Gaza: bevolkingsdeportatie o.w.v. aardgas en politieke en diplomatieke belangen

Er zitten zoveel desinformatie en mysteries in de Hamas-aanval op Israël van 7 oktober 2023 dat er diep moet gegraven worden om te kunnen zien wie van dit conflict profiteert. Voor het interpreteren van dit soort aangelegenheden gelden 2 regels. Primo, geloof NOOIT wat Westerse regeringen en hun mainstream media vertellen. Secundo, geloof NOOIT de officiële reden voor een oorlog waar één of meerdere Westerse staten bij betrokken zijn. M.b.t. dit laatste kunnen we verwijzen naar de Japanse aanval op Pearl Harbour in 1941 (waarvan in 1999 officieel toegegeven werd dat de Amerikaanse regering er op voorhand van op de hoogte was, doch admiraal Kimmel, bevelhebber van Hawaï, niet waarschuwde)[1], het Tonkin-incident in 1964 (als reden voor het inzetten van Amerikaanse troepen in Zuid-Vietnam en het begin van een oorlog tegen Noord-Vietnam, de aanslagen van 11 september 2001 (als reden voor de invasie van Afghanistan), de beruchte en nooit gevonden ‘Weapons of Mass Destruction’ in 2003 (als reden voor de invasie van Irak), het met luchtbombardementen ‘beschermen van burgers’ in 2011 (als reden om het welvarende Libië te vernietigen), …

Het zogezegde ‘falen van de Israëlische inlichtingendiensten’: een klassieker onder de uitgelokte aanvallen.

Direct na het tactische succes van Operatie Al-Aqsa Storm – de Hamas-aanval op Israëlische grensgebieden rond de Gazastrook – sprak de mainstream media over blind terrorisme en “het falen van de Israëlische inlichtingendiensten”. Bijzonder merkwaardig, want de ene dag zijn dit de beste inlichtingendiensten ter wereld en de volgende dag plots complete klunzen. Dit wijst er op dat dit in overeenstemming is met bepaalde belangen. Maar wiens belangen en wat is er wérkelijk aan de hand?

Israëls inlichtingendiensten Mossad, Shin Bet en Aman[2] hadden de reputatie tot de beste ter wereld te behoren en over de meest geavanceerde technologie te beschikken. Bewakingsdrones zoemden voortdurend door de lucht langs de streng beveiligde grens met Gaza, die was overspoeld met bewakingscamera’s en met militaire wachtposten. De inlichtingendiensten gebruikten cybercapaciteiten om een schat aan informatie naar boven te halen. Ze verkondigden dat ze de grens met Gaza hermetisch hadden afgesloten. Leden van de Israëlische inlichtingendiensten verklaarden zelfs: “Er was geen kakkerlak of rat die de grens overstak die we niet zagen”[3].

Toen de Hamas-aanval om 6 uur ’s morgens begon en honderden Israeli’s werden ontvoerd of gedood, kwam het Israëlische leger – dat nochtans bekend staat als het meest performante ter wereld – pas om 11 uur tussenbeide. Maar waarom zo laat pas?

Er wonen veel extreem-linkse Israëli’s in de door Hamas aangevallen gebieden. Bijgevolg werd een groot aantal activisten tegen de Israëlische bezetting van de Palestijnse gebieden afgeslacht in eigen land. Hamas stuurde dus een verschrikkelijke boodschap naar seculier Israëlisch links.[4]

De mainstream media wil ons dus laten geloven dat de zogenaamd beste inlichtingendiensten ter wereld in slaap zouden zijn gewiegd door de Hamas-strijders, die blijkbaar slimmer waren dan hun Israëlische tegenhangers. Bijzonder merkwaardig dat de ‘menselijke dieren’, die de Hamas-strijders volgens de Israëlische Minister van Defensie Yoav Gallant zijn[5], in staat waren om intelligent te handelen. Kortom, de beste inlichtingendiensten ter wereld die plotseling doof en blind worden, gecombineerd met menselijke dieren die plotsklaps intelligent worden, was op 12 oktober 2023 de mainstream-versie van de Hamas-aanval op 7 oktober 2023.

Was het echt een mislukking van de Israëlische inlichtingendiensten?

Hoe dan ook moeten er talrijke signalen zijn geweest die op de radar van de Israëlische inlichtingendiensten verschenen. Met een jaarlijks budget van 3 miljard dollar en 7.000 medewerkers is de Mossad na de CIA de grootste Westerse inlichtingendienst. Het is geen geheim dat de Mossad uitgebreid in de Palestijnse structuren is geïnfiltreerd. De Mossad heeft er duizenden informanten, dus dat deze inlichtingendienst niet heeft gemerkt dat honderden Hamas-strijders aan het trainen waren voor een gecoördineerde aanval is volslagen ongeloofwaardig. Vermits de Hamas-aanval een langdurige planning vereiste, is de vraag gerechtvaardigd waarom niemand – behalve blijkbaar de Egyptische inlichtingendienst, cfr. infra – er lucht van kreeg.[6]

Een anonieme Egyptische inlichtingenfunctionaris vertelde aan Associated Press dat Israël herhaalde waarschuwingen negeerde dat Hamas “iets groots” van plan was: “We hebben hen gewaarschuwd dat er een explosie op komst was – en wel heel spoedig – en dat die groot zou zijn”. Hij zei dat Israël de dreiging vanuit Gaza echter bagatelliseerde.[7] Deze bewering werd ondersteund door Michael McCaul ,voorzitter van de Commissie Buitenlandse Zaken van het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden[8], evenals door andere anonieme Egyptische stafmedewerkers die met de nieuwssite Ynet spraken[9]. Egyptische functionarissen vertelden aan deze nieuwssite dat ze geschokt waren door premier Netanyahus onverschilligheid tegenover hun waarschuwingen.[10]

Als de Egyptische inlichtingendienst zo goed op de hoogte was van de voorbereidingen voor de Hamas-aanval, is het bovendien moeilijk denkbaar dat andere inlichtingendiensten dit niet zouden hebben opgemerkt. Zo zijn ook de Amerikaanse inlichtingendiensten zeer actief in het Nabije Oosten en in het bijzonder de NSA staat erom bekend vrijwel alle gegevens te verzamelen die wereldwijd op internet circuleren. We kunnen in deze verwijzen naar de onthullingen van voormalig CIA- en NSA-medewerker Edward Snowden.[11] De NSA heeft toegang tot de besturingssystemen van Google, Microsoft en Apple, luistert mee naar telefoongesprekken en leest de chats van alle Westerse Messengers en e-mailproviders. Vermits Hamas Westerse technologie gebruikt en minstens 1 video[12] van zijn trainingen voor de aanval uploadde, is het hoogst onwaarschijnlijk dat de NSA niets opgevangen heeft.[13]

Waarom hebben de Israëlische inlichtingendiensten de voorbereidingen voor de Hamas-aanval genegeerd? Doordat zij op grote schaal Palestijnse organisaties geïnfiltreerd hebben, zijn zij nochtans goed op de hoogte van de meeste plannen van de Palestijnen. Het is dan ook meer dan onwaarschijnlijk dat een dergelijke grote operatie, waarbij honderden strijders betrokken waren, over het hoofd zou gezien zijn. Bovendien onderscheppen moderne inlichtingendiensten elektronische communicatie, computers, mobiele telefoons, … Het is moeilijk voor te stellen dat Hamas Operatie Al-Aqsa Storm volledig offline heeft voorbereid.[14]

Uiteraard bestaat de theoretische mogelijkheid dat de Israëlische inlichtingendiensten effectief geen aandacht besteedden aan waarschuwingen van andere inlichtingendiensten. Dit is echter niet geloofwaardig. Daarom rijst ernstig de vraag of de aanval met opzet is toegestaan. In de geschiedenis zijn er immers voldoende dergelijke voorbeelden voorhanden.

Er kan dus gesteld worden dat er voldoende waarschuwingen waren. En dat is dan nog maar o.b.v. de informatie die vandaag publiek beschikbaar is. Mogelijk is er achter de schermen veel meer informatie.

Thomas Röper, beheerder van de bekende Duitstalige nieuwswebsite Anti-Spiegel[15] en voormalig Oost-Europa-expert voor diverse financiële dienstverleners, is ervan overtuigd dat Israël én de VS op de hoogte waren van de nakende Hamas-aanval, evenals dat beide staten deze aanval hebben toegestaan.

Het hoogtechnologische grenshek waarmee Israël Gaza reeds lang geleden heeft afgesloten, beschikt over zelfvurende systemen en AI. De volgsystemen van dit grenshek zijn zo opmerkzaam dat zelfs een slang in het woestijnzand alarm veroorzaakt én dat de AI het herkent als onschadelijk, waardoor de zelfvurende systemen dus niet automatisch op slangen schieten.

Dankzij de volgsystemen van het grenshek kunnen bewakers diep in Palestijns gebied kijken, waardoor het voor Hamas-strijders die naar het hek rijden onmogelijk is om niet opgemerkt te worden. De Israëlische grensbewaking zag hen dus wel degelijk aan komen, doch reageerde niet. Ook video’s van de bestorming van het hek getuigen hiervan, want óf er waren helemaal geen grensbewakers óf ze boden vrijwel geen weerstand. Het leek wel alsof het grenshek wagenwijd open stond.

Vervolgens reden de Hamas-strijders in pick-ups Israël in, tot wel 40 km ver. Toch hield het Israëlische leger hen niet tegen, hoewel de bestorming van het hek het alarm moet hebben doen afgaan. Waar waren de Israëlische aanvalshelikopters die tijd zat hadden om op te stijgen en de pick-ups af te schieten? Zelfs bij plankgas waren de pick-ups minstens een half uur onderweg en wellicht langer. Ergo, er was tijd genoeg om de Hamas-aanval af te slaan. Desondanks hield niemand de Hamas-strijders tegen bij het overrompelen van de steden en dorpen nabij de grens. Volkomen ongehinderd richtten zij bloedbaden aan en gijzelden mensen.

Als heel dit gebeuren inderdaad veroorzaakt werd door fouten van de Israëlische inlichtingendiensten, zouden er koppen moeten rollen. Hier en daar zijn er oproepen om de ‘tekortkomingen’ te onderzoeken, maar noch de Israëli’s, noch de Amerikanen lijken haast te hebben om een onderzoek te starten. Vermits er ruim 1.400 Israëli’s gedood werden en nog eens meer dan 100 gegijzeld werden, is dit zeer vreemd. Ook de mainstream media zwijgen volledig over deze kwestie.[16]

Hamas werd gecreëerd door Israël: Divide et impera.

Onder de regeringen-Rabin (1974-1977) en -Begin (1977-1983) begon Israël met het actief ondersteunen van de Palestijnse tak van de Moslimbroederschap als tegenwicht voor de populariteit van de seculiere PLO, evenals voor de seculiere Arabische staten – die actief het islamisme bestreden – waarmee Israël destijds in oorlog was: de vijand van mijn vijand is mijn vriend. Islamisme werd toen niet gezien als een terroristisch gevaar. Israël zag het zelfs als een natuurlijke bondgenoot tegen hun gemeenschappelijke vijanden.

In 1973 richtte de verlamde imam Sjeik Ahmed Yassin de organisatie Mujama Al-Islamiya op, die hielp bij de oprichting van de Islamitische Universiteit van Gaza, ziekenhuizen en scholen. Deze voorloper van Hamas kwam voort uit de Moslimbroederschap. Sjeik Yassin stond op zulke goede voet met Israël dat hij zelfs in Israëlische ziekenhuizen werd behandeld. Mujama Al-Islamiya werd door Israël officieel erkend als liefdadigheidsorganisatie, waardoor het de mogelijkheid verwierf om miljoenen dollars in te zamelen. Israël steunde ook de oprichting van de Islamitische Universiteit van Gaza.[17]

In de jaren 1970 en 1980 kwam Israël niet tussenbeide in de gevechten tussen de dominerende seculiere PLO en kleinere, islamitische krachten, omdat onderlinge strijd de PLO, die toen terreuraanslagen op Israëlische doelen over de hele wereld uitvoerde, verzwakte. In die periode dus hielp Israël een marginale groep Palestijnse islamisten omvormen tot de huidige beruchte islamistische organisatie Hamas. Het verdelen van de Palestijnen was immers in het belang van Israël.

Generaal Yitzhak Segev, die begin jaren 1980 gouverneur van het Israëlische militaire bestuur in Gaza was, vertelde later aan de New York Times dat hij de Palestijnse islamistische beweging financierde als tegenwicht voor de seculiere PLO van Yasser Arafat: “De Israëlische regering gaf mij een budget en het militaire bestuur gaf geld aan de moskeeën”.

Avner Cohen, een voormalige Israëlische functionaris die ruim 20 jaar in Gaza werkte, stelt dat dit beleid de opkomst van het islamisme onder de Palestijnen aanwakkerde. Hij vertelde in 2009 aan de Washington Post: “Hamas is, tot mijn grote spijt, de creatie van Israël”. Reeds halverwege de jaren 1980 schreef Cohen zelfs een officieel rapport aan zijn superieuren waarin hij waarschuwde voor het gevaar van dit door Israël gecreëerde islamistische monster.[18]

Al in 1984 arresteerde Israël Sjeik Yassin na de ontdekking van geheime wapenopslagplaatsen. Hij werd echter reeds in 1985 vrijgelaten.[19] Mujama Al-Islamiya werd in 1987 door Sjeik Yassin omgevormd tot Hamas. Pas toen Hamas in 1988 2 Israëlische soldaten doodde, staakte Israël de begunstiging van Hamas.[20] Slechts vanaf dan ging Israël Hamas zien als een terreurgroep. De verlamde Sjeik Yassin werd in 2004 in zijn rolstoel gedood met door een Israëlische Apache-helicopter afgevuurde hellevuurraketten.

De beroemde Amerikaanse onderzoeksjournalist Seymour Hersh publiceerde op 12 oktober 2023 een analyse over het conflict rond Gaza.[21] Hij baseerde zich hiervoor op interne informatie van een veteraan van het Israëlische veiligheidsapparaat. Toen Benjamin Netanyahu in 2009 opnieuw premier werd, pleitte hij voor steun aan Hamas om die zo tegen de PLO te kunnen uitspelen. Netanyahu begunstigde de financiering van Hamas. Honderden miljoen dollars uit Qatar vloeiden via Israël op regelmatige basis naar Hamas. Netanyahu stelde dat het doorsluizen van dit Qatarese geld via Israël verzekerde dat het niet voor terrorisme kon worden gebruikt: “Nu we toezicht houden, weten we dat het naar humanitaire doelen gaat”.

Netanyahu was ervan overtuigd dat de overeenkomst met Qatar over de financiering van Hamas hem meer controle over Hamas gaf dan over de door de PLO gedomineerde Palestijnse Autoriteit. Daarbij accepteerde hij het risico dat Hamas af en toe raketten zou afvuren op Zuid-Israël en dat leden van Hamas toegang zouden krijgen tot jobs in Israël. Volgens deze ‘Netanyahu-doctrine’ zou Israël dus een soort Frankenstein creëren en er tegelijk de controle over houden.[22]

In 2019 zei Netanyahu op een bijeenkomst van zijn partij Likoed: “Wie de oprichting van een Palestijnse staat wil dwarsbomen, moet de versterking van Hamas en het overmaken van geld naar Hamas steunen”.[23]

Hoewel Hamas een vijand is, is dit verdeel-en-heers-beleid Israël goed van pas gekomen. De heerschappij van het islamistische Hamas over Gaza heeft de Palestijnse nationale beweging politiek verdeeld, terwijl Israël tegelijk een voorwendsel had om de inwoners van Gaza opgesloten en geïsoleerd te houden van de rest van de wereld.

Verplaatsing van muziekfestival naar de grens met Gaza in extremis.

Op het openluchtfestival voor psychedelische trancemuziek Supernova Sukkot Gathering vierden linkse Israëli’s en joden uit de hele wereld (Duitsland, Groot-Brittannië, Brazilië, …) “vrienden, liefde, oneindige vrijheid en het behoud van het milieu”. Dit tweedaagse festival begon op 6 oktober 2023 en vond plaats vlakbij de kibboets van Re’im, op slechts 8 kilometer van ’s werelds grootste openluchtgevangenis Gaza. Het was de Israëlische versie van het gelijkaardige Braziliaanse festival Universo Paralello.

Er vond iets vreemds plaats m.b.t. de locatie van het muziekfestival. Het evenement zou oorspronkelijk doorgaan op een locatie in Zuid-Israël. Slechts 2 dagen voor de start va    n het festival kregen de organisatoren te horen dat het daar niet kon doorgaan. Het festival werd aldus verplaatst naar de locatie nabij Re’im, een gebied met slechte beveiliging dat niet geschikt was voor een dergelijk evenement. Waarom zou de locatie van een internationaal muziekfestival slechts 48 uur op voorhand verplaatst worden naar een onveilige locatie?

Volgens de door de Amerikaanse onderzoeksjournalist Seymour Hersch geciteerde Israëlische bron (cfr. supra) was bovendien 2/3 van de Israëlische troepen die gewoonlijk aan de grens met Gaza gestationeerd waren vóór zaterdag overgeplaatst naar de Westelijke Jordaanoever.[24]

Kunnen we stellen dat de ca. 3.500 aanwezigen op het door Hamas aangevallen Supernova Sukkot Gathering werden opgeofferd op het altaar van hogere politieke belangen?

Casus belli.

De Hamas-aanval van 7 oktober 2023 – 1 dag na de 50^ste verjaardag van de start van de Yom Kippoer-oorlog – was dus het tegenovergestelde van een verrassingsaanval. Het is duidelijk dat de Israëlische inlichtingendiensten gewaarschuwd waren voor de aanval. Dit roept de vraag op waarom premier Netanyahu de aanstaande Hamas-aanval toestond. Daar moeten redenen voor zijn. En die zijn er ook.

Laten we kijken naar de politieke en diplomatieke gevolgen ervan. Vooreerst verwierf Israël dankzij dit ‘Pearl Harbour-moment’ een casus belli om zijn doelstellingen m.b.t. de Gazastrook te verwezenlijken, nl. om een combinatie van een anti-terreuroorlog en een soort ‘Endlösung’ voor het probleem-Hamas te kunnen uitvoeren. Dit omvat de deportatie van een groot deel van de bevolking van de Gazastrook om het gebied beter controleerbaar te maken. Zoals we elke dag zien, stelt Israël momenteel alles in het werk om de Gazastrook de facto onleefbaar te maken. Naast de duizenden bommen die de Israëlische luchtmacht op de dichtbevolkte stad Gaza gooide, sneed Israël ook water, elektriciteit en voedselleveringen volledig af, hoewel de VN erop wees dat dit in strijd is met het internationaal recht.[25]

Daarnaast kan de VS plotsklaps de aandacht afleiden van de dreigende en onvermijdelijke nederlaag in Oekraïne. Voorts is het al vele maanden durende hevige protest tegen Netanyahus gerechtelijke hervormingen abrupt van de baan (cfr. infra).

Enorm aardgasveld voor de kust van Gaza.

Volgens de Franse geofysicus ir. Bertrand Scholler bevinden zich in de zeebodem voor de kust van Gaza enorme hoeveelheden aardgas waaraan niet alleen Israël geïnteresseerd is, maar ook de Europese Unie. Volgens Scholler draait het hele conflict in Gaza om aardgas.

Scholler studeerde af aan de prestigieuze École nationale supérieure du Pétrole et des Moteurs[26] in Parijs. Dit ENSPM behoort tot de bekende grandes écoles[27] van Frankrijk en leidt ingenieurs op met het oog op een beroepsloopbaan in de energie- en transportsector. Scholler werkt dan ook al zijn hele leven in sectoren als o.m. telecom en energie.

Scholler schrijft op zijn X-account dat deze enorme aardgasrijkdom de regio voor altijd kan transformeren. Hij waarschuwt echter ook: “De oorlogen om het zwarte goud bedekken de woestijnen met rode vloeistof … Het bloed van de lokale bevolking”. Kortom, Gaza is potentieel zeer rijk. De hoeveelheid aardgas in de Exclusieve Economische Zone van Gaza zou zelfs het Israëlische aardgasveld Leviathan – het tweede grootste aardgasveld in de Middellandse Zee – overtreffen. Het huidige conflict rond Gaza is daarom volgens Scholler een valse vlag-operatie. Het verklaart ook waarom EU-lidstaten zoals Frankrijk, Duitsland, Groot-Brittannië en Italië Israël schijnbaar achteloos de verwoesting en verovering van Gaza toestaan. De EU heeft dit aardgas immers broodnodig sinds het afstoten van het goedkope Russische aardgas. In een oorlog is er niet alleen oorlogsschade, maar ook … de mogelijkheid tot verovering! En de militaire macht die een bepaald gebied verovert, verwerft ook de maritieme rechten die bij dat gebied horen …[28].

De verwerving van de enorme voorraden aardgas die in 2000 voor de kust van Gaza ontdekt werden en die volgens het internationaal publiekrecht aan de Palestijnen toehoren, is dus van groot belang in dit conflict. Door de bezetting van de Gazastrook zal juridisch gezien de volledige soevereiniteit over dit Palestijnse aardgasveld worden uitgeoefend door de bezetter, i.c. Israël. Daartoe zal Israël de hele noordelijke helft van de Gazastrook ontvolken.

Gedwongen deportatie van de noordelijke Gazastrook.

Volgens de gerenommeerde onderzoeksjournalist Seymour Hersh overweegt Israël een soort ‘Leningrad-aanpak’ van Gaza naar analogie met de Duitse poging tijdens de Tweede Wereldoorlog om de toenmalige stad Leningrad – nu Sint-Petersburg – uit te hongeren.[29]

Op vrijdagochtend 13 oktober 2023 eiste Israël van de VN de evacuatie van de noordelijke Gazastrook: ongeveer 1,1 miljoen Palestijnen moesten binnen 24 uur vertrekken. Volgens de VN worden alle inwoners van de stad Gaza mogelijk gedwongen om te verhuizen.[30]

Het kan dus niet worden uitgesloten dat de volledige Gazastrook binnenkort onder Israëlische controle komt te staan. Volgens diverse mediaberichten waren op zondag 15 oktober 2023 al meer dan 800.000 Palestijnen zuidwaarts gevlucht.[31] Op maandag 16 oktober 2023 was dit reeds opgelopen tot 1 miljoen en op maandag 23 oktober 2023 1,4 miljoen Palestijnse vluchtelingen. Dat is 61% van de ruim 2,3 miljoen inwoners van de Gazastrook.

Deze gedwongen massadeportatie van burgers is de aanvang van de vernietiging, de etnische zuivering en de toe-eigening van de hele noordelijke Gazastrook. Israël hoeft zich geen zorgen te maken over de reactie van de Israëlische publieke opinie, omdat de omvang van de Hamas-aanval zo schokkend was dat zelfs de meer vergevingsgezinde Israëli’s geen bezwaar zullen maken tegen een dergelijk conflict.

Plots staat iedereen achter Netanyahu.

Sinds maart 2023 waren er in Israël massale en gewelddadige protesten tegen Netanyahus gerechtelijke hervorming, omdat er tegen hem strafzaken wegens fraude, vertrouwensbreuk en omkoping liepen én hij ook persoonlijk zou kunnen profiteren van de hervorming[32]. Daarbij demonstreerden elke zaterdag ruim 100.000 Israëli’s en vond tevens een algemene staking plaats.

Net zoals na de aanslagen van 11 september 2001 iedereen van de ene op de andere dag plots de controversiële verkiezing van president Bush jr. vergeten was[33], was iedereen in Israël plots Netanyahus controversiële plannen voor een hervorming van de rechterlijke macht vergeten. Iedereen verenigde zich onmiddellijk achter Netanyahu, die zichzelf presenteert als verdediger van Israël. Netanyahu heeft dus duidelijk politiek voordeel van de Hamas-aanval op Israël.[34]

De interne tegenstellingen in de Israëlische politiek in een context van Netanyahus verlies aan legitimiteit zijn nu plots overbrugd. Er vormde zich een verenigd front tegen een externe vijand, waarbij de oppositiepartijen samen met Netanyahu een regering van nationale eenheid vormden. Dit is een onder historici bekende truc: als een regering in de problemen zit, probeert zij het land op een externe vijand te oriënteren om de aandacht af te leiden van interne problemen of schandalen. Deze stokoude truc werkt nog steeds uitstekend. Vanuit dit perspectief bracht de Hamas-aanval dus politieke redding voor Netanyahu, hoe cynisch dat ook mag klinken.[35]

Plots is iedereen de oorlog in Oekraïne vergeten.

Dan is er nog de vraag hoe de VS kan profiteren van het huidige conflict rond Gaza. Ook daar is een antwoord op.

Uit een in januari 2023 gepubliceerd artikel van de invloedrijke denktank RAND Corporation en uit berichten in de mainstream media blijkt dat de VS op zoek is naar een exitstrategie uit de oorlog in Oekraïne. Het artikel van de RAND Corporation adviseert de Amerikaanse regering om zich terug te trekken uit Oekraïne, de Russische annexaties te erkennen en de sancties tegen Rusland op te heffen. Deze RAND Corporation is één van de meest invloedrijke denktanks in de VS. O.a. neoconservatieve haviken als Donald Rumsfeld, Condoleezza Rice en Lewis Libby hebben voor deze organisatie gewerkt, evenals 32 Nobelprijswinnaars.[36]

Uit voornoemd RAND-artikel blijkt dat de auteurs beseften dat de implementatie van hun aanbevelingen zou bemoeilijkt worden doordat een plotse verandering in het Amerikaanse Oekraïne-beleid onmogelijk kan verdedigd worden tegenover de publieke opinie en tegenover de bondgenoten van de VS. RAND heeft dus nagedacht over hoe publiek en politici in het Westen ervan kunnen overtuigd worden om de steun aan Oekraïne stop te zetten. Hoewel de officiële uitspraken van Westerse politici nog steeds onveranderd klinken, is dit grotendeels uitgevoerd: Oekraïnes NAVO-toetreding is sinds de NAVO-top in Vilnius van tafel, de Westerse wil om Oekraïne te steunen is afgenomen, de hulpprogramma’s voor Oekraïne smelten als sneeuw voor de zon, … Hoewel Oekraïne van diverse zonden kan beschuldigd worden, zou het door de mainstream media opgezweepte Westerse publiek nog steeds gevaarlijke vragen kunnen stellen als het Westen plots de hulp aan Oekraïne stopzet.

De Hamas-aanval op Israël heeft de VS hierbij goed geholpen, want daardoor verdween de oorlog in Oekraïne vrijwel volledig uit de mainstream media. Hierdoor wordt de interesse van het Westerse publiek verlegd van Oekraïne naar Gaza en wordt een scenario mogelijk waarin Oekraïne militair verslagen wordt door het Russische leger én Oekraïne hiervan de schuld krijgt. Dit zou dan het noodzakelijke excuus bieden om het Westerse publiek in te lepelen dat de steun aan Oekraïne afgebouwd kan worden.

Hiervoor zou het conflict in Gaza minstens enkele weken moeten duren. Hoewel een wekenlange afslachting van Palestijnen een risico op ongecontroleerde reacties in de Arabische Wereld inhoudt, zou dit dan weer het voordeel hebben dat het Westerse publiek makkelijker kan overtuigd worden om niet langer Oekraïne, maar wel Israël te steunen.[37]

Narratieven worden in het Westen gewisseld zoals men van overhemd wisselt, zolang het heersende narratief maar even in de hoofden van de Westerlingen blijft hangen.

Epiloog.

Een vreedzame oplossing voor dit conflict, waarbij de Palestijnen eindelijk een vrije en soevereine staat verwerven, is op dit moment helaas onrealistisch vanwege de dominantie van de Israëlische politiek door uiterst rechtse en ultraorthodoxe krachten, maar ook vanwege de diplomatieke steun die Israël krijgt van het Westen waarbij door het Amerikaanse veto in de VN-Veiligheidsraad en door andere processen de fundamenten van het internationaal recht ondergraven worden.