Amerika's angst voor de Apocalyps

George Friedman schreef een zeer interessant artikel in Geopolitical Futures, dat door Federico Petroli in het Italiaans werd vertaald voor het novembernummer 2022 van het tijdschrift Limes.

Vaak wordt aangenomen dat een apocalyptische visie op de wereld typisch is voor Europese volkeren, maar dat is slechts minimaal waar. Er zijn zeker helderziende mensen en vooral mensen met een groot katholiek geloof die de tekenen waarnemen en ze interpreteren in het licht van de meest raadselachtige en fascinerende tekst van de heilige Johannes, de geliefde apostel van Jezus. Het is noodzakelijk om de geschiedenis te bekijken vanuit een providentieel standpunt. God is onder ons. God is altijd in ons midden geweest. Hij is almachtig en alwetend. Zijn wil als Schepper conditioneert het leven van de schepping, ook al probeert de mens dat vaak ruwweg zelf te doen, omdat hij denkt dat hij God is.

De aangeboren angst voor de apocalyps is uniek Amerikaans. God dreigde Noach met een apocalyps die de hele mensheid zou vernietigen. Hij beloofde het ook aan Sodom en Gomorra, zelfs aan Farao die de Israëlieten vervolgde. God mag dan mysterieus zijn, hij maakt niettemin bekend wat hij wil. Sodom en Gomorra werden vernietigd, het Egyptische leger werd ondergedompeld in de Rode Zee. Er was een transactie en er was een keuze. Er was geen mysterie. De atheïstische of niet-christelijke mensheid heeft slechts één bewustzijn - dat wij in de Covid-jaren heel duidelijk gemanifesteerd zagen - namelijk dat zij de dood beschouwt als een persoonlijke catastrofe die haar in het onbekende projecteert. De christen daarentegen ziet de dood tegemoet met de geest van iemand die, als zondaar, heeft geleefd naar de verdienste dat hij, zij het met moeite, de wetten van God heeft gehoorzaamd.

De geschiedenis van Amerika is de geschiedenis van de immigratie, van de Mayflower tot heden. Troost komt wanneer een vreemdeling in een vreemd land zich thuis voelt.

Triomf wordt van generatie op generatie doorgegeven, en het kind van de immigrant wordt wie hij of zij wilde zijn. Volkomen onbekend is echter het verhaal van de immigrant die tot rampspoed komt en de prijs die hij betaalt voor het falen van zijn kinderen, met spijt van de beslissing om alles wat vertrouwd is achter te laten, gedwongen om dag na dag zijn eigen Calvarieberg te beklimmen.

In Amerika is werk de persoonlijke Calvarieberg. De maatstaf voor succes is geld. In Amerika bepaalt wat je doet wie je bent. Amerika is genadeloos voor de armen en de gefailleerden, en nog meer voor de zwakken. Ze lijkt alles toe te staan en presenteert vervolgens de rekening. Voor Amerikanen is de paniek en terreur van een apocalyps de afgelopen eeuw minstens twee keer werkelijkheid geworden. In Pearl Harbor, omdat het Japanse leger hen verraste. Ze reageerden met de doodsangst die we, ongestraft door de wereld, in Hiroshima en Nagasaki zagen. De tweede keer was op 11 september. Drieduizend mensen stierven en net als in 1941 was het Amerikaanse volk verbijsterd en doodsbang voor wat er daarna zou kunnen gebeuren.

Het gevoel van apocalyps blijft tot op de dag van vandaag hangen. Nu loert er een catastrofe in het hart van onze beschaving. De temperatuur stijgt door onze zonden en God zal ons daarvoor straffen. De apocalyptische traditie in Amerika wordt verscheurd tussen haar geweld tegen hen en haar geweld tegen de natuur. De angst van Amerika voor de apocalyps is ook tweeledig. De ene beschuldigt de staatshoofden ervan niet opgewassen te zijn tegen de dreiging, de andere stelt dat Amerika de catastrofe heeft veroorzaakt met zijn buitensporige zonden die voortkomen uit hoogmoed en zinnelijkheid.

Wij Europeanen zijn sinds de zogenaamde bevrijding van 1945 geleidelijk overgegaan op de tweede theorie. Vandaag worden wij niet langer ondersteund door de kracht van onze geschiedenis, onze cultuur, onze identiteit, onze klassiek-christelijke traditie die de steden heeft gesmeed, alles gegroeid rond een kerk en een klokkentoren. De liberale kanker heeft ons alles afgenomen, ons de apocalyps doen vergeten, maar onze lopende rekeningen gevuld. En we hebben ons erbij neergelegd.

Pandemie eerst, en oorlog later, maken onze portemonnee veel lichter. Maar we zijn vernietigd, verzwakt en immobiel, omdat de Amerikanisering ons zelfs het besef van de lotsgemeenschap heeft ontnomen; het heeft enerzijds nihilisme en anderzijds subjectivisme opgelegd, meer dan 120 militaire bases op ons grondgebied gebouwd, ons in een economistisch systeem gelaten, dat ons allen schuldenaars maakt van de Federal Reserve of haar tentakels, nog voor we geboren zijn. Ze hebben onze soevereiniteit afgenomen in ruil voor Hollywoodfilms en McDonalds. Ze hebben religie afgepakt in ruil voor de "open samenleving" waar plicht verdwijnt en alles monsterlijk vloeibaar is.

Ze zijn er zelfs in geslaagd om veel mensen ervan te overtuigen dat het sturen van wapens naar een andere staat een vredesdaad is en dat Rusland de "boeman" is omdat het de enige grote federatie is die echt onafhankelijk is van de VS en dus kan beslissen met wie het een bondgenootschap aangaat en zijn eigen politieke en economische, militaire en religieuze, sociale en gebruikelijke belangen kan nastreven.

Wij, daarentegen, kijken naar een groengeklede première, monopoliseren het nieuws en nemen deel aan de variétéshows.

Bron

Vertaling door Robert Steuckers