traditionalisme

Mircea Eliade en Zalmoxis

06.12.2023

De Roemeense godsdienstgeleerde Mircea Eliade (1907-1986) is zowel voor academici als voor beschavingscritici de moeite waard, de laatste niet in de laatste plaats omdat zijn kritiek gebaseerd is op een rechts perspectief. In zijn jeugd was hij nauw verbonden met de nationalistische IJzeren Garde, en in ballingschap leefde hij rond bij Evola, Dumézil, Bataille en de Eranos-kring van Carl Jung. Zijn kritiek op de beschaving is gebaseerd op uitgebreide kennis van historische samenlevingen en culturen, die krachtig aantonen hoe afwijkend het moderne Westen is geworden. Niet in de laatste plaats ontbreekt hier iets waarvan vergelijkingen met andere culturen aantonen dat het universeel menselijk is, namelijk de mythische dimensie; de afwezigheid daarvan is gevuld met pseudo-mythen, manie en slechte gezondheid.

De evolutie van het Amerikaanse conservatisme

De evolutie van het Amerikaanse conservatisme
14.06.2023

Amerikaans conservatisme is een van de twee belangrijkste ideologieën van de Amerikaanse politieke filosofie (samen met liberalisme), voor het eerst geformuleerd in Russell Kirk's Consciousness of a Conservative (1953), dat de bron werd van deze politieke stroming. De oorsprong van het moderne conservatisme in de Verenigde Staten verwijst naar het Amerika van de vroege 18de en 19de eeuw, dat werd opgevat als een modern samenlevingsproject met kapitalistische en individualistische grondslagen.

De weg van de lege hand, krijgshaftige ascese van het radicale subject

De weg van de lege hand, krijgshaftige ascese van het radicale subject
15.03.2023

Een van de minst overwogen aspecten van het nieuwe paradigma van de Moderniteit - dat vanaf de Renaissance geleidelijk de Goddelijke Orde, gebaseerd op theocentrisme, ondermijnt en antropocentrisme propageert, d.w.z. de cultus van de mens als centrum en as van de universele zwaartekracht in plaats van God, waardoor het heilige paradigma van de Traditie wordt verloochend - is haar vermogen tot wezenlijke verdeeldheid en oppositie, waardoor haar engelachtige matrix van duivelse oorsprong wordt bevestigd (van gr. διάβολος = bedrieger, aanklager, afscheider, verdeler) en de introductie van satanische ondermijning in de Geschiedenis.