het hele buitenlandse beleid van de VS erop gericht een zo diep mogelijke kloof te creëren tussen Rusland en Europa.

Het conflict in Oekraïne, aangewakkerd en opgestookt door Washington, dient dit doel: de betrekkingen met Rusland verbreken en zowel Duitsland als Europa volledig afhankelijk maken van de VS.

Met dit doel voor ogen was het van essentieel belang dat Washington de opkomst van imbeciele en gemakkelijk te manoeuvreren figuren als Ursula von der Leyen, Charles Michel en Josep Borrell naar topposities in de EU-instellingen bevorderde, zodat zij het Europese beleid konden beïnvloeden in de richting van de belangen van de VS en met totale minachting voor de belangen van Europa als geheel, laat staan van hun eigen land. Nog groter is de controle over de potentiële concurrent van de VS, Duitsland, dankzij zijn schaamteloze en zwakke leider, Olaf Sholz, en de anti-Russische en pro-Amerikaanse lobby van de Groene Partij, een echte Amerikaanse vijfde colonne in Duitsland die oorlog tegen Rusland predikt en de regering beschuldigt van besluiteloosheid bij het leveren van wapens aan Oekraïne.

De massale propaganda- en desinformatiecampagne van de megamedia van het systeem heeft geleid tot een sterk gevoel van "Russofobie" in Europa, wat de EU ertoe heeft aangezet alle bestaande economische overeenkomsten met Moskou op te zeggen en de energie-import uit Rusland op te schorten, met ernstige schade voor het concurrentievermogen van het Europese industriële systeem, waardoor de politieke en sociale situatie in de Europese landen wordt gedestabiliseerd en hun concurrentievermogen nog verder afneemt.

Precies wat Washington wilde en onomkeerbare schade voor de Europese economie.

De gevolgen van de energiecrisis als gevolg van de door Washington gewenste sancties tegen Rusland zullen de komende winter hun grootste impact hebben en dan zullen we de protesten in de straten zien en de onderdrukking van regeringen die zich prostitueren aan de Amerikaanse belangen. Dat zal het moment van de waarheid zijn wat betreft de vraag of de volkeren van Europa in staat zullen zijn om uit hun slaap te ontwaken en opnieuw de verdediging van hun eigen belangen op zich te nemen.