ΗΠΑ: Η ΑΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑ-ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΕΠΟΧΗΣ
Υπάρχουν περιπτώσεις όπου οι προβλέψεις και τα σχέδια που έχουν γίνει εκ των προτέρων επαληθεύονται στο πεδίο των γεγονότων. Έπειτα μπορείτε να τα παρακολουθήσετε συγκριτικά και ο έλεγχος της πραγματικότητας να υποστηρίζεται από τη συσχέτιση με την πρόβλεψη: αυτό είναι σωστό, αυτό είναι λάθος, αυτό είναι απόκλιση.
Υπάρχουν όμως και καταστάσεις όπου τα γεγονότα διαψεύδουν κάθε πρόβλεψη και σχέδιο, ανατρέποντας τον πίνακα και αποδεικνύοντας ότι το προηγούμενο παράδειγμα ως τέτοιο ήταν λάθος. Εντελώς. Όχι μόνο σε σχέση με το μέλλον αλλά και καθεαυτό. Αν συμβεί κάτι που κανονικά δεν θα μπορούσε να συμβεί υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, αυτό σημαίνει ότι η ίδια η δομή της κανονικότητας ήταν λανθασμένη και η ανάλυση βασίστηκε σε κάποιο σοβαρό λάθος. Όταν αποτυγχάνεις να δεις το μέλλον και να το ελέγξεις αυτό σημαίνει ότι κάνεις λάθος για το παρόν και το παρελθόν.
Αυτή ήταν η περίπτωση της ύστερης ΕΣΣΔ. Σύμφωνα με τη μαρξιστική δογματική ερμηνεία της ιστορίας ο σοσιαλισμός ακολουθεί τον καπιταλισμό. Και δεν μπορεί να υπάρξει αντιστροφή. Ποτέ. Έτσι, η επιστροφή στον καπιταλισμό θεωρούνταν απολύτως αδύνατη. Όταν αυτό συνέβη, ο σοσιαλισμός ως δόγμα κατέρρευσε. Η ύστερη ΕΣΣΔ απέτυχε να προβλέψει το μέλλον και εξαφανίστηκε - τόσο η χώρα όσο και η ιδεολογία. Για πάντα. Δεν ήταν απλώς τυχαίο γεγονός (μαύρος κύκνος). Ήταν εσωτερική κατάρρευση της ιδεολογικής δομής. «Αυτό είναι το τέλος, φίλε μου».
Το ίδιο πράγμα συμβαίνει τώρα με τον φιλελευθερισμό. Μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ ήρθε το τέλος της ιστορίας του Φουκουγιάμα. Και η παγκόσμια νίκη του φιλελευθερισμού θεωρήθηκε και ερμηνεύτηκε ως κάτι μη αναστρέψιμο. Η παγκόσμια κυβέρνηση ήταν (σχεδόν) ήδη εδώ. Η παγκοσμιοποίηση άρχισε να βασιλεύει. Ο δυτικός φιλελευθερισμός νίκησε όλους τους ιστορικούς εχθρούς - τον καθολικισμό, τις αυτοκρατορίες, τις ηγεμονίες, τα εθνικά κράτη, τον φασισμό, τον κομμουνισμό - όλα τα συστήματα που βασίζονται στη συλλογική ταυτότητα. Μόνο η απελευθέρωση από την έμφυλη συλλογική ταυτότητα έχει απομείνει. Εξ ου και η πολιτική των φύλων. Η προετοιμασία της εποχής του μετα-ανθρωπισμού έχει αρχίσει.
Σύμφωνα με το φιλελεύθερο δόγμα η αντιστροφή θεωρήθηκε απολύτως αδύνατη. Μόνο η πρόοδος. Έτσι έφτασε η πολιτική της αφύπνισης. Και η κουλτούρα ακύρωσης και ο αριστερός φιλελευθερισμός και ο μεταμοντερνισμός και ο μετα-ανθρωπισμός και η ισχυρή τεχνητή νοημοσύνη και η Singularity και ο αισιόδοξος επιταχυντισμός.
Όταν εμφανίστηκε στον ορίζοντα ο Τραμπ το 2016 αυτό έγινε αντιληπτό ως βραχυκύκλωμα, σαν να έχει "κρασάρει" ο υπολογιστής. Ήταν απλά ένα λάθος. Δεν έπρεπε να κερδίσει. Ποτέ. Κάποιο τεχνικό λάθος. Ένας μαύρος κύκνος. Η θεωρία των πιθανοτήτων αναγνωρίζει ότι συμβαίνουν τέτοια πράγματα. Το 2020 οι προοδευτικοί έκαναν ό,τι μπορούσαν για να το βελτιώσουν αυτό. Με κάθε τρόπο. Συμπεριλαμβανομένου του ψέματος, της απάτης, της βίας. Οι εκλογές του 2024 πλησίαζαν. Οι Φουκουγιάμα και Χαράρι προειδοποίησαν: αν κερδίσει ο Τραμπ αυτό σημαίνει το τέλος του (φιλελεύθερου) κόσμου. Δεν θα έπρεπε.
Ο Τραμπ κέρδισε. Το τέλος του φιλελεύθερου κόσμου έχει συμβεί. Για την ακρίβεια· είναι εδώ. Ο έλεγχος των γεγονότων διαψεύδει τις φιλελεύθερες προβλέψεις. Και όλες οι προσπάθειές τους να σταματήσουν τον Τραμπ απέτυχαν. Ο Τραμπ είναι κάτι περισσότερο από ένας απλός Τραμπ. Είναι η ιστορία. Στην αντιφιλελεύθερη, μεταφιλελεύθερη στροφή της.
Η δεύτερη έλευση του Τραμπ δεν ήταν δυνατή μέσα στο φιλελεύθερο δόγμα. Τουλάχιστον όχι δύο φορές. Αυτό δεν είναι πλέον ούτε βραχυκύκλωμα ούτε μαύρος κύκνος. Είναι σαν το τέλος του σοβιετικού συστήματος - κάτι αδύνατο, που ανατρέπει όλες τις προβλέψεις, τα σχέδια, τις προγνώσεις. Οι φιλελεύθεροι έχουν χάσει το μέλλον.
Οι φιλελεύθεροι έχουν χάσει τον έλεγχο του μέλλοντος. Αλλά όχι μόνο αυτό. Έχουν χάσει τον έλεγχο του παρελθόντος. Ολόκληρο το ιδεολογικό δόγμα του φιλελευθερισμού αποδείχθηκε λανθασμένο. Ο φιλελευθερισμός απέτυχε. Το πεδίο των γεγονότων διέγραψε το πλαίσιο του φιλελεύθερου δόγματος. Ακριβώς όπως στην περίπτωση της ΕΣΣΔ με τον μαρξισμό.
Η δεύτερη άφιξη του Τραμπ, του Βανς και των τραμπιστών ήταν απολύτως αδύνατη, απρόβλεπτη. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο προσπάθησαν να σκοτώσουν τον Τραμπ. Δύο φορές. Προσπάθησαν να σώσουν το μέλλον διορθώνοντας τα γεγονότα. Τεχνητά. Έχουν χάσει. Το μεταφιλελεύθερο μέλλον είναι εδώ. Εντελώς άγνωστο. Απρόβλεπτο.
Στην περίπτωση της κατάρρευσης της ΕΣΣΔ η κατάσταση ήταν λίγο πιο εύκολη. Η σοσιαλιστική ιδεολογία κατέρρευσε και η Ρωσία υιοθέτησε τη φιλελεύθερη ιδεολογία. Με αμηχανία. Αλλά όπως μπόρεσε. Ο ένας από τους δύο πόλους έφυγε και η Ρωσία πήρε την ιδεολογία του πόλου που υπήρχε ακόμα. Μέθοδος αποκοπής και επικόλλησης. Αυτή ήταν η διαγραφή του σοσιαλιστικού δόγματος αλλά η επαναφορά του φιλελεύθερου. Οι Ρώσοι συμφώνησαν με τον Φουκουγιάμα. Η Ρωσία έχει συνθηκολογήσει ολοκληρωτικά από ιδεολογικής άποψης. Γεωπολιτικά η Ρωσία διέσωσε, ωστόσο, (εν μέρει) την κυριαρχία της. Όταν ο Πούτιν ανήλθε στην εξουσία στηρίχθηκε σε αυτή την κυριαρχία και άρχισε να επιβεβαιώνει τη ρωσική ανεξαρτησία δίνοντας όλο και μεγαλύτερη έμφαση στο κράτος με ρεαλιστική προοπτική. Αυτή ήταν η αρχή των ρωσικών αντιθέσεων με τον φιλελευθερισμό και την παγκοσμιοποίηση.
Με το τέλος του φιλελεύθερου συστήματος - που τελειώνει αυτή τη στιγμή στις ΗΠΑ - τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα. Δεν υπάρχουν πλέον πόλοι έξω από τη συλλογική φιλελεύθερη Δύση. Τουλάχιστον η ηγεμονική συνείδηση των ΗΠΑ δεν αναγνωρίζει κανέναν που θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως πρότυπο στο πεδίο της ιδεολογίας. Η στρατηγική της αποκοπής και επικόλλησης είναι αδύνατη. Οι ΗΠΑ έχουν ξεπεράσει τον εαυτό τους, τη φιλελεύθερη στιγμή τους.
Προς όφελος τίνος; Αυτή είναι η ομορφιά της σημερινής κατάστασης. Και πρόκληση. Και κίνδυνος.
Εδώ έρχεται το φαινόμενο του Τραμπο-φουτουρισμού. Αμερικανικές παραδοσιακές αξίες συν αποικισμός του Άρη και υπέρβαση του Great Filter. Συντηρητική επανάσταση στον κυβερνοχώρο. Διαστημική Αυτοκρατορία. Τεχνητή Νοημοσύνη επανεκπαιδευμένη από την ομάδα του War Room των Στιβ Μπάνον και Άλεξ Τζόουνς. Σκοτεινός Διαφωτισμός και μαύρος επιταχυντισμός.
Συναρπαστικό. Να μην ξεχάσουμε να δημοσιεύσουμε τη λίστα Έπσταϊν και να συλλάβουμε τον Αλεξάντερ Σόρος.
Μετάφραση: Οικονόμου Δημήτριος