Frankrijk, Rusland en de multiculturele storm in Europa

De recente rellen in Frankrijk, die begonnen nadat een jonge Algerijnse crimineel door de politie was doodgeschoten, doen denken aan de voorspellingen van Jean Raspail en Guillaume Faye over de ineenstorting van het multiculturalisme.

Jean Raspails dystopische roman Le Camp des Saints ('Het kamp van de heiligen') vertelde het beklemmende verhaal van een Europa dat verdronk in een vloedgolf van immigranten. Raspails verhaal illustreert de destructieve kracht van het multiculturalisme, waarbij de samenleving nieuwkomers probeert te integreren maar uiteindelijk haar eigen cultuur verliest.

"Het Frankrijk van Macron, in zijn huidige onrust, lijkt dit verhaal te herhalen, wat ook de geldigheid van de beweringen van Guillaume Faye onderstreept," stelt Constantin von Hoffmeister.

"In het grote theater van de geschiedenis loopt dit deel van het toneelstuk ten einde en gaat het doek bijna vallen. Maar de slotscène is nog onduidelijk en zal bepaald worden door de keuzes die Frankrijk maakt in het licht van deze crisis die is losgebarsten."

President Macron zit gevangen in de turbulente maalstroom van het multiculturalisme, precies het moeras dat Faye nauwkeurig voorspelt.

In zijn boek over 'archeofuturisme' schetste Faye een somber beeld van de gevolgen van een dergelijk ondoordacht immigratiebeleid. Hij schetste een beeld van een wereld die overspoeld wordt door een eindeloze vloed van culturele fragmentatie: het collectieve Westen dat verdrinkt in een stortvloed van vermenging van erfgoederen en identiteiten. "Frankrijk, in zijn huidige staat, is een spiegel die deze projectie weerspiegelt," stelt Hoffmeister ook.

"De niet-blanke burgers van Frankrijk, die het constante politiegeweld zat zijn, zijn uitdagend in opstand gekomen om zich te verzetten tegen een zelfingenomen macaber schouwspel dat zo op de bladzijden van een huiveringwekkend griezelverhaal zou kunnen thuishoren," beschrijft hij.

Maar de wortels van deze onverzadigbare woede gaan veel dieper dan het gedrag en het lot van één individu. Ze reiken tot de schrijnende kern van de relaties tussen vreemdelingen en inboorlingen.

"Te midden van deze onrust barst een vurige storm van opstand los, die de monolithische symbolen van de staatsmacht en het staatsgezag vernietigt. Het laat honderden verwoeste structuren achter - van symbolen van wetshandhaving en fiscale controle tot centra van administratie en kennis. Naast deze structuren van orde en beschaving liggen duizenden voertuigen als verkoolde resten, het bewijs van het escalerende conflict tussen bepaalde mensen en de staat," dicht Hoffmeister.

In de geest van Faye's oproep dat een multiculturele samenleving een arena van eindeloze conflicten is, springt deze vlam van verzet over de grenzen van Frankrijk en bereikt het hart van de Belgische hoofdstad Brussel. Zullen de rellen de toekomstige, politiestaatachtige greep rechtvaardigen die de kunstmatige constructie die de Europese Unie heet, zal laten overleven?

Vanuit de met rook bedekte ruïnes van Macrons multiculturele droom roepen neo-rechtse ideologen zoals Faye op tot culturele homogeniteit: een samenleving verenigd door een gemeenschappelijk erfgoed, gemeenschappelijke waarden en een uniforme culturele identiteit.

In de visie van Faye, "een Europa gekoloniseerd door immigranten", wordt de vitale rol van etnische homogeniteit voor sociale vrede nog steeds begrepen. Maar als en wanneer Frankrijk en andere landen zich dit realiseren, zal het dan te laat zijn?

In deze moeilijke tijden geeft Faye's etnisch inhorealisme misschien wel het beste de essentie van de situatie weer. Volgens hem kan vreedzame coëxistentie tussen volkeren alleen bereikt worden door "totale apartheid". Maar dit klinkt als een onwaarschijnlijke oplossing, gezien het geloof van de machthebbers in multiculturalisme en mensenrechten.

Hoffmeister, die de boeken van Faye promoot, legt echter uit dat de controversiële Franse auteur een wereld voor ogen heeft "die oprijst uit de zwarte ruïnes van de genderperversies van onze tijd". In deze toekomstige wereld "wordt Europa verenigd met Rusland om een etnisch hartland te vormen dat zich uitstrekt van Lissabon tot de Russische Stille Oceaan".

"Naast deze geopolitieke revolutie ontwikkelt de Faustiaanse geest zich tot een ongekende synthese tussen mens, technologie en natuur, traditie en wetenschap, eeuwige terugkeer en titanische oversteek, het oeroude en het altijd nieuwe."

Kan Faye's idealistische visie van een "archeofuturistische renaissance" gerealiseerd worden onder de huidige druk van multiculturalisme en anti-Rusland? Kan een liberaal, veramerikaniseerd Europa zich nog nederig opstellen en een voorbeeld nemen aan Rusland om zijn problemen op te lossen?

Bron: markkusiira.com

Vertaling door Robert Steuckers