Verslechterende betrekkingen tussen Egypte en Israël

De laatste tijd zijn er veel berichten over een dreigende crisis in de Egyptisch-Israëlische betrekkingen. Er zijn spanningen ontstaan nu Egypte volgens geloofwaardige bronnen geheime besprekingen voert met Iran om de betrekkingen tussen beide landen te normaliseren.

Er zijn verschillende aanwijzingen voor deze verslechtering, hoewel Egypte hierover officieel niets heeft gezegd.

- De Israëlische media hebben felle aanvallen gelanceerd op de Egyptische autoriteiten. De meest recente campagne vond vorige week plaats, toen verschillende media, waaronder de krant Yisrael HaYom en het officiële televisienetwerk Channel 7, Caïro ervan beschuldigden Egyptische burgers en zakenlieden te beletten Israël te bezoeken (met uitzondering van koptische pelgrims naar Jeruzalemse kerken) en iedereen lastig te vallen die de bilaterale betrekkingen normaliseert of de bezettingsstaat steunt of bezoekt.

- Egypte heeft woensdag 11 Israëlische piloten uitgewezen wegens schending van zijn luchtruim met vier lichte vliegtuigen, en de autoriteiten hebben geweigerd hen van brandstof te voorzien om terug te keren. Er zijn tegenstrijdige berichten over de precieze omstandigheden, maar het incident blijft ongekend.

- Op de VN-klimaattop in Sharm el-Sheikh was de Israëlische pers beperkt aanwezig. De Israëlische president was aanwezig, maar Israëlische tv-stations mochten niet vrijelijk Egyptische burgers interviewen, behalve bij zeldzame gelegenheden, in tegenstelling tot het WK in Qatar (de aanwezigheid van de Israëlische media daar was contraproductief omdat de meeste, zo niet alle, Arabieren die hun correspondenten probeerden te interviewen, waaronder burgers van de normaliserende landen, weigerden met hen te praten).

- Onofficiële bezoeken aan Caïro door Israëlische veiligheidsfunctionarissen, onlangs nog door Shin Bit-directeur Ronen Bar, hebben niet geleid tot een dooi in de betrekkingen.

- "Channel 7" wijdde het programma aan het bespreken van de intimidatie van Israëlische toeristen die naar Sharm el-Sheikh of andere toeristenoorden reizen. Sommigen zeiden dat hun camera's of videorecorders door veiligheidsagenten in beslag waren genomen (zodat ze de camera's niet konden gebruiken om hen te bespioneren), met schade aan hun auto's tot gevolg.

- Egyptische kranten en websites beschuldigden de Israëlische autoriteiten van het organiseren van de aanvallen op het Egyptische leger, waarbij 10 soldaten en 10 soldaten in Bir el-Abed om het leven kwamen, als een middel om druk uit te oefenen op het Egyptische leiderschap.

- De deelname van president Abdel Fattah al-Sisi aan een Arabische top in Algerije, waar resoluties zijn aangenomen waarin de Israëlische bezetting wordt veroordeeld, de Palestijnse verzoening en het Palestijnse verzet worden gesteund en wordt gewaarschuwd voor de gevaren van normalisatie. Algerije wordt gezien als lid van de as van het verzet. Zij heeft zich ingezet om de Israëlische infiltratie in Afrika te voorkomen, onder meer door haar aanvraag voor de status van waarnemer in de Afrikaanse Unie (AU) te blokkeren.

Sommigen zullen terecht aanvoeren dat de Egyptisch-Israëlische betrekkingen sterk blijven en dat er coördinatie is tussen hun legers in de Sinaï. Op het eerste gezicht lijkt dit waar, maar achter de schermen is het beeld anders. Israëlische strategen blijven het Egyptische leger beschouwen als een ernstige potentiële bedreiging en zijn van plan het land en zijn strijdkrachten te verzwakken na de vernietiging van het Iraakse leger.

De militaire doctrine van Egypte blijft ook beweren dat Israël de grootste bedreiging vormt voor de Egyptische en Arabische nationale veiligheid.

Volgens interne bronnen is het Egyptische leger bozer op Israël dan ooit tevoren in de 40 jaar sinds de ondertekening van de Camp David-akkoorden. Zij waren woedend toen bekend werd dat ongeveer 80 Egyptische krijgsgevangenen levend waren verbrand door Israëlische ontvoerders in het gebied rond Latrun tijdens de oorlog van 1967. Sisi is ook ontstemd over het feit dat Israël zijn verbintenissen om de Gazastrook opnieuw op te bouwen en de gevangenen van de Islamitische Jihad, wier arrestaties de aanleiding vormden voor de driedaagse oorlog van afgelopen mei, niet is nagekomen.

Israëls "koude vrede" met Egypte is de laatste jaren niet alleen "kouder" maar ronduit "ijziger" geworden in vergelijking met zijn banden met sommige van de nieuwe genormaliseerde Arabische staten. Vier decennia na Camp David bedraagt zijn jaarlijkse handel met Egypte nog steeds een paar honderd miljoen dollar, terwijl die met de VAE (met een deel van de Egyptische bevolking) 1,5 miljard dollar bedraagt en naar verwachting in de komende twee jaar zal verdrievoudigen.

Ik noem dit als bewijs van de verslechtering van de Egyptisch-Israëlische betrekkingen, niet om te stellen dat deze met een pennenstreek volledig moeten worden verbroken. Ik ben me terdege bewust van de slechte economische omstandigheden van Egypte, vooral omdat de Golfstaten een groot deel van hun steun hebben stopgezet. Maar ik betoog dat Caïro deze crises het snelst en het best te boven kan komen door zijn leidende positie in de Arabische wereld te heroveren, zich te verzetten tegen de Israëlische bezetting en het legitieme Palestijnse verzet te steunen.

Door die weg te kiezen, zouden de leiders van Egypte de steun vinden van het gehele Egyptische volk en de volkeren van de Arabische en islamitische wereld.

Bron

Vertaling door Robert Steuckers