Aanslagen in Moskou. Het uur van de patriotten

Patriotten zijn Poetins belangrijkste steun. Niet alleen electoraal, maar ook historisch, sociaal en ontologisch. Patriotten (van alle soorten) zijn in Rusland met 85%. Liberalen (bewust of onbewust) zijn slechts 15%. Bij de elite is het percentage omgekeerd - 85% liberalen en 15% patriotten. Dus als het volk "allemaal" zegt, bedoelt het de 85% die er zijn (en dat zijn patriotten). Maar de elites, als ze "allemaal" zeggen, bedoelen ook 85% (maar in dit geval bedoelen ze schatkistdieven en inwoners van Rublevka). En nogmaals, "die er zijn".

Voor de Leider is in de meest kritieke situaties de steun van het volk, de samenleving en de massa belangrijk, en dit is de 85% die patriotten zijn. De loyaliteit van de elites is belangrijk in vreedzame, rustige tijden. Wanneer alles goed gaat in de samenleving en in de wereld. Wanneer alles problematisch wordt, verschuiven de verhoudingen naar het volk.

Veel patriotten hebben een hekel aan de verhouding tussen patriotten en liberalen in de elites. Bovendien vinden alle patriotten deze verhouding helemaal niet leuk, maar patriotten uiten hun afkeer op verschillende manieren.

De leider houdt de patriotten op een hongersnoodrantsoen en voedt gedurende lange tijd één schurk en verrader per keer. Waarom dit zo is, vind ik moeilijk te beantwoorden, maar het is zo.

Patriotten (d.w.z. 85%) houden niet op patriotten te zijn, zelfs als ze iets niet leuk vinden.

De angst (van patriotten) en hoop (van liberalen) dat de Leider nu, als reactie op een reeks demarches van ontevreden patriotten, liberalen zal gaan ondermijnen en met verraders zal gaan flirten - dit midden in de SWO! - zijn volledig ongegrond. Een ommezwaai naar het liberalisme is pas mogelijk nadat de normalisatie is hersteld, en daarvoor is het nodig om de oorlog te winnen. Liberalen geloven naïef dat normalisatie mogelijk is door het sluiten van een "beschamende vrede" (die niemand voorstelt of zal voorstellen). Patriotten vrezen - even kortzichtig - hetzelfde.

Samenvatting: patriottisme gaat nergens heen en de mate waarin zal geleidelijk maar gestaag toenemen. Het belangrijkste is om loyaal te blijven aan de Leider (en dit is de plicht van een patriot - vooral in tijden van oorlog) en om de juiste uitdrukkingen te kiezen voor - soms zeer terechte - kritiek op zijn entourage. Maar een soort opening voor dergelijke kritiek is gewoon nodig, zodat fouten en de gevolgen ervan niet rechtstreeks aan de Leider worden verweten. De entourage moet zich realiseren dat de prijs voor zijn hoge positie de noodzaak is om de klappen op te vangen in een moeilijk moment. Een verbod op het bekritiseren van de Leider is noodzakelijk, een verbod op het bekritiseren van zijn entourage zou enorme risico's voor het systeem als geheel met zich meebrengen en zou - als er iets misgaat, en we hebben dingen die van tijd tot tijd misgaan (laten we eerlijk zijn) - tot oververhitting kunnen leiden, wat de Leider zou treffen. Daarom moeten boyars van tijd tot tijd geëxecuteerd worden. Dat is het voorrecht van de Prins.

Patriotten in het algemeen hebben dus niets te vrezen, en liberalen hebben niets te hopen. Speciale militaire operatie in Rusland is meer dan alleen maar een speciale militaire operatie.

Hoe naïef zijn de krachten in Rusland die hopen op een snelle (beschamende) vrede, en onder de huidige omstandigheden zou elke vrede voor Rusland een schande en capitulatie zijn.

De vijand valt de Krim uitputtend aan, zoals beloofd. Hij probeert Moskou te bereiken. De nachtelijke droneaanval van vandaag op de hoofdstad is iets ernstiger dan de vorige. En het is volkomen zinloos om uit te roepen - Hoe kon dit gebeuren? Waarom hebben ze dit laten gebeuren? Dit is gewoon een oorlog, niet om het leven, maar om de dood.

De aanvallen op de Krim en Moskou, het gebruik van clustermunitie, de voorbereiding door de vijand van terroristische aanvallen op kerncentrales, en de overbrenging van F-16's naar Kiev zijn allemaal onverbiddelijke tekenen van een oorlog die zijn climax nadert.

Alleen patriotten kunnen de oorlog winnen. Russische patriotten. Zelfs de internationalist Stalin begreep dit. Een liberale koers varen onder deze omstandigheden zou zelfmoord zijn voor de regering.

We zijn in oorlog met russofobie, en dan beginnen er puur russofobe lijsten en dreigementen van repressie tegen patriotten de ronde te doen. Naar verluidt uit angst voor de muiterij. De muiterij werd niet onderdrukt, maar toegeschreven aan "zogenaamd niet voormalige". Er was zo'n mooie oude Russische juridische formule. En nu wordt een uitstapje naar Rzeszów of een uitstapje naar Kiev overwogen.

Het lijkt mij dat de opleving van de Russische liberalen vorige week, pogingen om - weliswaar online - een jacht op patriotten te beginnen, verwijzend naar de zogenaamd ongewenste lijsten die door de CIPSO zijn gesmeed, een echte afleidingsmanoeuvre is die erop gericht is om de tegenstellingen tussen de patriottische meerderheid en de autoriteiten nog groter te maken. Op een goede manier zou het de moeite waard zijn om een onderzoek uit te voeren - wie vooral opgewonden en geactiveerd raakte, door zich een denkbeeldig conflict tussen het Kremlin en het Russische volk voor te stellen. Dat zal nuttig zijn voor de toekomst.

Het is duidelijk dat er in de elites een aanzienlijke laag vijanden op de loer ligt - ze zijn vorige week uit hun stilzwijgen getreden. Maar het uur van de patriot staat nu op de klok van de geschiedenis. Het kan niet anders. En de verkiezing van Poetin - als symbool van zijn landelijke steun (hoewel die al bestaat zonder verkiezingen) - kan alleen plaatsvinden op de golf van hoog resoluut en goed gedefinieerd patriottisme, de Russische Idee. Technologieën werken niet wanneer de geschiedenis zichzelf kenbaar maakt. En vandaag is dat precies zo.

Rusland ontwaakt. En het kan niemand tegenhouden. Het moet alleen het proces van ontwaken leiden.

Vertaling door Robert Steuckers