Oekraïne: trekt Bernard-Henri Lévy (weer) ten strijde?
08.02.2022
Op 27 januari bevestigde Bernard-Henri Lévy tijdens een interview op de Amerikaanse zender Fox News dat "als we vrede willen, we de koude oorlog moeten aanvaarden".
Als we deze verklaring vergelijken met zijn eerdere standpunten tijdens de conflicten in Georgië, Afghanistan, Servië, Libië, enzovoort, speelt hij dan niet opnieuw de oorlog naar zijn hand? Geeft hij geen blijk van een systematische wraakzucht jegens Rusland? Wat motiveert hem?
BHL: een lange gewoonte om westerse agressie te steunen
Het is een oude gewoonte van Bernard-Henri Lévy om partij te kiezen in conflicten, ter ondersteuning van de Verenigde Staten en vaak tegen Rusland.
Zo steunde hij in 1999 de moorddadige NAVO-bombardementen op Servië, die leidden tot de oprichting van de maffiastaat Kosovo, die willekeurig werd losgemaakt van de Servische staat, en tot de martelaarsdood van de Serviërs die daar woonden.
Op 11 maart 2011 zette hij Nicolas Sarkozy onder druk om een no-fly zone boven Libië in te stellen en Libië aan te vallen. Deze interventie, die als "humanitair" werd voorgesteld om de burgerbevolking te beschermen tegen vermeende bombardementen van de Libische luchtmacht - die sindsdien zijn betwist - heeft geleid tot tienduizenden doden, zowel onder militairen als onder burgers.
In augustus 2011, na de val van Tripoli en de moord op president Muammar Kadhafi, verklaarde hij dat "het een overwinning is, omdat Sarkozy in Libië heeft bereikt wat Mitterrand in Bosnië niet had gedaan".
Bij de microfoon van France Inter, op 1 april 2018, pochte hij: "Als ik een kleine verantwoordelijkheid heb in het feit dat zij deze reddingsoperatie hebben opgestart en dat zij zijn doorgegaan, zoveel te beter, daar ben ik heel trots op".
Migranten die Libië oversteken, betalen, net als Europeanen, altijd de gevolgen.
Jean-François Kahn wees er ook op dat "BHL ons in de oorlog in Libië heeft geleid, waarvan we nu de gevolgen moeten dragen, vooral in Mali. Wij wachten nog steeds op zijn zelfkritiek".
Oekraïne: BHL heeft een nieuw slagveld gevonden tegen Rusland
Sinds Vladimir Poetin de Russische leider is geworden, bestrijdt Bernard-Henri Lévy hem.
In 2008 is hij tussenbeide gekomen in het conflict over Ossetië tussen Rusland en Georgië.
Hetzelfde geldt voor de confrontatie tussen Oekraïne en Rusland.
Op 2 maart 2014 was hij op het Maïdanplein in Kiev om de door de Verenigde Staten toegejuichte anti-Russische staatsgreep te steunen om de wettelijk verkozen president Viktor Janoekovitsj omver te werpen.
Deze actie moest het geschil tussen de twee landen verergeren. Het is het resultaat van een lange geschiedenis waarin het lot van deze twee landen en volkeren nauw met elkaar verbonden is geweest, met veelvuldige grenswijzigingen. De huidige situatie in Oekraïne is zeer complex omdat een deel van Oekraïne, de Donbass, door Russen wordt bevolkt en de Krim van groot geopolitiek belang is voor Rusland, aangezien het zijn enige basis aan de Zwarte Zee en dus aan de Middellandse Zee is.
Afgelopen donderdag 27 januari verklaarde Bernard-Henri Lévy in de Verenigde Staten in een interview op Fox News over de recente gebeurtenissen: "Wat ik zie is een ongelooflijke daad van oorlog en chantage door Vladimir Poetin [...] Poetin is niet langer een partner van Europa. Hij is niet langer een tegenstander. Hij gedraagt zich als een vijand. En u hebt de laatste dagen een reeks verklaringen gehad waarin Europa [met] een totale oorlog wordt bedreigd... Als we vrede willen, moeten we de koude oorlog aanvaarden".
De economische gevolgen van een conflict voor de Europese landen, vooral op energiegebied, lijken hem niet te verontrusten.
Deze visie van Bernard-Henri Lévy komt niet tegemoet aan de wensen van de Oekraïense president, Volodymyr Zelensky, die het Oekraïense volk vertegenwoordigt en zich bewust is van het leed dat het zou lijden in geval van een conflict. Op vrijdag 28 januari vroeg hij het Westen geen "paniek" te zaaien door het risico van een Russische invasie te verhogen. Dezelfde dag waren Macron en Poetin het eens over "de noodzaak van de-escalatie".
Integendeel, B.H. Lévy zit op de lijn van de Verenigde Staten. Maandag dreigden de VS en hun NAVO-bondgenoten Rusland met nieuwe sancties, terwijl zij troepen naar de Russische grenzen mobiliseerden.
Net als in het geval van Libië lijkt BH Lévy zich geen zorgen te maken over de ernstige gevolgen van deze conflicten voor de Franse en meer in het algemeen de Europese volkeren.
De economische gevolgen van een Russisch-Oekraïens conflict voor de Europese landen, al was het maar op energiegebied, zouden in de huidige context catastrofaal zijn, om nog maar te zwijgen van de militaire verliezen voor de betrokken troepen.
Wat laat BHL draaien?
B.H. Lévy schijnt sterk geëvolueerd te zijn sinds zijn maoïstische jaren in 1968, toen de opstand van de kinderen van de bourgeoisie het presidentschap van generaal de Gaulle aan het wankelen had gebracht.
Van het radicale marxisme tot de veroordeling van de totalitaire aspecten ervan in La barbarie à visage humain en tot het humanitaire discours van de mensenrechten, zou men zijn engagementen kunnen verklaren door zijn voorstelling van een verdediger van degenen die door bepaalde totalitaire regimes worden vervolgd.
Hoe valt dan te verklaren dat hij in 2009 Cesar Battisti verdedigde, een Italiaanse extreem-linkse terrorist die voor vier moorden werd veroordeeld. In 2019 zal Battisti bekennen aan twee moorden te hebben deelgenomen en opdracht te hebben gegeven voor twee andere moorden.
Een ander antwoord zou zijn dat een opgeblazen ego hem ertoe zou aanzetten de krantenkoppen te halen.
Maar hijzelf verklaarde zijn daden met een geheel andere reden, paradoxaal voor iemand die kritiek heeft op hen die gehecht zijn aan hun vaderland en zijn identiteit. In zijn boek L'idéologie française uit 1981 beschuldigt hij Frankrijk ervan het conceptuele laboratorium van het Europese fascisme te zijn geweest.
Volgens Le Figaro (20/11/2011) verklaarde Bernard-Henri Lévy dat hij "als jood" had "deelgenomen aan het politieke avontuur in Libië", tijdens de eerste Nationale Conventie die werd georganiseerd door de Representatieve Raad van Joodse Organisaties in Frankrijk (CRIF). "Ik droeg mijn loyaliteit aan mijn naam en mijn loyaliteit aan het zionisme en Israël als een norm", voegde hij eraan toe.
In januari 2009 had hij in het tijdschrift Le Point reeds een steunbetuiging aan Israël gepubliceerd waarin de operatie "Gegoten lood" werd gerechtvaardigd.
Op 16 mei 2017 werd hem door de Bar Ilan Universiteit de titel Doctor Honoris Causa toegekend voor "meer dan 40 jaar invloedrijke bijdrage aan het Joodse volk en zijn natie".
Maar uiteindelijk, toen Bernard-Henri Lévy in de nacht van 29 december 1981 op het nieuws van TF1 over de Afghaanse mujahideen zei: "Ik zie dat wij ons vandaag in een situatie bevinden die niet veel verschilt van die ten tijde van de Spaanse oorlog ... in Spanje was er een plicht om in te grijpen...". Blijkt hieruit niet de teleurgestelde droom van een hele generatie extreem-linkse militanten in 1968, die dachten dat zij revolutionairen waren, om niet het romantische avontuur van de Internationale Brigades tijdens de Spaanse Burgeroorlog te hebben meegemaakt?
Jean Thema
[cc] Breizh-info.com, 2022, nieuwsberichten vrij te kopiëren en te verspreiden, op voorwaarde dat de originele bron wordt vermeld en er een link naar wordt opgenomen.
