Ik ontmoette Guillaume Faye in Rijsel in de winter van 1975-1976. In een zaal in de metropool van Frans-Vlaanderen gaf hij een lezing over de energieonafhankelijkheid van Europa. Het was een onderwerp dat hem altijd na aan het hart lag. Hij pleitte onvermoeibaar voor zelfvoorziening op energiegebied, voornamelijk op basis van kernenergie, zoals Frankrijk al sinds de jaren 60 wilde.
De Roemeense godsdienstgeleerde Mircea Eliade (1907-1986) is zowel voor academici als voor beschavingscritici de moeite waard, de laatste niet in de laatste plaats omdat zijn kritiek gebaseerd is op een rechts perspectief. In zijn jeugd was hij nauw verbonden met de nationalistische IJzeren Garde, en in ballingschap leefde hij rond bij Evola, Dumézil, Bataille en de Eranos-kring van Carl Jung. Zijn kritiek op de beschaving is gebaseerd op uitgebreide kennis van historische samenlevingen en culturen, die krachtig aantonen hoe afwijkend het moderne Westen is geworden. Niet in de laatste plaats ontbreekt hier iets waarvan vergelijkingen met andere culturen aantonen dat het universeel menselijk is, namelijk de mythische dimensie; de afwezigheid daarvan is gevuld met pseudo-mythen, manie en slechte gezondheid.
©2023