Sociaal-politieke autopsie van de thalassische migratiekwestie

Sinds enkele jaren zijn we getuige van een zogenaamde "migratiegolf" op Europese bodem, een term die door de westerse mainstream media wordt gebruikt. Een term die maar al te vaak wordt gemanipuleerd door de verschillende zogenaamde "populistische" of "nationalistische" krachten. Deze partijen bevinden zich in een software die erin bestaat zich op karikaturale wijze te verzetten tegen een evident kwaad, in plaats van zich te verzetten tegen en een oplossing te vinden voor de oorzaken waarvoor zij direct of indirect verantwoordelijk zijn. Continentaal Afrika heeft nooit een echte onafhankelijkheid bereikt die het in staat heeft gesteld zijn eigen lot in handen te nemen in zijn eigen unieke paradigma. Het is een polycentrisch continent dat nog steeds verstikt wordt door een schadelijke interne politiek die, door een zekere incestueuze endogamie op politiek-economisch gebied, met de Westerse oligarchische heersende klasse, zelf ondergeschikt aan globalistische krachten, Afrika niet in staat stelt vooruitgang te boeken en zichzelf te bepalen. Door de vele realiteiten bij elkaar op te tellen, komen we tot het migratieprobleem, dat ik in vier punten zal uitwerken.
1.
Wanneer wij het immigratievraagstuk bespreken, houden wij er nooit rekening mee dat 80% van de Afrikaanse immigratie intra-continentaal is. De meerderheid van de Afrikanen migreert liever binnen het continent, naar naburige Afrikaanse landen, dan naar het buitenland. De mythe van de Kaukasische en linkse zelfingenomen propaganda dat "ongelukkige" Afrikanen thuis niets hebben, of op de vlucht zijn voor oorlog, en daarom gedwongen zijn naar elders te migreren, in plaats van naar hun eigen huis, de Afrikaanse beschaving, is een gepatenteerde leugen. Een mythe die moet worden gedeconstrueerd is vooral die van de bewering van linkse en liberale krachten dat heel Afrika in oorlog is. De enige oorlog die op het Afrikaanse continent woedt, is die van de mondialistische thalassocratische krachten, die, om de geopolitieke regel van "verdeel en heers" toe te passen, trachten de interetnische conflicten te verergeren, en diegenen verdelen die in eigen land in harmonie leven. Het gaat hier niet om een vrijwillige en aangeboren oorlog of tegenspoed tussen verschillende etnische groepen. Het is een goed geplande en gestructureerde politieke manipulatie.

Het is interessant op te merken dat op 10 september 1921 de Congolese geestelijke leider Simon Kimbangu (tegenwoordig beschouwd als een profeet van de zwarten) in een van zijn profetieën verklaarde: "De eerste leiders van vrij zwart Afrika zullen, onder advies van het Westen, hun respectieve bevolkingen aanzetten tot moorddadige oorlogen waarin zij elkaar zullen uitmoorden, zodat de ellende zich zal vestigen. Als gevolg daarvan zullen veel jongeren Afrika verlaten in de hoop in westerse landen welzijn te vinden". Het echte probleem is te weten wie oorlogen en situaties van ellende wil aanwakkeren om Afrika leeg te maken. Immigratie is in de eerste plaats een probleem voor Afrika, omdat geen enkele beschaving vooruitgang boekt zonder haar menselijke kracht. Het is de basis die aan de kaak moet worden gesteld, niet het natuurlijke gevolg. Het idee dat het enige doel van Afrikanen is zich bij het Westen aan te sluiten, is een gedachte die past bij het neoliberale denken van links en rechts.
Om terug te komen op de kwestie van de intra-continentale migratie, zijn er, wat Zwart Afrika betreft, vier polen waar Afrikanen de neiging hebben te emigreren: Senegal (dat beschouwd wordt als de hoofdstad van West-Afrika), Ivoorkust (waar statistisch gezien de stromen afkomstig zijn uit Mali, Burkina Faso en Guinee-Conakry), Nigeria (voornamelijk uit Ghana, Niger en Benin) en Zuid-Afrika (voornamelijk uit verschillende Centraal-Afrikaanse landen). Interne migratie is zeer aanwezig in Afrika en dit is een fundamenteel punt dat moet worden benadrukt bij de bespreking van immigratie.
2.
Geen enkel volk zou willen worden gescheiden van zijn wortels, zijn vaderland, zijn familie en zijn identiteit. Het is duidelijk dat er naast de continentale "endoversel" (interne, als we een neologisme willen gebruiken) Afrikaanse emigratie, ook een "exoversel" (externe) emigratie buiten het continent bestaat, die het meest zichtbaar is. Maar als er sprake is van exoversel-emigratie, met de cijfers die de laatste tijd zijn waargenomen, is het duidelijk dat deze wordt aangewakkerd.
De hoofdschuldige aan deze thalassische (maritieme) en ongereguleerde bloeding moet worden gezocht in de Afrikaanse politieke klasse, die niet in staat is een sociaal en soevereinistisch beleid te voeren in harmonie met de Afrikaanse massa's. Tegelijkertijd is er sprake van een onmetelijke plundering van Afrikaanse grondstoffen door westerse kapitalistische multinationals en een verstikking van de integrale Afrikaanse soevereiniteit die elke vorm van vooruitgang in de weg staat. Wanbestuur, endemische corruptie, gebrek aan sociale rechtvaardigheid, klassenongelijkheid, de aanwezigheid van neokolonialisme in al zijn vormen, vormen een essentie die, tezamen genomen, niet onopgemerkt kan blijven als we de kwestie van de thalassische migratie willen begrijpen. De afwezigheid van een soevereine Afrikaanse klasse (die ondergeschikt is aan exogene machten), ligt aan de basis van het probleem.
3.
Er zijn Westerse thalassocratische NGO's die de globalistische agenda volgen, gefinancierd door staatloos grootkapitaal, humanitaire NGO's die naar eer en geweten, te goeder trouw, het proces van loondumping accentueren, in plaats van Afrikanen te helpen die migreren, om zich in hun land te wortelen en om zich te verzetten tegen het kwaad van Afrika (Westers neokolonialisme en Afrikaans wanbestuur). Hebben degenen die deze globalistische NGO's leiden geen prioriteiten ten aanzien van de geproletariseerde en voorgekaarte Kaukasische bevolkingsgroepen? We hebben het niet over het weigeren van een redding op zee. We hebben het over de mensheid, en de redding van elk menselijk wezen in deze omstandigheden is absoluut noodzakelijk. Maar we moeten het pathos opzij zetten en ons afvragen waarom blanke "redders" betrokken zijn bij missies die uiteindelijk de kapitalistische agenda zullen aanzwengelen. Deze NGO's zijn dezelfde die een liberaal-linkse, globalistische ideologie voorstaan volgens welke wij burgers van een eengemaakte wereld moeten zijn, zonder identiteit of culturele bescherming. Het is tegen dit kwaadaardige denken dat wij moeten opstaan.

4.
Eenmaal aangekomen in het Westen, zullen Afrikaanse migranten een hel meemaken. Zij zullen aan hun lot worden overgelaten, zonder rechten, overgeëxploiteerd, ten prooi aan negrofobie. Zij zullen dienen als een nieuwe economische beroepsbevolking die zal concurreren met de autochtone westerlingen. Op die manier wil de staatloze kapitalistische elite een klassenstrijd tussen de verschillende zwarte en blanke proletariërs teweegbrengen, maar ook een beschavingsstrijd, omdat de identiteitsconfiguratie van de beschaving van deze volkeren niet dezelfde is. Vanaf dat moment zal het overdreven multiculturalisme dat door de linkse apostelen wordt verdedigd, om een uitdrukking van Kemi Seba (foto) te gebruiken, een multiconflittualisme worden. Daarom moet het lijdende Italiaanse en Westerse proletariaat ophouden de gevolgen aan te vallen. Integendeel, zij moet begrijpen dat wij met hetzelfde probleem zitten en daarom moeten wij de strijd aanbinden met de globalistische aporofoben die een oorlog willen tussen de armen (zwarten en blanken) en de identiteitsmatrix van de verschillende volkeren willen uitroeien.
Ik sluit af met een zin van Kemi Seba: "Wij zijn het ermee eens dat de emigratie moet ophouden, maar dat zal pas gebeuren wanneer ook de westerse autoriteiten een einde maken aan de emigratie van onze grondstoffen, met de medeplichtigheid van onze Afrikaanse elites.