VS-terrorisme is het ergste van allemaal

Amerikaanse en Israëlische terroristen hebben weer toegeslagen. Natuurlijk zeiden Washington en Tel Aviv al snel dat ze er niets mee te maken hadden. Excusatio non petita, accusatio manifesta. Vreemd genoeg dook er de dag na de aanval een Isis-claim op Telegram op die algemeen aan Isis werd toegeschreven en niet door de huidige leider Abu Hafs al Husseini al Qureishi was ondertekend. Ik had hetzelfde kunnen doen. Even merkwaardig was dat de Westerse media, die de aanval in Iran minimale aandacht hadden gegeven, laten we zeggen een "bescheiden hoeveelheid", zich volledig uitleefden voor de vermeende Isis-claim. De Corriere della Sera wijdde er twee pagina's aan.

De aanval in Teheran is bloedig, barbaars en laf. Het is onvoorstelbaar dat de tienduizenden mensen die zich voor de begraafplaats van de Martelaren in Kerman hadden verzameld om Qasem Soleimani te eren, de voormalige Pasdaran-chef die vier jaar geleden in Bagdad door de Amerikanen werd vermoord (wat in westerse democratieën hetzelfde is als het vermoorden van een vice-premier), allemaal Pasdarans waren. De aanval was dus gericht en met voorbedachten rade tegen Iraanse burgers en de slachtoffers zijn geen "neveneffect" van een of ander misvuur, zoals we onlangs in Oekraïne hebben gezien. Per slot van rekening zijn de Amerikanen niet nieuw in dit soort daden, d.w.z. burgers rechtstreeks aanvallen. Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog bombardeerden de VS Dresden, Leipzig en Stuttgart met de precieze bedoeling, verklaard door hun politieke en militaire bevelhebbers, om "het verzet van het Duitse volk te verzwakken". In Hiroshima en Nagasaki, met Japan op de knieën, waren geen militaire doelen het doelwit, maar het Japanse volk.

De economische sancties, en niet alleen economische, maar ook wetenschappelijke, medische en militaire, die aan Iran zijn opgelegd door de Verenigde Staten en dus door hun ondergeschikte bondgenoten, waaronder Italië, dat uitstekende zakenrelaties had met het land van de Ayatollahs, zijn onbegrijpelijk. Iran heeft het Non-Proliferatieverdrag ondertekend en heeft altijd de inspecties van de IAEA, de Internationale Organisatie voor Atoomenergie, geaccepteerd, die hebben vastgesteld dat de uraniumverrijking van Iran niet verder gaat dan 5%, d.w.z. dat het voor civiel en medisch gebruik is; om de bom te maken, moet de verrijking 90% bereiken. Israël heeft het verdrag niet ondertekend, maar het heeft wel de Bom, men hoeft maar een wandeling door de Negev-woestijn te maken om dit te begrijpen, en in ieder geval wil het dit graag bekendmaken (goede bedoelingen...). Maar niemand heeft er ooit van gedroomd om Israël sancties op te leggen.

Wat is het nut van sancties tegen Iran? Het patroon is altijd hetzelfde: wurg een land economisch, creëer onvrede onder de bevolking en dus de opkomst van een oppositie. De Verenigde Staten hebben dit onlangs ook geprobeerd met het Venezuela van Chàvez en Maduro. Maar het mislukte. De "jonge en knappe ingenieur" Juan Guaidò, op wie de VS hadden gewed, had een bijna onbestaande aanhang. De Venezolaanse regering zette bij deze couppoging noch tanks, noch militairen, noch politie in de straten in. De 137 doden waren niet de schuld van Maduro (de politie heeft geen schot gelost), maar van de botsingen tussen de tegengestelde facties tussen degenen aan Maduro's kant en degenen met Guaidó, die het zwaarst getroffen werden.

Vervloekt zij Hitler, omdat hij Israël (laten we niet zeggen Joden, anders worden ze gearresteerd) een soort pas gaf om misdadige acties uit te voeren die door elk ander land zouden zijn veroordeeld en bestraft.  Entebbe, 1976, docet. Maar laten we in het heden blijven. De Palestijnen die gedood werden na de terroristische aanval van Hamas op 7 oktober, waarbij 1300 Israëli's omkwamen, zijn met 22.000, een verhouding van 20 op één. Heeft het internationale tribunaal voor "oorlogsmisdaden" in Den Haag hier niets over te zeggen? Als dit tribunaal echt zou bestaan, zouden Joe Biden, met enkele van zijn voorgangers, en Bibi Netanyahu (merkwaardige bijnaam 'Bibi' voor een misdadiger) vandaag op de getuigenbank zitten.

Wat Iran betreft, moet er ook een historisch betoog worden gehouden. Ten tijde van de Sjah, een marionet van de Verenigde Staten, was er een heel dunne strook van zeer rijke bourgeoisie die je kon ontmoeten in Londen, Parijs en andere Europese hoofdsteden, de rest was ellende. De Khomeinistische revolutie heeft goed gewerkt door een intellectuele middenklasse te creëren, de Perzen, die niet verward moeten worden met de Arabieren, ze zijn gecultiveerd, toen ik daar was voor de Irak-Iran oorlog - en niet Iran-Irak zoals meestal wordt gezegd omdat Saddam Hoessein als eerste aanviel - kenden mijn vrienden niet alleen onze majors, vanaf Dante, maar ook Moravië en Savinio, terwijl wij van de Perzische cultuur alleen, als het goed is, ʿUmar Khayyām kennen. Het is deze geschoolde bourgeoisie die vandaag de dag, tenminste gedeeltelijk, in opstand komt tegen de strikte lezing van de Shari'a, d.w.z. ethische normen die meer dan een millennium teruggaan. Hoe dan ook, Iran is geen Saoedi-Arabië, onze bondgenoot, als je naar de universiteit van Teheran gaat vind je meer meisjes dan jongens.

De Amerikaanse leiders, vooral de democratische, beseffen dat ze de hegemonie die ze de hele 20ste eeuw hadden, aan het verliezen zijn en willen zich daar niet bij neerleggen. Daarom zijn ze tot alles bereid, zelfs om een derde wereldoorlog te ontketenen. We kunnen alleen maar hopen op de voorzichtigheid en wijsheid van de Ayatollahs, die zich vooralsnog hebben beperkt tot de uitspraak dat de reactie van Iran "streng" zal zijn, een softe uitspraak. Dit is waartoe we zijn gereduceerd.

Bron

Vertaling door Robert Steuckers