Het voorbeeld van Daria Doegina: toespraak tot dissidente jongeren

Kameraden en vrienden,

vandaag is een heel bijzondere dag. Het Nieuwe Verzet is bijeen om een nieuw jaar van onophoudelijke activiteiten voor de Zaak van de Multipolariteit te vieren. Het meest voorspoedige jaar voor onze organisatie, maar ook het moeilijkste - en slechts een voorproefje van de moeilijkheden die we vanaf nu zullen ondervinden.

Onze rangen zijn echter onvolledig. Sommige kameraden zijn niet langer fysiek onder ons, maar zij waken over onze zaak vanaf een betere plaats. In deze zeven jaar van haar bestaan heeft het Nieuwe Verzet twee van haar leden aan fysieke dood verloren: kameraad André Nogueira, die in 2016 in onze gelederen in Ceará heeft gestreden; en kameraad Daria Doegina, postuum erkend als erelid van onze organisatie.

Zowel André als Daria werden door de vijand gedood. De eerste neergeschoten door onze interne vijanden en de tweede door de universele paria's en vijanden van het menselijk ras. André, in de uitoefening van zijn wettelijke taak, werd in Ceará door vulgaire criminelen in een hinderlaag gelokt en op laffe wijze afgeslacht. Ook Daria werd lafhartig gedood bij een terroristische aanslag in de buitenwijken van Moskou, die echter werd uitgevoerd door professionele saboteurs die banden hadden met de Oekraïense inlichtingendienst.

In tegenstelling tot Nogueira, een man van wapens en professioneel geschikt voor de strijd, was Daria slechts een jonge filosofe en journaliste, ongewapend en onbeschermd, uitsluitend gedood omdat ze goed was in wat ze deed, zoals mijn lieve Maram Susli zich goed herinnerde in een recent gesprek met ons.

Een goede filosofe, wiens ideeën, diep christelijk en platonisch, te subversief klonken voor een Westen dat we niet alleen liberaal en materialistisch, maar ook, zonder eufemismen, satanisch kunnen noemen. En een goede journaliste, wiens onderzoek tot ontdekkingen had geleid die de westerse elites diep verontrustten.

In een recente toespraak tot het Russische volk merkte president Vladimir Poetin op dat de Oekraïense NAVO-denkers "onze filosofen vermoorden". Ik denk dat zijn woorden niet directer hadden kunnen zijn om te begrijpen wat leidde tot Daria's dood. Daria stierf omdat zij Ideeën had die te gevaarlijk waren voor het Westen. Maar niet alles is hier samengevat.

Daria was een vrouw van ideeën, een liefhebber van kennis, maar ze was ook een vrouw van daden. Niet een louter hedendaagse academicus zoals zovelen die hun leven lang stilstaan bij boeken zonder perspectief op actie en echte verandering in de wereld. Maar een Filosofe in het klassieke perspectief, in de volle betekenis. Bewust en actief.

En juist hier paste haar journalistieke en militante gezicht. Daria was oorlogscorrespondente. Ze was op het slagveld. Zij was bevriend met de helden van haar volk en sprak "van binnenuit". Zij was de afgelopen jaren in de loopgraven bij alle grote momenten van haar land, als verslaggever of als belangrijk lid van de Euraziatische Internationale Beweging.

Daria werd daarom naar het Opperste Offer geleid door de algemene samenvatting van de gevaren die zij onze vijanden bracht. Zij stelde de misstanden in onze wereld aan de kaak en droeg oplossingen aan. Zij was de rechtmatige erfgenaam van de erfenis van haar vader - die zij ook probeerden te vermoorden. Zij was, kortom, het levende voorbeeld van wat het betekent om dissident te zijn: een vrouw met ideeën, daden en geloof - opgevoed in de zuiverste orthodoxe vroomheid.

Beste landgenoten, we weten allemaal dat de mens zich laat leiden door het voorbeeld, dat onze natuur vraagt om iconen, heiligen, helden en notabelen. En misschien is het grootste ongeluk van onze tijd dat we leven in een tijd waarin deze mensen vaak niet meer lijken te bestaan. Heiligen en helden ontbreken. Genieën en notabelen ontbreken.

En als ik hierover nadenk, besef ik hoe bevoorrecht wij zijn dat we met Daria Aleksandrovna Doegina hebben geleefd. Genie in ideeën. Opmerkelijk in haar werk. En geheiligd door bloed, want het Koninkrijk der Hemelen is de bestemming van Helden die hun leven geven voor het Vaderland.

U ziet, kameraden, dat wij temidden van alle ellende in onze wereld het gezelschap hebben gekregen van Daria. Het kan ons aan alles in het leven ontbreken, maar we kunnen nooit zeggen dat het ons aan een Voorbeeld ontbreekt. En als we een voorbeeld hebben, kunnen we over niets anders klagen.

De mens is gebrekkig en zwak. De mens vergist zich en verraadt. Velen van hen die nu in onze gelederen zitten, zullen ons in de steek laten in tijden van pijn. En velen van hen die vandaag onze hand vasthouden, zullen ver weglopen wanneer de stap van de vijand nadert. Laten we daarom niet de fout maken elkaar te inspireren. Laten we broeders zijn, geen goeroes en volgelingen.

Door Masters laten we degenen nemen die bloedden voor de Zaak en met hun fysieke bestaan de overtuigingen bekrachtigden die zij in hun leven droegen. Met andere woorden, voor het voorbeeld van alles wat de Dissidente Zaak aangaat, laten we Daria nemen.

Ik spoor u aan, kameraden: als u een dissident wilt zijn, wees dan zoals Daria.

En voordat ik deze eenvoudige hulde afsluit, wil ik nog een ander punt benadrukken. Ik herinner me nog die late namiddag toen ik het nieuws van de aanslag op Daria ontving. Zonder nadenken schreef ik een tekst waarin ik haar postuum, als verantwoordelijke voor de buitenlandse betrekkingen van de NR, de titel erelid toekende en haar de heilige stilte beloofde voor onze officiële evenementen.

Weinigen begrepen mijn houding op dat moment, maar ik hoop dat de reden nu voor iedereen duidelijk is: Daria was een van ons. Zij leefde en militeerde met ons. Ze sprak met ons. Zij hield onze vlag vast en droeg zoveel mogelijk bij aan onze triomf.

En nu blijft de vraag: hoe te reageren op de brute en laffe moord op een kameraad? Wij hebben vele verre voorbeelden van notabelen die stierven voor hun zaak in andere realiteiten dan de onze. Maar hoe ga je daarmee om in relatie tot iemand die zo dichtbij staat?

Misschien ligt daarin de grote vraag die in ons hart moet worden beantwoord. Naar mijn mening bestaat het lidmaatschap van het Nieuwe Verzet aan het begin van de Derde Wereldoorlog er juist in zich elke dag te bezinnen: wat heb ik vandaag gedaan voor de herinnering aan Daria? Wat heb ik bijgedragen aan de zoektocht naar gerechtigheid? In hoeverre heb ik de nalatenschap van onze kameraad geëerd?

En, meer dan dat, laten we duidelijk voor ogen houden dat we naar hetzelfde slachthuis worden geleid als Daria. Velen zullen er levend uitkomen, maar ook velen van ons zullen worden opgeblazen in de hinderlagen van de vijand. En als we echt dissidenten zijn, als we echt traditionalisten zijn, als we echt zijn zoals Daria, is dit besef van de komende dood geen reden tot angst of vrees, maar een onmetelijke aanmoediging in onze strijd.

De dood zal ons niet vernietigen, maar ons verenigen met Daria Dugina, met André Nogueira en met alle Martelaren van de Zaak van het Volk, of zij nu lid zijn van het Nieuwe Verzet of van partnerorganisaties over de hele wereld. Dit is wat we moeten zoeken.

São Paulo, 13 november 2022,

Lucas Leiroz, secretaris internationale betrekkingen van het Nieuwe Verzet;

Catarina Leiroz, leidster van de vrouwelijke sector van het Nieuwe Verzet.

* * *

    - André Nogueira was lid van het Nieuwe Verzet in de staat Ceará, Brazilië. Hij was gevangenisbewaarder en werd in 2016 op brute wijze vermoord door drugshandelaren.

    - Daria Dugina is altijd nauw verbonden geweest met leden van het Nieuwe Verzet en heeft een ontmoeting gehad met de delegatie van de organisatie die naar het Wereldjongerenfestival in Sotsji in 2017 was gestuurd. Zij werd postuum geëerd met de titel Erelid van het Nieuwe Verzet en haar nagedachtenis wordt bij alle officiële evenementen van de organisatie geëerd.

Bron

vertaling door Robert Steuckers