Censuur: de metafysica van de soevereine cultuur
Het onderwerp censuur is niet alleen zeer actueel voor onze samenleving (vooral in de omstandigheden van de NWO), het is ook filosofisch van fundamenteel belang. De hedendaagse westerse cultuur neemt steeds vaker haar toevlucht tot censuur, hoewel zij het liberalisme probeert voor te stellen als afschaffing van alle censuurcriteria. Wat is in werkelijkheid censuur [1] anders dan de meest radicale vorm van censuur van alle ideeën, beelden, leerstellingen, werken of gedachten die niet passen in het enge en steeds exclusivistischer wordende dogma van de "open samenleving"? Zelfs vandaag, op het Filmfestival van Cannes en op andere van hun prestigieuze, door het Westen gecontroleerde podia, is het onmogelijk om door te dringen zonder een minimaal noodzakelijke set - niet-traditionele vormen van seksuele identiteit, rassendiversiteit, anti-koloniaal (en in feite neokoloniaal liberaal) discours, enzovoort.
