Na het virus: de wedergeboorte van een multipolaire wereld

Het boek Después del virus: el renacimiento de un mundo multipolar (After the Virus: Rebirth of a Multipolar World) van Boris Nad is een nuttige tekst, een behendig en vlot leesbaar boek, een razend actueel boek dat verhaalt over de gevolgen en de context van de recente pandemie, maar ook over de huidige reeks verontrustende gebeurtenissen, politiek-militaire ontwikkelingen die nog niet hun volle effect en historische gevolgen hebben ontvouwd, waaronder de huidige oorlog in Oekraïne, die door de NAVO wordt nagestreefd en gewenst.

De oorlog in Oekraïne kan worden gezien als een voorbode van de Derde Wereldoorlog, of op zijn minst als een episode van die Koude Wereldoorlog die al woedt sinds het Rusland van Poetin zijn proces van insubordinatie begon. Een proces dat begon na de catastrofale ineenstorting van de Sovjet-Unie en de chaos en vernederingen van de Jeltsin-periode.

Boris Nad schrijft vanuit een uitgesproken Euraziatisch perspectief, dat grotendeels overeenkomt met dat van de Russische traditionalist Aleksandr Doegin. Zo gezien is de tijd van Ruslands vernedering voorbij. Sinds Vladimir Poetin aan de macht is, en ondanks de fouten van Poetin, heeft Rusland zijn militaire structuren gemoderniseerd, de NAVO te slim af geweest en ook zijn economie, die voorheen gebukt ging onder chaos, corruptie en achterlijkheid, opgeschoond en, wat het belangrijkst is, het moreel van zijn bevolking verbeterd.

De bevolking van de Russische Federatie is overwegend Slavisch, lankmoedig en loyaal. Zij leven niet in de veralgemeende verzoening en prostitutie waarin westerlingen, vooral Spanjaarden, leven. Met Russen bedoelen we vooral de grote Slavische groep met een christelijk-orthodoxe traditie, hoewel de rol van de andere nationaliteiten en etnische groepen, grotendeels Aziatisch, die ook deel uitmaken van Groot-Rusland moet worden erkend: gemeenschappen van vele niet-christelijke niet-Europese etnische groepen die een integraal deel van deze federatie vormen. Rusland en alle landen eromheen behouden de kenmerken van een imperium, inclusief het multinationale karakter ervan. Een rijk is niet zomaar een grote staat. Het is ook geen groep staten die wordt geleid door een sterke en dominante kern. Evenmin wordt een rijk gereduceerd tot een monarchale vorm die zich uitbreidt over zeer grote gebieden. Een echt rijk, zoals Euraziatisch Rusland nu is, veronderstelt, naast het bovenstaande, een beschavende, herbevolkende, ordenende wil die streeft naar de opkomst van een soevereine macht die een staatsbeschaving vormt.

Zoals Boris Nad, een Serviër, zo goed uitlegt, is de tijd gekomen voor beschavingsstaten in plaats van natiestaten. Echte rijken zijn beschavingsstaten die meerdere rassen, nationaliteiten, confessies omvatten, dat wil zeggen een complex systeem van gemeenschapseenheden die rond hetzelfde domein (imperium) hebben geleefd, niet zozeer veroverend als wel arbitrair en convergerend. Echte beschavingsrijken maken zich de verplichting eigen om een hele barbaarse en onttakelde omgeving te "beschaven".

De toegang van meerdere volkeren tot een hoger, beschaafd stadium houdt in dat zij zich bewust worden van hun bestaan als gedifferentieerde werkelijkheid ten opzichte van hun buren, een proces dat door deze rijken is gegeven. In het verleden van Europa was dit het werk van het Romeinse Rijk in enkele van zijn uitbreidingen (slechts enkele, want dit Romeinse Rijk was in vele daarvan roofzuchtig of absorberend), evenals het Karolingische Rijk, het Heilige Roomse Rijk, het Oostenrijks-Hongaarse Rijk, de Spaanse Monarchie... Dankzij de bindende keizerrijken leerden honderden nationaliteiten of volkeren van de mensheid zich kennen als stiefkinderen, gewiegd binnen de moeder, de keizerlijke entiteit, door wiens hand zij tot een beschaafd bestaan kwamen. Dit type rijk, dat ik liever agglutinerend dan "genererend" noem, is een unitieve macro-entiteit: het federeert, coördineert, "wiegt" en "voedt" zwakke, kleine of achtergebleven entiteiten op, om ze deelnemers te maken aan een gemeenschappelijk, universeel project.

Hetzelfde geldt voor het Chinese Rijk voor een groot deel van het Verre Oosten, Zuidoost- en Centraal-Azië. Voor honderden Aziatische naties was de Chinese beschaving enerzijds, net als het Griekenland van de Europeanen, hun klassieke kern, maar anderzijds de bindende kracht waaromheen een rijk werd gevormd dat stevig was verankerd in de eigen tradities. Dit was het geval in Spanje met de Basken of de Indianen in Amerika: de kans om geïsoleerde etnische groepen en nationaliteiten erbij te betrekken om de universele mainstream te betreden.

Tegenover deze traditionele keizerlijke opvatting, waarvan de basis voorouderlijk en heilig is, en die de neiging heeft menselijke gemeenschappen in grote beschavingsgebieden (Rusland, China, India, de islam, Perzië, Turkije, Spanje) te groeperen, staat de Anglosphere. De Anglosphere vertegenwoordigt een echte misvorming van de imperiale gedachte. Sinds de Engelse piraten de Spaanse galjoenen begonnen aan te vallen, gedroeg de Angelsaksische wereld zich tegenover de rest van de mensheid als een roofdier. Zijn enige regel was en is het breken van alle regels. Haar ware traditie is het ontwortelen van alle andere tradities. De Anglosphere begon in haar eerste eeuwen als een echte "particuliere onderneming" waarin de Kroon van Hare Genadige Majesteit de belangrijkste aandeelhouder was. Plundering, slavernij en genocide waren eeuwenlang haar praktijken, totdat de staat (eerst het Verenigd Koninkrijk en vervolgens de Verenigde Staten) de voorheen particuliere bezetting van de koloniën officieel maakte.

Het is opvallend dat de Anglosfeer, in zijn twee grote versies, de Britten en de Yankee, hun plunderingen in beide gevallen begonnen met het verklaren van de oorlog aan Spanje, dat in de 16e eeuw en tot de 18e eeuw het enige bindende rijk was met de overzeese capaciteit om de wereld te reorganiseren of te "beschaven". De enorme telluricocratische massa's van China, Rusland, Perzië, Turkije, het Heilige Roomse Rijk, enz. hadden geen moderne vloten. Het ontbrak hen aan moderne vloten en technische, militaire, bureaucratische, enz. kaders die hen de expansieve macht konden geven om de plunderingen van de Engelsen tegen te houden. Spanje bezat alle eigenschappen en middelen voor universele arbitrage, en zijn bestaan als macht, groot of middelgroot, was en is onverenigbaar met de roofzuchtige doelstellingen van de Britten en Yankees.

De cor onavi rus pandemie, evenals de eerdere aanvallen van financieel terrorisme door de zogenaamde "varkens", zoals wij worden genoemd door de Angelsaksische en "Europeanistische" high finance, laat ons zien wat het "Westen" is: een kuit die een imperium nabootst, een essentiële vijand van onze Hispanische traditie, een duivels Anglo-Amerikaans systeem ontworpen om de rest van de wereld te plunderen. Amerikaanse macht wordt, net als Britse macht, ten onrechte imperium genoemd terwijl het gewoon imperialisme is, een gecombineerde actie van neokoloniale, economisch-culturele onderwerping enerzijds en politiek-militaire overheersing anderzijds. Wanneer een volk besluit in opstand te komen, niet verder te zinken en geen kolonie te zijn van de Anglo-Amerikanen, verklaren de "westerlingen" hen al een hybride oorlog: hun NGO-activisten staan klaar om hun meest verstokte religieuze en etnische tradities om te vormen en te veroordelen. De regen van dollars corrumpeert de plaatselijke politieke elites, de dreiging van een staatsgreep of gekleurde revolutie hangt in de lucht en de burgertwisten kennen geen uitstel. Niemand kan afwijken van het door de meesters van de wereld geplande script. Het late Francoïstische Spanje onderging hetzelfde lot. De president van de nationale regering, admiraal Carrero Blanco, werd opgeblazen in een aanslag die voor eeuwig zal getuigen van de collusie tussen de separatisten en de machten van de Anglosfeer.

Ik denk dat het boek van Boris Nad zeer nuttig is om na te denken over het nieuwe wereldleiderschap dat deze twee grote imperium-beschavingen, de Russische en de Chinese, dat wil zeggen Eurazië, te wachten staat. Het "Westen" wordt met rust gelaten, verzonken in zijn eigen technologische en morele achterstand. Degenen onder ons die gevangen zitten in deze val van de Anglosfeer kunnen alleen rebelleren door traditionalisten te worden, door onze eigen wortels te doen herleven, door identiteitsrevival aan te moedigen. Zoals Rusland en China weer zijn opgedoken, zo zullen ook andere macro-volkeren die ook imperiale tradities hadden: Turken, Perzen, Arabieren... Het Hispanië loopt nog steeds achter, en zou een andere pool kunnen zijn, die zich zijn beschaving opnieuw toe-eigent, en de Afrikaanse wereld wacht op een verandering van partners en een verwijdering van het koloniserende Westen, zodat het opnieuw kan industrialiseren en naar een ander niveau van strijd en insubordinatie kan gaan.

Ik woon in een land waar leraren Engels zich op Halloween verkleden als heksen, en kinderen die de taal van Cervantes zouden moeten beheersen, sweatshirts dragen met de Union Jack erop, en een Spanglish spreken dat onaanvaardbaar is in een land dat de halve wereld beschaafd heeft gemaakt in goed Spaans. De uitgangspositie van Hispanic is vandaag slecht, heel slecht. Nu schamen velen van ons zich, we houden van een Spanje dat we niet leuk vinden. Maar boeken als dat van Nad, een Serviër die maar al te goed weet hoe zijn vaderland, Joegoslavië, in stukken is gehakt, dienen als aansporing en waarschuwing. Felicitaties aan onze vrienden van de uitgeverij Hipérbola Janus. Hun werk is van onschatbare waarde.

Boris Nad: Después del virus: el renacimiento de un mundo multipolar  Hiperbola Janus (november 2022).

Carlos X. Blanco

Carlos X. Blanco is professor, schrijver en columnist voor onder meer La Tribuna del País Vasco. Hij is gepromoveerd in de filosofie en wordt beschouwd als een van de belangrijkste Spaanse deskundigen op het gebied van de Slag bij Covadonga en het begin van de Herovering. De afgelopen jaren heeft hij twee belangrijke werken, zowel romans als essays, aan dit onderwerp gewijd. Dit zijn de historische roman La luz del norte en de studie De Covadonga a la nación española (Van Covadonga tot de Spaanse natie), met een voorwoord van Robert Steuckers. Beide werken zijn uitgegeven door EAS. Onlangs publiceerde hij de werken Ensayos antimaterialistas en El Imperio y la Hispanidad bij Letras Inquietas.

Vertaling door Robert Steuckers

Bron