Ο "εκσυγχρονισμός" της ιταλικής αστυνομίας προκαλεί

Η υπουργός Άμυνας της Ιταλίας Ρομπέρτα Πινότι εκπλήρωσε την υπόσχεση, που είχε δώσει την οργάνωση Polis Aperta («Ανοιχτή αστυνομία»), η οποία προωθεί τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων στην αστυνομία και στις ένοπλες δυνάμεις, να παρευρεθεί στην τελετή του πρώτου ομοφυλόφιλου γάμου στη χώρα. Τελικά η Ρομπέρτα Πινότι τίμησε με την παρουσία της ένα γάμο μεταξύ λεσβίων στη Γένοβα το περασμένο Σάββατο.
Η Ιταλία με τις βαθιές της καθολικές παραδόσεις έγινε η τελευταία από τις μεγάλες χώρες που θεσμοθέτησε τους ομοφυλόφιλους γάμους. Το κοινοβούλιο της χώρας υιοθέτησε το σχετικό νομοσχέδιο ύστερα από μερικούς μήνες σκληρών λογομαχιών και παρά τις αντιδράσεις της Καθολικής Εκκλησίας.
Οι ακτιβιστές του LGBT κινήματος δεν παύουν να απορούν, γιατί οι «προκαταλήψεις» περιφρόνησης της ομοφυλόφιλης σχέσης παραμένουν ευρέως διαδεδομένες στην Ιταλία, ιδιαίτερα στα ανδρικά περιβάλλοντα, όπως είναι ο στρατός και η αστυνομία. 
Η επικεφαλής της «Ανοιχτής Αστυνομίας» Σιμονέτα Μόρο εξέφρασε ικανοποίηση, δηλώνοντας στο πρακτορείο ειδήσεων Reuters (http://www.reuters.com/article/italy-rights-lgbt-idUSL5N1CC4AG), ότι μετά τη χειρονομία της Πινότι όσοι στρατιωτικοί και αστυνομική έκρυβαν τη σεξουαλική τους ταυτότητα φοβούμενοι εξευτελισμό ή παρενόχληση, τώρα μπορούν να αποκαλύψουν τις προτιμήσεις τους. Πολλοί απ’ αυτούς, σύμφωνα με τη Μόρο, πιστεύουν ότι η μη φυσιολογική σεξουαλική ταυτότητα βλάπτει τη σταδιοδρομία τους, επειδή η διατύπωση «παρέκκλιση της σεξουαλικής ταυτότητας» περιλαμβάνεται στην κατάσταση κριτηρίων ανεπαρκούς  επαγγελματικής ικανότητας, παρότι η σύγχρονη ιταλική νομοθεσία δεν προβλέπει περιορισμούς για ομοφυλόφιλους να εγγραφούν στον στρατό  ή  στην αστυνομία.
Κατά την εκτίμηση της LGBT κοινότητας της χώρας η θεσμική βάση ως προς τους ομοφυλόφιλους παραμένει σε επίπεδο ημιμέτρων, ενώ οι υποστηρικτές της Καθολικής Εκκλησίας, αντιθέτως, τη βρίσκουν υπερβολικά ριζοσπαστική.
Μετά την ψηφοφορία τον περασμένο Μάιο το ιταλικό κοινοβούλιο κατοχύρωσε το δικαίωμα των ομοφυλόφιλων να έχουν κοινό επώνυμο, να απολαμβάνουν τη σύνταξη του εταίρου καθώς και τα καθιερωμένα δικαιώματα κληρονομίας.