1968

Het kapitalisme overwint dialectisch de antagonistische eisen van het proletariaat (klassenstrijd, geest van splitsing, partijorganisaties, revolutionaire passie); en het doet dit door het bewustzijn van het proletariaat te verdoven in consumptieve zin, maar ook door het conflict te "economiseren" (sinds de jaren 70 vecht het proletariaat voor hogere lonen en niet voor het overwinnen van de productiewijze, waardoor de ideologie van het kapitaal als een onontkoombare horizon gemetaboliseerd wordt).