Beschavingen keren terug

Nauwere betrekkingen tussen de BRICS-landen (Brazilië, Rusland, India, China en Zuid-Afrika) kunnen een onmisbare voorwaarde worden voor het geleidelijk overwinnen en opgeven van de VN en andere verouderde, ineffectieve instellingen, of instellingen die duidelijk op één lijn liggen met de Noord-Amerikaanse hegemoon.

Onlangs - op nieuwjaarsdag 2024 - is het aantal lidstaten uitgebreid, waardoor het ondoenlijk is om de acrostic te veranderen of uit te breiden, en de uitgebreide BRICS kan worden aangeduid als BRICS+. De nieuwe landen komen uit de islamitische en Afrikaanse wereld. De volledige opname van Argentinië, dat aan de rand van deze coördinaten ligt en een enorm potentieel heeft om zich bij zijn buurland Brazilië aan te sluiten, was voorzien, maar het Milei-fenomeen heeft alles doen ontsporen.

Onder de oprichtende en nieuwe lidstaten zijn er verschillende regionale middenmachten die strategische posities innemen (Iran, Saoedi-Arabië, Brazilië, Zuid-Afrika), en er zijn ook machten met mondiale - niet alleen regionale - mogelijkheden, zoals Rusland, China, India. Hoewel ze de mogelijkheid hebben om wereldwijd invloed uit te oefenen, hebben deze drie grootmachten niet de wens getoond om “de hegemoon” te worden, net zoals de Verenigde Staten vandaag de dag een unipolaire hegemoon zijn. De roeping van alle BRICS, of ze nu groot, middelgroot of klein zijn, is om een andere wereld te ontwikkelen, een multipolaire wereld.

Al deze machten hebben moeilijkheden in hun ontwikkeling, ze hebben “onafgemaakte zaken”, ze ervaren zelfs onderlinge spanningen en tonen rivaliteit over verschillende kwesties, maar er is een telos of einddoel in hen: zichzelf bevrijden van het juk van de “hegemon”. De Amerikaanse hegemoon, die vastbesloten is om - met bloed en vuur - zijn unipolariteit te behouden, laat alleen kolonies of onderdanige staten toe. De onderdanige staten hebben een tijd lang de illusie “partners en bondgenoten” te zijn, woorden die lijken te verwijzen naar een relatie van gelijken en een evenredige of rechtvaardige deelname in de voordelen van de plundering van de rest van de mensheid. Maar het is allemaal een leugen gebleken.

Te lang, sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog, hebben de publieke opinie en sommige westerse of pro-westerse regeringen dit hele verhaal geloofd. De “vrije wereld” zou de onderdanige vrede, mensenrechten, democratische stabiliteit en een welvarende samenleving voor een groeiende middenklasse garanderen.

Het verhaal van de “vrije wereld” begon in te storten met de wereldwijde economische crisis van 2007. Het werd duidelijk dat de speculatieve methoden van de VS en, in het algemeen, van de Anglosfeer, niets anders waren dan zeer gevaarlijke virussen die elke kapitalistische economie zouden kunnen besmetten die bepaalde klassieke elementen in haar werkingsregels niet behield: a) een hoge mate van staatscontrole op financieel, monetair en productief gebied, b) een hoge mate van protectionisme in industrieën en landbouwactiviteiten, c) volledige economische soevereiniteit die productieve planning op lange termijn en de relatieve en strikt gereguleerde sluiting van grenzen mogelijk maakt.

Vanaf 1945 begonnen de westerse landen alle mechanismen en regels op te geven die hun economische soevereiniteit konden garanderen. Dit garandeert, samen met de militaire soevereiniteit die er noodzakelijkerwijs mee verweven is, elke mogelijke soevereiniteit. Het “collectieve Westen” is in een ongelukkige koloniale situatie terechtgekomen: zijn economieën zijn blootgesteld aan alle mogelijke infecties afkomstig van het Amerikaanse systeem, een systeem dat steeds meer en gevaarlijker het contact met de realiteit verliest en gebaseerd is op speculatieve zeepbellen die de productie dreigen te verstikken.

Het meest beruchte bewijs van de neokoloniale situatie is de zaak “Nord Stream” (2022)m de sabotage die zeer waarschijnlijk in opdracht van de VS is uitgevoerd. In haar wanhopige strijd om haar onbetwiste macht te behouden en de wereld in unipolariteit te houden, heeft de hegemoon niet alleen de oorlog verklaard aan de afnemende mogendheden en de landen van het Zuiden. Al tientallen jaren voeren de Amerikanen ook een geheime oorlog tegen hun “partners, bondgenoten en vrienden”, d.w.z. de kleine mogendheden van West-Europa. Het is essentieel voor deze hebzuchtige Uncle Sam dat, buiten de Anglosphere (zijn eerste gordel van handlangers en trawanten), het hele niet-Anglo-Saksische Westen onderdanig is en functioneert als een kolonie en slagveld.

De Amerikanen lachten in het gezicht van de ablucide en impotente Duitsers door zo brutaal hun toevoer van goedkoop en dichtbijgelegen Russisch gas af te snijden. De zeer natuurlijke en noodzakelijke Euraziatische samenwerking, die de invoeging van de Rus in Europa omvat (de Slavische Russen zijn Europeanen, hoewel er ook een Aziatisch Rusland is, terwijl de Yankees dat niet zijn) en de invoeging van Europa in Azië, waarvan wij uiteindelijk een aanhangsel zijn, werd geamputeerd. Toen de Duitse autoriteiten onderdanig het brutale feit van sabotage accepteerden, evenals het intimiderende verbod van de Yankee pestkop om vrij Russisch gas te kopen en het veel duurdere gas uit Noord-Amerika te accepteren, liet het neokolonialisme van de hegemoon zijn verschrikkelijke gezicht aan de wereld zien.

En de rest van de wereld was getuige. Het Zuiden van de wereld zag hoe de meester zijn handlangers behandelt, de handlangers van de derde pijler, zoals de Duitsers en de Fransen en de andere blaffende honden van de Europese Unie die op het punt staan de resten van hun “Welvaartsstaat” weg te gooien om de dictator Zelensky en zijn corrupte, neonazistische kliek te steunen.

Het Vietnam van Centraal-Europa dat Oekraïne is, het Afghanistan op een steenworp afstand van Duitsland en Frankrijk, het ultranationalistische Oekraïne, waar de “mariniers” en “collaborateurs” altijd met de staart tussen de benen vandaan komen, doet nu alsof het een probleem is dat is overgedragen aan een onwaardig Europa. De Amerikanen laten de “hete aardappel” over aan de Europese “partners”, aan een geotaniseerde EU die de ene na de andere oplegging van het Pentagon accepteert, en die sinistere of serviele figuren toelaat, zoals Borrel, Ursula of Dr. Sanchez (bekend als “Dr. Dood” tijdens zijn opsluitingen bij COVI D-19) zichzelf “Europeanen” noemen, terwijl ze in werkelijkheid niets anders zijn dan de loopjongens van de Democratische Partij van de Yankees, dat wil zeggen, de meest oorlogszuchtige en criminele factie van het Amerikaanse establishment, dat al zeer oorlogszuchtig en crimineel is.

In Spanje heeft onze lokale Dokter Dood deze week zo'n 1100 miljoen euro toegezegd aan de Oekraïense dictator, nog zo'n striptekenaar die slager is geworden. Zo'n miljard zal worden uitgegeven aan wapens, en dat in een voor Spanje kritieke context als volgt: a) geleidelijke ontmanteling van de kleine industrie en landbouwsector van het land, overgeleverd aan de Marokkaanse lobby's die Madrid en Brussel controleren, b) extreme zwakte van het Spaanse leger, niet in staat om een eenzijdige annexatie of een nieuwe “Groene Mars” van de Marokkanen in Ceuta, Melilla, Canarische Eilanden of Zuid-Spanje in het algemeen, c) geleidelijke afbrokkeling en ontmanteling van de toch al precaire Spaanse “welvaartsstaat”, waar het aantal armen en monden die honger lijden gestaag toeneemt door het gebrek aan productieve investeringen en de onbeperkte opvang van Afrikaanse en andere bevolkingsgroepen uit andere streken.

In Spanje neemt de armoede onder kinderen en het aantal gebroken gezinnen toe (deels door het beleid van vermeende “empowerment” van vrouwen en de LGTBIQ+ ideologie). Tegelijkertijd is het schoolsysteem verslechterd tot een zorgwekkend niveau, waarbij onwetendheid en fraude zich naar hogere niveaus verspreiden. De “cultuur” van hedonisme, abulia, de ideologisering van het klaslokaal en het gebrek aan striktheid bij het toekennen van pasjes en kwalificaties heeft gezegevierd. Het heeft een samenleving gecreëerd die moreel ziek, ontbonden en verarmd is tot in het merg van haar botten. Vergelijkbare processen vinden plaats in andere West-Europese landen. De enige manier om te leven is uit de dienstensector, uit het toerisme (de grote vernietiger van productieve diversiteit), uit speculatie. Talent wordt verminkt en mensen leven in een sterke ontkoppeling van de realiteit.

De grote hoop van de BRICS+ is dat dit netwerk of systeem van machten zal gaan functioneren als een alternatieve VN waarin echte internationale wetten en niet alleen “regels” worden gemaakt. De bullebak maakt regels, maar Recht en Soevereiniteit vaardigen wetten uit. De invoering van gedollariseerde transacties, immuniteit tegen willekeurige sancties door de hegemoon, de mogelijkheid om terug te keren naar eerlijke - geen woeker - financiering voor de ontwikkeling van de landen die het meest gebrek hebben aan technologie, talent en geld, opent een humanistische horizon. Na de opeenvolging van invasies, staatsgrepen, hybride veroveringsoorlogen, selectieve moorden, “humanitaire” bombardementen, enz. enz. die door de Yankees zijn gepleegd, had de mensheid bijna de hoop opgegeven dat er een internationale instelling met gezag en prestige zou kunnen opstaan die in staat zou zijn om de relaties tussen soevereine naties, en zelfs tussen beschavingen, op een ondersteunende, coöperatieve en antikolonialistische manier te kanaliseren.

De Shanghai Samenwerkingsorganisatie (上海合作组织, Шанхайская организация сотрудничества), een van de grootste ter wereld in termen van bevolking en de grootte van de planeet die ze vertegenwoordigt, kan ook een effectieve barrière vormen tegen de roofzuchtige agressiviteit van de Amerikaanse hegemoon. Dit type institutioneel kader opent de deur voor loyale samenwerking op alle gebieden: a) commerciële, financiële en technologische overdrachten... b) culturele en educatieve uitwisselingen, c) de opbouw van veilige omgevingen, waar terrorisme dat door de VS en de NAVO wordt gefinancierd, evenals bemoeizuchtige NGO's en andere eenheden van hybride oorlogvoering naar behoren worden geneutraliseerd.

Het is een dringende taak voor ons, inwoners van een gekoloniseerd Westen, burgers van een vernederd Europa, om allerlei culturele, humanitaire, commerciële, studenten- en beroepsverenigingen op te richten, evenals gemengde platforms voor virtuele en persoonlijke ontmoetingen met deze niet-NAVO- en niet-hegemoniale landen, landen die beslissende stappen zetten in de richting van ont-Amerikanisering, ont-dollarisering, confrontatie met het neoliberalisme en het agressieve militarisme dat daar inherent aan is. Het is aan ons Spanjaarden om een massale mobilisatie van burgers tegen de NAVO en tegen elke betrokkenheid bij een zelfmoordoorlog tegen Rusland op gang te brengen. We moeten pleiten voor het onmiddellijk houden van vredesconferenties om het conflict in Oekraïne op te lossen en we moeten beginnen met het organiseren van een gemeenschappelijk beleid van Europeanen ten gunste van een grotere Euraziatische integratie. Het is dringend noodzakelijk dat Europese naties herindustrialiseren en de producten van hun eigen boeren betrekken, dat ze hun strijdkrachten richten op de verdediging van hun eigen grondgebied (zoals het bloedende geval van Zuid-Spanje, dat aan een invasie is blootgesteld) en niet op oorlog tegen Rusland. Het is noodzakelijk om samen te werken met de technologisch-wetenschappelijke macht van de 21e eeuw, China, door onze landen op te nemen in zijn “nieuwe zijderoute” in het belang van wederzijds voordeel.

Wij in Spanje weten dat de Amerikanen ten koste van ons gegroeid zijn. Nadat ze Mexico van een groot deel van zijn grondgebied hadden beroofd, kort daarvoor Spaans grondgebied, roeiden ze de inboorlingen van Amerika uit, en beroofden vervolgens Spanje van zijn provincies Cuba, Puerto Rico, Guam, de Filippijnen, wat grote volkerenmoorden veroorzaakte. Sindsdien is het Yankee-rijk een rijk van dood, pijn en slavernij. Zoals A. Doegin, en niet weinig huidige Chinese filosofen, is het Yankee-rijk slechts een parenthese. De tijd is gekomen voor beschavingen, meervoud, voor op zichzelf gerichte maar samenwerkende werelden, grote imperiale ruimten die binnen orde brengen en samenwerken zonder buiten te koloniseren. De oude traditionele rijken keren terug, gekleed in de kleren van de toekomst, terwijl de wrede, anti-traditionele en kunstmatige Yankee thalassocratie zich terugtrekt.

Vertaling door Robert Steuckers