Oekraïne: Wie profiteert van de crisis?
Bron: https://eurolibertes.com/geopolitique/ukraine-a-qui-profite-la-crise/
De Verenigde Staten hadden voor woensdagmorgen het begin van de invasie van Oekraïne door Rusland aangekondigd, en, niet verwonderlijk, er gebeurde niets. Terwijl Washington maandag had aangekondigd dat zijn ambassade in Kiev naar Lviv werd overgeplaatst, volgden andere hoofdsteden dit voorbeeld niet. Evenzo hebben tot nu toe slechts enkele westerse landen (VS, VK, Australië...) de evacuatie van hun in Oekraïne aanwezige burgers bevolen. Zelfs Polen, het buurland van Oekraïne en quasi-onvoorwaardelijke bondgenoot van de VS, heeft zijn burgers eenvoudigweg aangeraden op dit moment niet naar Oekraïne te reizen.
Voor Rusland gaat het er niet om Oekraïne binnen te vallen buiten de Russischtalige gebieden Donbass, die al onder controle zijn, en de Krim, die in 2014 werd geannexeerd. Wat Rusland wil is enerzijds de toepassing van de Minsk-akkoorden volgens de Russische interpretatie, met erkenning van de Volksrepublieken Lugansk en Donetsk, en de federalisering van Oekraïne om hun volledige autonomie te verzekeren (onder Russische invloed, dat spreekt vanzelf). In dit verband heeft de Russische Doema dinsdag een resolutie gestemd ten gunste van de erkenning door Rusland van de onafhankelijkheid van deze twee republieken.
Anderzijds wil Moskou de garantie krijgen dat Oekraïne, als het geen deel blijft uitmaken van de Russische wereld, de status zal hebben van een neutrale staat, zoals Finland tijdens de USSR, en met name dat Oekraïne nooit lid zal worden van de NAVO. In de tweede plaats gaat het erom druk uit te oefenen om de Nord Stream 2 gaspijpleiding operationeel te krijgen, aangezien de crisis in Oekraïne en de daarmee gepaard gaande stijging van de koolwaterstofprijzen het nut van deze alternatieve route voor Russisch gas naar Europa aantonen. De Amerikaanse en Duitse dreigementen tegen de pijpleiding zijn al een overwinning voor Vladimir Poetin. Als Nord Stream 2 namelijk niet gestart zal worden in geval van een invasie van Oekraïne door Rusland, zoals Joe Biden en Olaf Scholz ons verzekeren, kunnen wij er logischerwijs van uitgaan dat de afwezigheid van een invasie betekent dat er wel aan begonnen zal worden. Wat de status van Oekraïne betreft, is de overhaaste terugtrekking van Amerikaanse en Britse militaire adviseurs en trainers uit Oekraïne ook het begin van een overwinning voor Rusland.
De Amerikaanse president van zijn kant zal zich aan zijn kiezers kunnen presenteren als degene die, door zijn standvastigheid, een Russische invasie in Oekraïne zal hebben voorkomen. Het is duidelijk het doel van Joe Biden en zijn entourage om de mensen de schandelijke aftocht uit Afghanistan te doen vergeten in de aanloop naar de mid-term verkiezingen, waarvoor de Democraten zich in een nogal slechte positie bevinden. Wat Boris Johnson betreft, komt deze crisis op het juiste moment, omdat zij op de achtergrond is geraakt van "partygate", het schandaal van de Downing Street-feestjes die de Britse hoge piefen hielden tijdens perioden van strenge opsluiting die aan de Britse onderkant waren opgelegd.
Wat de Polen en de Balten betreft, deze episode van collectieve hysterie was voor hen een goede gelegenheid om de militaire aanwezigheid van de NAVO, en in het bijzonder van de Amerikanen, op hun grondgebied te versterken. De Oekraïners van hun kant krijgen eindelijk leveringen van dodelijke wapens uit Westerse landen, waarmee zij hun defensiecapaciteiten tegen Rusland kunnen verbeteren. Anderzijds weegt de huidige crisis op een economie die er toch al zeer slecht voorstaat, hetgeen verklaart waarom president Zelenski de meest hysterische westerlingen - Biden en Johnson - oproept om hun uitspraken te temperen.
Uiteindelijk zijn de slachtoffers van de crisis vooral de lagere Europeanen, die hun energierekeningen tot nog hogere niveaus zien stijgen, met de ons bekende gevolgen voor een inflatie die al uit de hand was gelopen door het rampzalige beheer van de coronavirus-pandemie.
Artikel gepubliceerd in het dagblad Présent.