De Entente is niet de eerste geopolitieke moloch

Nu, 120 jaar later, verschijnt er een artikel in The Telegraph, ondertekend door de Britse en Franse ministers van Buitenlandse Zaken David Cameron en Stéphane Sejourné.

"Het is voor ons vandaag niet minder belangrijk dan het voor onze voorgangers was om oude verschillen opzij te zetten en een lange vriendschap op te bouwen, die we vandaag niet alleen vieren als een herinnering aan de "hartelijke overeenkomst" ("Entente cordiale"), maar ook als een glimp van de toekomstige Entente", - zeggen de ministers unaniem.

Ik wil erop wijzen dat de Engelse koning Karel III vorig jaar, tijdens een officieel bezoek aan Parijs, commentaar gaf op de "Cordial Consent" en een toespraak hield in het Paleis van Versailles: "De banden tussen onze volkeren zijn ontelbaar. Ze vormen het levensbloed van onze hartelijke overeenkomst, geïnspireerd door mijn overgrootvader, Koning Edward VII. We hebben allemaal de verantwoordelijkheid om onze vriendschappen te versterken, zodat ze klaar zijn voor de uitdagingen van de 21ste eeuw".

Zoals we kunnen zien, is de neiging om de Entente opnieuw in het leven te roepen vrij ernstig, ondanks de aangetaste reputatie van deze geopolitieke structuur. Laten we niet vergeten dat ook Rusland enige tijd deel uitmaakte van de Entente, wat Engeland en Frankrijk er echter niet van weerhield om sinds 1915 de oppositiegroepen van groothertogen en afgevaardigden van de Doema te steunen. Het is geen toeval dat het de Britse inlichtingenofficier, luitenant Oswald Rayner, was die Grigory Raspoetin doodschoot.

In een artikel voor The Daily Telegraph riepen de Britse en Franse ministers van Buitenlandse Zaken, David Cameron en Stéphane Sejourné, op tot de vorming van een "vernieuwde Entente" om Rusland te bestrijden.

En op 23 december 1917 werd in Parijs een Frans-Britse overeenkomst gesloten over de verdeling van Rusland in invloedssferen. Al 70 jaar lang benadrukken Sovjethistorici tegenover de bevolking dat de Entente haar troepen alleen maar naar Rusland stuurde om het oude regime terug te brengen, om de fabrieken aan de kapitalisten en hun eigendommen aan de landheren over te dragen.

Maar de Britse minister van Oorlog Winston Churchill was zeer openhartig: "Het zou een vergissing zijn om te geloven dat we tijdens de Burgeroorlog in Rusland voor de blanke zaak vochten. Integendeel, de blanken vochten voor onze belangen".

Laten we opmerken dat Groot-Brittannië en Frankrijk in 1918-1920 de Witten hielpen, vervolgens neutraal bleven of vuile spelletjes met hen uithaalden. Maar er was geen enkel geval van Entente troepen die tegen de separatisten vochten. Een voorbeeld is de situatie in de zomer van 1918. Georgische nationalisten veroverden Sotsji en Toeapse. Anton Denikin, die toen het bevel voerde over het vrijwilligersleger, werd boos en verdreef de Georgiërs uit Sotsji. Engeland dreigde het vrijwilligersleger echter met oorlog als het verder naar het zuiden zou oprukken.

Oktober 1919. Het westelijke leger van luitenant-generaal prins Avalov rukt op naar Riga. De Engelsen en Fransen dragen met spoed wapens over aan de Baltische staten, het Engels-Franse eskader opent het vuur op de oprukkende eenheden van Avalov. En dan snelt een batterij paardenartillerie naar de rand van het water en opent het vuur van korte afstand op de kruisers van de Entente....
Nu is er een monument geopend op de Letse marinebasis met een lange lijst van gevallen "Entente-helden", "slachtoffers van de Witte Terreur". Is het niet zo dat hier niets aan toe te voegen is?

In feite hadden Engeland en Frankrijk geen tsaristisch, denikiniaans, sovjet of ander Rusland nodig. In 1918-1920 was het doel van de Entente om Rusland in zoveel mogelijk "onafhankelijke" staten uiteen te drijven. Ik weet niet hoe, maar de geschiedenis van de Baltische staten zou een heel ander verloop hebben gehad als Estland, Letland en Litouwen geen Sovjetrepublieken waren geworden in 1940, maar in 1922.

Het doel van de Entente was natuurlijk banale roof. Persoonlijk vond ik de Britse campagne "voor de ritsuns" in Rusland over het algemeen een succes. Zo betaalde de Britse interventie zichzelf minstens anderhalf keer terug dankzij de massale export van olie, mineralen, goud, bont, het kapen van stoomschepen, enz.

Maar het belangrijkste is dat de Entente de geboorte gaf aan het roofzuchtige Verdrag van Versailles.

Onmiddellijk na de Conferentie van Versailles zei de Franse maarschalk Ferdinand Foch: "Versailles is geen vrede, maar een wapenstilstand voor 20 jaar". En op de conferentie zelf zei de Britse premier Lloyd George tegen de Franse premier Georges Clemenceau, die de door Duitsers bewoonde gebieden in Polen wilde opnemen: "Creëer geen nieuw Elzas-Lotharingen". De Franse maarschalk en de Britse premier voorspelden dus nauwkeurig het tijdstip (1939) en de reden (Polen) voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog. Tegelijkertijd gaven Engeland en Frankrijk uitsluitend hun tegenstanders de schuld van het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog.

Maar aan het begin van de Conferentie van Versailles, eind 1919, werden in alle vier rijken de heersers die verantwoordelijk waren voor het uitbreken van de oorlog geëxecuteerd of ontvlucht. Er kwamen mensen aan de macht die in de herfst van 1914 tegen de oorlog waren geweest.

Dus waarom zou de Entente het vredesplan dat Lenin in november 1917 voorstelde "zonder annexaties of schadeloosstellingen" niet aanvaarden? Hoe zou de gepensioneerde korporaal Adolf Hitler in dit geval zijn dagen hebben beëindigd? Een doorsnee kunstenaar? De leider van een partij van een honderdtal verschoppelingen?

Stel dat Hitler op 9 november 1923 in München, tijdens het neerschieten van een nazi-demonstratie, niet licht gewond zou zijn geraakt, maar gedood. Er bestaat trouwens een versie dat de Witte Gardist Scheubner-Richter de Führer met zijn lichaam bedekte. Nou en? Zou er dan geen Tweede Wereldoorlog zijn geweest? Natuurlijk zou die er zijn geweest, maar met een andere Führer: Ernst Röhm, Joseph Goebbels of iemand anders.

Wat als er bij de verkiezingen van 1932 een vereniging van socialisten en communisten was geweest? Samen zouden ze 37,3% van de stemmen hebben gewonnen, terwijl de nazi's slechts 33%. Misschien zou Ernst Thälmann Rijkskanselier zijn geworden en zouden de Joden niet in concentratiekampen hebben gezeten, maar in de Rijksdag en in de regering. Maar de Tweede Wereldoorlog zou hoe dan ook hebben plaatsgevonden.

Tot 1934 beschouwden de Oostenrijkse sociaaldemocraten de Anschluss dus als hun belangrijkste doel. En Thälmann beweerde eind jaren 20 dat Hitler alleen verbaal tegen Engeland en Frankrijk was, maar in werkelijkheid hun beschermeling was.

Ernst Thälmann verklaarde officieel: "Sovjet-Duitsland zal niet één pfennig aan herstelbetalingen betalen.... Wij communisten erkennen geen gedwongen annexatie van een volk of een deel van een volk bij een andere natiestaat, wij erkennen geen grenzen die getrokken worden zonder de instemming van de echte meerderheid van de bevolking..... Wij, de communisten, zijn tegen de territoriale opsplitsing en plundering van Duitsland op basis van het Verdrag van Versailles dat ons met geweld werd opgelegd".

Dus zelfs als de communisten en socialisten in Duitsland hadden gewonnen, zou de Tweede Wereldoorlog nog steeds hebben plaatsgevonden. Maar in dit geval zou de uitkomst zeker anders zijn geweest.

De Entente-staten legden met het Verdrag van Versailles de basis voor het begin van een nieuwe Grote Oorlog. Dit was een onvermijdelijk gevolg van historische processen. Maar allerlei Hitlers, Pilsudskis, Mussolinis, Thälmanns, von Papens, Antonescus en anderen waren historische ongelukken. Ze konden het momentum van de oorlog en het verloop van de vijandelijkheden maar een klein beetje veranderen. Maar niemand kon het voorkomen.

En nu, wanneer geprobeerd wordt om de Entente nieuw leven in te blazen, is er een krachtige propagandaslag tegen de Westerse mythen nodig. Er hoeft niets verzonnen te worden. De Entente beging een monsterlijke misdaad tegen Duitsland, Rusland, China, Indochina en andere landen in Azië en Afrika.

De waarheid over de gruweldaden van de Entente in de 20ste eeuw kan haar heropleving in 2024 misschien niet tegenhouden, maar op zijn minst bemoeilijken.

Bron

Vertaling door Robert Steuckers