Parlementsverkiezingen in Rusland

Parlementsverkiezingen in Rusland: met een vijfde van de stembiljetten geteld is Verenigd Rusland de leidende partij (42,9%), gevolgd door de Communisten (23%), Liberaal-Democraten (8,7%), Eerlijk Rusland (7,1%) en Nieuwe Mensen (6,9%).

Wat wij in het Westen liberalen zouden noemen, d.w.z. Jabloko, is nog niet gearriveerd - hoewel de oprichter ten minste een derde/vierde plaats verwachtte met 10% van de stemmen.

Enkele overwegingen:

- De RU blijft het landschap domineren, maar vanuit een steeds meer geprononceerde positie. In 2016 had het 54,2% van de stemmen gekregen.
- Het liberalisme naar westers model blijkt niet substantieel te zijn, de voorkeur van een zo kleine minderheid is irrelevant, zoals blijkt uit het optreden van Jabloko. Ik had het hier (https://lnkd.in/dJhPShk2) over de complexiteit van het Russische liberalisme gehad, en uitgelegd waarom Navalny de Russen niet aanspreekt, wat politici/politici/journalisten ook mogen zeggen.
- De communisten en liberaal-democraten zouden deze resultaten ook hebben behaald zonder de oproep van Navalny om "intelligent te stemmen", aangezien zij bijna overal en al verscheidene jaren in de lift zitten.
- Communisten echte verrassing van de verkiezingen, gezien kwalitatieve sprong ten opzichte van 2016: van 13,3% naar 23%.

Voor ons ligt een verkiezingsuitslag waarvan ik nu al weet dat onze generalistische pers die zal lezen als "dreun voor de RU", "nederlaag van Poetin" en "triomf van de oppositie".

Maar over welke oppositie hebben we het? De communisten die dromen van het herstel van de Sovjet-Unie, de liberale democraten die liberaal noch democratisch zijn, de rechtsen die een softe versie van de communisten zijn en de gentenovisten die een miniatuur-replica van de RU zijn.

Deze verkiezingen (her)bevestigen iets dat (echte) kremlinologen al weten: als Poetin valt, staat Stalin op, want als je een Rus krast, vind je, ja, een Tataar, maar ook een communist en een kozak.

En gezien de concurrentie, die varieert van communisten tot hypernationalisten, zouden Europa en de Verenigde Staten er goed aan doen hun relatie met die miskende Poetin te herevalueren, een gematigde liberaal met de heilige kaart van Peter de Grote, die door de loop der gebeurtenissen en de achterbaksheid van het Westen de sombere spil naar Europa heeft laten varen voor de meer bevredigende spil naar Azië.

Was het succes van de communisten en liberaal-democraten voorspelbaar? Ja, ik schreef al in 2019 over hun prestaties in de kolommen van The Dissident Intellectual (https://lnkd.in/dnU-ZAuZ), ter illustratie van het bestaan van een "Rusland voorbij Vladimir Poetin" dat zich voedt met de moeilijkheden van de Kremlin-bolitman en overal groeit, van Moskou tot Vladivostok.

Een Rusland dat allesbehalve gunstig staat tegenover een terugkeer naar de jaren Jeltsin en een interactie met het Westen vanuit een voorovergebogen en onderdanige positie. Een Rusland dat Poetin zorgen baart, dat onze politici niet begrijpen - net zoals zij hem niet begrepen - en dat voor 2024 in rep en roer is.