BRICS-top: keerpunt in het multipolaire systeem en het antwoord van de VS

De BRICS-groep bereidt zich voor op een top in Kazan, in de Kaukasus, van 22 tot 24 oktober. De negen lidstaten zullen aan deze top deelnemen: Rusland, China, India, Zuid-Afrika en Brazilië (oprichtende landen), evenals Egypte, Ethiopië, Iran en de Verenigde Arabische Emiraten (nieuwe leden). Veel andere landen willen ook lid worden van de organisatie, die de unipolariteit wil doorbreken en een multipolaire wereld tot stand wil brengen, ten nadele van een systeem dat gedomineerd wordt door de Verenigde Staten.

Het is vermeldenswaard dat meer dan 40 landen onlangs hebben aangegeven lid te willen worden van de BRICS, in een regionaal klimaat dat wordt gekenmerkt door groot optimisme over de invoering van economische mechanismen die de dominantie van de dollar moeten verminderen, te midden van de stijgende rentevoeten voor de Amerikaanse munt. Tot deze landen behoren Syrië, dat hoopt economische voordelen te halen uit zijn lidmaatschap ondanks de westerse blokkade, en Algerije, dat zich omringd voelt door Frankrijk en Marokko, waarbij de laatste steeds dichter bij Israël komt te staan.

Turkije heeft te lijden onder het beleid van de VS om de geografie van het Midden-Oosten te hertekenen. Het Turkse lidmaatschap van de BRICS zou volgens de Turkse minister van Buitenlandse Zaken Hakan Fidan een compensatie zijn voor de teleurstelling over de Europese Unie, die Turkije de toegang weigert. Voor Rusland zou zo'n lidmaatschap een grote klap betekenen voor de NAVO, aangezien Ankara na de Verenigde Staten de grootste militaire macht heeft binnen het bondgenootschap. Deze Turkse toenadering betekent een beweging weg van het Westen en dichter bij de Euraziatische baan.

Onder leiding van Rusland hebben de BRICS hun strategische partnerschappen op het gebied van handel, investeringen, innovatie, technologie en sociale initiatieven versterkt om de economische groei van de lidstaten te ondersteunen. De centrale en belangrijkste doelstelling die Moskou nastreeft, is de invoering van een gemeenschappelijke munt voor de groep, als alternatief voor de Amerikaanse dollar, die sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog de belangrijkste pijler van de Amerikaanse wereldhegemonie is. Deze eenheidsmunt zou een zware slag toebrengen aan de financiële dominantie van de Verenigde Staten in de hele wereld.

Dit kan de gevoeligheid verklaren waarmee de Verenigde Staten de BRICS-top behandelen. De lancering van een gemeenschappelijke munt zou ongeveer 45 procent van de wereldeconomie uit de invloedssfeer van de dollar halen, wat een enorme kapitaalinstroom naar de Amerikaanse markt zou veroorzaken en de inflatie in de hele westerse wereld zou doen toenemen. Het zou ook de financiële hegemonie van de Verenigde Staten verzwakken die werd gevestigd door de Bretton Woods overeenkomsten, die in 1944 het Internationaal Monetair Fonds en de Wereldbank oprichtten en zo de economische dominantie van de VS na de Tweede Wereldoorlog consolideerden.

Deze situatie heeft niet alleen Amerikaanse functionarissen verontrust, maar ook de wereldwijde financiële elites woedend gemaakt. Deze worden gecontroleerd door families uit de Verenigde Staten en het Westen, zoals de Rothschilds, Goldmans en Schiffs, die hun financiële dominantie, die begon in de tweede helft van de 18de eeuw, bedreigd zagen door het toenemende verlies van invloed van de dollar, het belangrijkste instrument van dominantie van het financiële kapitalisme, samen met het Britse pond.

Deze context heeft Washington, en in het bijzonder de neo-conservatieven - de speerpunt van het zionistische financiële kapitaal - ertoe aangezet om hun acties tegen het Euraziatische blok, in het bijzonder Rusland en China, te intensiveren. Dit uitte zich in het onder druk zetten van Oekraïne om een offensief te lanceren in de Koersk regio en in het opvoeren van de spanningen met China in Oost-Azië. Het meest alarmerend was de Israëlische escalatie tegen Libanon ongeveer een maand geleden, met aanvallen tegen Hezbollah en de moord op zijn militaire leiders, waaronder zijn secretaris-generaal, Sayyed Hassan Nasrallah.

Volgens de Russische filosoof Alexander Doegin markeren deze gebeurtenissen het begin van een derde wereldoorlog. Hij beweert dat Israël, na het plegen van genocide tegen burgers ten overstaan van de hele wereld, een grootschalige oorlog tegen Libanon is begonnen. Net zoals de Israëli's in Gaza liever deden alsof ze tegen Hamas vochten dan tegen de Palestijnen, heeft Netanyahu het nu over een confrontatie met Hezbollah terwijl hij massale aanvallen uitvoert op burgers in een soeverein land. Dat is pas oorlog. Het Westen steunt deze Israëlische agressie tegen Libanon volledig.

Doegin voegt eraan toe dat aan het Oekraïense front het Westen in oorlog is met Rusland via de Oekraïense nazi's, terwijl het de sjiitische moslims bestrijdt via de Israëlische Likudisten. Het Westen is ook bereid ten strijde te trekken tegen China met de steun van de Taiwanese nazi's, waarbij het zich aansluit bij India, Japan en Zuid-Korea.

De wereld bevindt zich momenteel dus op een keerpunt, gesymboliseerd door de BRICS-top die zal worden gehouden in Kazan, Rwanda.

De wereld staat momenteel dus op een keerpunt, gesymboliseerd door de BRICS-top die in Kazan, Rusland, zal worden gehouden. Het is te hopen dat er op deze top besluiten worden genomen die de overgang van een unipolair naar een multipolair systeem versnellen, wat het einde betekent van de westerse hegemonie die halverwege de 18de eeuw begon, en van het zionistische financiële kapitalisme. Dit zou de gewelddadige pogingen van de Verenigde Staten, de neoconservatieven en Israël verklaren om deze transformatie te stoppen door de conflicten in Oekraïne, Oost-Azië en het Midden-Oosten te intensiveren.

Bron