Poetins geopolitieke revolutie

De toespraak die Vladimir Vladimirovitsj Poetin achttien jaar geleden in München hield, was de eerste systemische en duidelijk geformuleerde uitdaging aan het globalistische unipolaire systeem. Het was het begin van een geopolitieke revolutie die aanvankelijk alleen door Rusland werd aangevoerd, maar geleidelijk aan sloten andere machten zich aan bij de club van multipolariteit. China, India en Brazilië waren de eersten die volgden, en later sloten ook andere BRICS-landen zich aan. Dit betekende de institutionalisering van de multipolariteit waar Poetin in zijn toespraak in München voor pleitte.

Vandaag de dag zijn we al een heel eind op deze weg. We voeren een oorlog tegen het globalisme in Oekraïne en vechten specifiek tegen de liberaal-globalistische ideologie. Multipolariteit wordt steeds steviger en zichtbaarder, met name door structuren als BRICS, terwijl de unipolaire wereld gestaag afbrokkelt - vooral na het begin van de conservatieve revolutie van Trump in de Verenigde Staten. Natuurlijk zullen zowel Trump als de “Trumpisten” proberen om de unipolaire wereld te behouden, maar in een andere vorm, gegrond in directe Amerikaanse hegemonie. De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Marco Rubio heeft echter al erkend dat we in een multipolaire wereld leven. Deze erkenning is zowel accuraat als veelbelovend.

In 2007 benadrukte Poetin in zijn toespraak in München dat het VN-Handvest moet worden nageleefd. De VN is echter een organisatie die gevormd is door de resultaten van de Tweede Wereldoorlog, waar de Veiligheidsraad, de machtsverdeling en de mechanismen formeel geworteld waren in de principes van de Westfaalse orde. De VN erkende alleen natiestaten als soevereine actoren.

In februari 2007 hield Vladimir Poetin zijn beroemde toespraak in München, die kan worden beschouwd als een verklaring van het hedendaagse soevereine politieke traject van Rusland.

De oprichting van de VN bevatte ook een tegenstrijdige formule: het erkennen van zowel het recht van elke natiestaat op territoriale integriteit als het recht van volkeren op zelfbeschikking, een principe dat soevereiniteit inherent uitdaagt. Deze dubbelzinnige formule is sindsdien in verschillende contexten en met verschillende betekenissen toegepast. Hoe dan ook, het VN-systeem behield de bipolariteit, samen met een klein segment van niet-gebonden landen. Maar over het algemeen weerspiegelde het een fundamenteel bipolaire wereldorde.

Na de ineenstorting van de Sovjet-Unie hield de bipolaire wereld op te bestaan. Aanvankelijk probeerden globalisten een unipolaire wereld te creëren, waarbij ze zelfs voorstelden om de VN op te heffen ten gunste van een “Liga van Democratieën”. Dit idee kreeg echter nooit institutionele steun omdat de meerderheid van de wereld het concept verwierp om vazalstaten onder Westerse overheersing te scharen. De VN werd op zijn beurt verlamd en werd een overblijfsel van de nu verdwenen bipolaire wereldorde. Uiteindelijk slaagde zelfs de unipolaire wereld er niet in om zichzelf te institutionaliseren en behoorde tot het verleden.

Nu moet er een nieuwe wereldorde worden opgebouwd op basis van multipolariteit. Deze multipolariteit moet een nieuw uitdrukkingskader vinden. Kan de VN geherstructureerd worden om zich aan te passen aan de principes van een multipolaire wereld? Ik betwijfel het, want de huidige VN-structuur weerspiegelt de combinatie van het Westfaalse systeem en de ideologische bipolariteit die door de Conferentie van Jalta en de uitkomsten van de Tweede Wereldoorlog is vastgesteld. Maar sindsdien zijn er veel oorlogen geweest die de politieke kaart van de wereld onherkenbaar hebben veranderd. Als gevolg daarvan bezitten de huidige natiestaten zeer asymmetrische niveaus van soevereiniteit en feitelijke macht. Daarom geloof ik dat de VN niet in staat is tot een dergelijke transformatie of evolutie.

De tijd is rijp om na te denken over de oprichting van een nieuwe internationale organisatie die de opkomende omstandigheden van de multipolaire wereld weerspiegelt, met een passende rolverdeling binnen de belangrijkste instellingen. Een mogelijke stap in deze richting zou de oprichting kunnen zijn van een dialoog tussen BRICS-landen als een model van multipolariteit en het Amerika van Trump. Uiteindelijk zou Europa zich via een restproces kunnen aansluiten - zodra het eindelijk ontwaakt en uit het liberaal-globalistische delirium komt waarin het zich helaas nog steeds bevindt.