Trump en de ‘Generatie Z’

Tot aan het einde van de 20ste eeuw en gedurende vele decennia gold het als een politiek axioma dat jongeren over het algemeen positief stonden tegenover linkse politiek. Dit axioma werd vaak samengevat in de beroemde uitspraak (vaak ten onrechte toegeschreven aan Churchill): "Als je op je 25ste niet links bent, heb je geen hart; als je op je 30ste niet rechts bent, heb je geen verstand". De gedachte hierachter was natuurlijk dat volwassenheid mensen naar rechts zou doen neigen.

Dit politieke (en empirisch bevestigde) axioma begon echter te veranderen met de komst van de nieuwe eeuw. Destijds kwam er onverwachts een toestroom van jonge kiezers naar de destijds opkomende ‘extreem-rechtse’ partijen in Europa, een verschijnsel dat aanvankelijk werd verklaard door te stellen dat deze opkomende extreem-rechtse beweging radicaler was vergeleken met een inmiddels gevestigde linkerzijde. Jongeren volgden simpelweg de meer radicale stroming. Dit fenomeen manifesteerde zich later ook in Amerika en is tegenwoordig duidelijk herkenbaar.

Een van de meest opmerkelijke verschijnselen van de komende presidentsverkiezingen in november in de VS is dan ook de populariteit van Trump onder de zogenaamde ‘Generatie Z’, oftewel degenen die vanaf 1998 zijn geboren en vandaag de dag de politiek belangrijke categorie van ‘jonge kiezers’ van 18 tot 24 jaar vormen.

Dit is de generatie die opgroeide met internet en mobiele telefoons, blootgesteld aan sociale media, en die we ook de ‘iGeneration’ noemen. Uit peilingen blijkt dat Trump populair is binnen deze generatie, die we doorgaans associëren met ecologische en antiracistische bewegingen (en de woke cultuur). Bij mannen van 18 tot 24 jaar lijkt deze populariteit zelfs een meerderheid te vormen, en in de internationale pers zoeken velen naar een verklaring.

Wat ziet ‘Generatie Z’ dan als positief in Trump, ondanks zijn verzet tegen klimaatactivisme, immigratie-inclusie en de woke agenda? Wellicht is dit niet zo vreemd, en er bestaat een weg, zij het een kronkelige, die Generatie Z met Trump verbindt.

Uiteraard is de sociologische analyse van Generatie Z nog in volle gang, maar sommige kenmerken van hun levenshouding worden zichtbaar. Drie daarvan zijn opvallend.

Ten eerste is dit een generatie die behoorlijk pessimistisch is, doordat zij herhaaldelijk wordt blootgesteld (exponentieel versterkt door internet) aan crisisberichten over de economie (Generatie Z verwacht doorgaans een lager welvaarts- en werkzekerheidsniveau te hebben dan hun ouders) en aan dreigingen van zowel klimaatrampen als geopolitieke conflicten. Deze generatie heeft ook de ongekende lockdowns van de pandemie meegemaakt.

Ten tweede (en in samenhang hiermee) is dit een generatie die veel waarde hecht aan familie en aan persoonlijke ruimte als veilige zones (een introverte houding die ook tot uiting komt in hun voorkeur voor e-games en tv-series, in tegenstelling tot eerdere generaties die zich extraverter tot de wereld verhielden).

Ten derde (en verder aansluitend) is dit een generatie die zich minder assertief toont op het romantische vlak, waarschijnlijk door de vroege blootstelling aan online pornografie en de gemakkelijke (maar saaie) schermgebaseerde ontmoetingen, evenals de neo-puriteinse feministische juridische kaders, die hen voorzichtig maken in hun handelen. Wanneer je deze aspecten in overweging neemt, begrijp je waarom Trump ‘cool’ lijkt (of zelfs ‘rizz’ in hun eigen slang).

De reden waarom Trump Generatie Z aantrekt, is dat hij een levend voorbeeld is van het overstijgen van datgene wat zij vrezen. Welke economische en andere onzekerheden? Trump is een multimiljonair die met hebzucht uitkijkt naar een tweede termijn op de machtigste politieke positie ter wereld, ondanks zijn 78 jaar en zijn enorme juridische uitdagingen, en kondigt tegelijkertijd nieuwe zakelijke plannen aan.

Klimaat en oorlog? Trump verkleint eerder dan dat hij deze gevaren uitvergroot. Wanneer hij belooft de oorlog in Oekraïne met een telefoontje te beëindigen, herinnert hij Generatie Z aan een mate van invloed waar zij niet vertrouwd mee is.

Wat de woke cultuur betreft, wat deze persoonlijk ‘bescheiden’ generatie in Trump ziet, is wat zij zelf niet kunnen belichamen. Een grote familie, zeker, maar tegelijkertijd een privéleven dat door hen als ‘uitbundig’ wordt ervaren, wat typisch is voor deze in schermen gevangen generatie.

Kortom, het beeld van Trump, met zijn wisselende licht-donker contrasten, spreekt een generatie aan die precies worstelt met datgene wat hij als persoon volledig overstegen heeft.

Bron

Vertaling door Robert Steuckers