Katehon: Het Oostenrijkse geval

Beste Lorenzo, Beste Prof. Dugin, Beste organisatoren!

Mijn thuisland Oostenrijk staat op een tweesprong:

Sinds het begin van de speciale militaire operatie in Oekraïne bevinden de betrekkingen tussen Rusland en Europa zich op een historisch dieptepunt. Terwijl de meeste Europese landen zich bij het Westen aansloten en wapens naar Oekraïne stuurden, concentreerde mijn thuisland Oostenrijk zich op het op de een of andere manier handhaven van zijn neutraliteit, die sinds het einde van de geallieerde bezetting in 1955 deel uitmaakt van de Oostenrijkse grondwet. Aan de ene kant bewapende Wenen het Zelensky-regime niet rechtstreeks en stuurde het zijn soldaten niet om te vechten voor een objectief slecht regime, aan de andere kant stuurde het geld naar Kiev en verklaarde het zich solidair met zijn knokploegen.

In tegenstelling tot onze globalistische regering, bestaande uit zogenaamde "Conservatieven" en "Groenen", die goed op de hoogte is van haar economische afhankelijkheid van Rusland, is de Oostenrijkse bevolking in meerderheid tegen de westerse oorlog in Oekraïne en voor vrede met Rusland. Desondanks heeft de regering de overhand en geen enkele partij in het parlement heeft een visie voor Oostenrijk als onderdeel van een multipolaire, niet langer unipolaire wereld. Zelfs de populistische FPÖ heeft geen andere visie dan "neutraal blijven", wat in de huidige tijd betekent dat de staat min of meer op één lijn staat met het Westen. Maar hoe kan Oostenrijk zijn traditie volgen en een constructief onderdeel van de multipolariteit worden?

Ten eerste zou Oostenrijk, om deel uit te maken van een intellectueel pluriversum, eerst en vooral op intellectueel niveau het Westen moeten verlaten. Dit betekent het opgeven van westers universalisme, kapitalisme, materialisme, chauvinisme en kosmopolitisme, maar eerst en vooral het aanpassen van het christelijke idee van rijk en traditie. Dit idee van het imperium, afgeleid van het Oude Rome, ziet de keizer als katheon, als hindernis van de Anti-Christ en vertegenwoordiger van Jezus Christus in deze wereld. Wat de Anti-Christ in onze tijd is, is denk ik vrij duidelijk: de krachten van het postmoderne Westen, vooral de huidige Verenigde Staten van Amerika met zijn Democratische leiderschap, het Globalisme en zijn bondgenoten, variërend van neoliberalen tot neofascisten.

In de Oostenrijks/Duitse traditie werd deze taak van katehon vervuld door het Habsburgse rijk, dat vanaf de 15de eeuw aan het hoofd stond van de casa d'Austria, het huis van Oostenrijk. Natuurlijk zijn we op dit moment zo ver verwijderd van de mogelijkheid om een katehon te vormen als menselijkerwijs mogelijk is: Vanaf nu bevindt Europa zich, zoals George Battaille en na hem Prof. Dugin opmerkten, in het hart van de hel. Europeanen hebben tegenwoordig hun geloof in God opgegeven, maken hun eigen helden en geschiedenis belachelijk en vernietigen zelfs actief hun eigen families door middel van LGBT-propaganda. In deze wanhopige positie kan alleen een God ons nog redden, zoals Martin Heidegger beroemde. De rol van katehon vervullen zou voor Oostenrijk betekenen dat we ons verzetten tegen al deze ontwikkelingen van de open maatschappij in de zin van Karl Popper en George Soros. We kunnen God dienen of goud, de hemel of deze wereld in zijn helse dimensie. Maar waar in de geschiedenis kunnen we zoeken naar een ander Oostenrijk, een Oostenrijk dat God diende en niet het goud? Om dit te bereiken moeten we onze spirituele wortels terug volgen naar de tijd van de 15de-19de eeuw, toen Oostenrijk nog zijn katheontische missie volgde. In die tijd was Oostenrijk het politieke centrum van het Heilige Roomse Rijk, door middel van overwinningen op het slagveld en in de edele huwelijksdiplomatie, dat net als Rusland een erfgenaam van het Romeinse Rijk wilde zijn. Maar vanaf de 16e eeuw, te beginnen met de Bourgondische erfenis en de val van het Hongaarse rijk tegen de Ottomanen, richtte Oostenrijk zich meer en meer op de Balkan om zichzelf en de Slavische volkeren die daar woonden te verdedigen tegen de opmars van het Ottomaanse rijk. De katheonische missie van Oostenrijk van de 15de tot de 18de eeuw bestond uit het vechten tegen de opmars van de Islam op de Balkan en het Duitse hartgebied zelf, terwijl het christelijke karakter van zijn koninkrijken behouden bleef tegen de krachten van de Reformatie en het materialisme.

Zoals Aeneas Silvio Piccolomini, bekend als Paus Pius II. In de Westerse wereld, die op het keizerlijke dieet werd genoemd, moest deze confrontatie tussen het Duits-Italiaanse christendom en de Islam destijds worden gezien als een straf van God die alleen kon worden afgewend als de Europeanen terugkeerden naar een gelovig leven en streden tegen het kwaad. Om de krachten te bundelen tegen de Ottomanen ging de Oostenrijkse edelman Sigismund von Herberstein, een aristocraat uit het huidige Slovenië met Duits als moedertaal die ook de Slavische taal sprak, naar Moskou om een verbond te sluiten met de Russische orthodoxie om samen de Ottomanen te bestrijden. Von Herberstein beschouwde de Russen niet als "Noordelijke Barbaren" zoals de Europeanen voor hem deden, maar als christelijke broeders, wat verbazingwekkend is omdat hij zelf lid was van de Westerse kerk, terwijl Rusland trouw bleef aan de Orthodoxie.  Na zijn diplomatieke reizen naar Moskou stichtte von Herberstein dan ook het moderne vakgebied van de Russische studies. Tijdens het eerste beleg van Wenen in 1529 stonden Oostenrijk en de Duitse hertogen er meestal alleen voor, maar dankzij de inspanningen van von Herberstein vochten Kozakken niet alleen samen met de Duitse en Poolse troepen tegen de Ottomanen tijdens het tweede beleg van Wenen in 1683, maar Rusland sloot zich ook aan bij de Heilige Liga in 1686 en veroverde de vesting Azow. Uiteindelijk stopten de gezamenlijke inspanningen van Europa en Rusland in 1699 de Ottomaanse opmars in Europa. Prins Eugen von Savoyen werd, naast andere helden op militair en geestelijk gebied, de belichaming van deze katheonische missie. Met de overwinning op de Balkan werd Oostenrijk eindelijk een multinationaal en multireligieus rijk, dat zichzelf definieerde door zijn christelijke missie. Het was de katehon van grote delen van Europa, van Noord-Italië tot Zuid-Polen, van Bohemen tot Noord-Servië, dat een gebied omvatte dat we tegenwoordig "Mitteleuropa" noemen, verenigd door de figuur van de keizer en het christendom.

Vanaf de Franse Revolutie in 1789 bestond Oostenrijks katehonische missie er nu in om de modernistische en revolutionaire ideologie van het liberalisme een halt toe te roepen. Samen maakten Oostenrijk, Rusland en Pruisen in 1815 een einde aan de aanval van het liberalisme op het Europese continent en richtten ze de Heilige Alliantie op, die de verspreiding van het liberalisme moest tegengaan. Een van de belangrijkste politici in deze periode was Clemens Wenzel Fürst von Metternich, die probeerde een wereldwijde anti-liberale alliantie van landmachten van Brazilië tot Rusland op te bouwen om de verspreiding van het liberalisme tegen te gaan. Terwijl de Habsburgers en Metternich succesvol waren in het tegenhouden van Napoleon en de Franse Revolutie, werden ze zelf opgeschrikt door de Liberalistische revolutie in Duitsland, Oostenrijk, Hongarije en Italië zelf van 1848-1849. Deze keer versloeg Oostenrijk onder leiding van maarschalk Radetzky, die onsterfelijk werd gemaakt door Franz Grillparzer, het liberalisme in Noord-Italië, terwijl Rusland te hulp schoot om de liberalistische opstand in Hongarije neer te slaan. Uiteindelijk waren de Habsburgers niet in staat om de Heilige Alliantie te handhaven tijdens de Krimoorlog en verraadden ze helaas Rusland door neutraal te blijven. Vanaf dat moment werden de monarchale machten in Europa stap voor stap overweldigd door de krachten van het nationalisme en liberalisme en vergaten ze uiteindelijk hun christelijk-katheïstische missie en werden ze ontmanteld aan het einde van de Eerste Wereldoorlog. Deze gebeurtenissen leidden natuurlijk tot de catastrofe van de Tweede Wereldoorlog en het uiteindelijke verlies van de Europese soevereiniteit en landmacht aan de moderniteit en haar krachten.

Desondanks leeft de erfenis van de katheonische missie van Oostenrijk en Mitteleuropa voort. Terwijl Intermarium in zijn huidige vorm het idee van Mitteleuropa probeert om te vormen tot een pro-Amerikaanse alliantie, houden landen als Hongarije nog steeds vast aan hun christelijk-Europese identiteit in weerwil van de trans-Atlantische aanval van globalisering en zeemacht. En Oostenrijk en vooral zijn katheonische missie en monarchische idee worden nog steeds in hoog aanzien gehouden door sommige voormalige delen van de Habsburgse monarchie.

Zoals Prof. Dugin suggereerde, zou Oostenrijk deze ideeën nieuw leven kunnen inblazen en weer een belangrijke kracht in Europa kunnen worden. Samen met Hongarije, Tsjechië, Polen, Slowakije, Slovenië, Kroatië en ook Italië zouden we het idee van monarchie en katehon weer kunnen oppakken, om de grote ruimte van Mitteleuropa te organiseren en een opstand te voeren tegen de krachten van het globalisme in de geest van Clemens Wenzel von Metternich. Naar het voorbeeld van Sigismund von Herberstein moeten we Mitteleuropa opnieuw begrijpen, niet als een fort tegen Eurazië, maar als een brug die het westelijke uiteinde van het Euraziatische schiereiland met het oosten verbindt. Als we de veelheid aan kerngebieden accepteren, zouden Oostenrijkers, Hongaren, West-Slavische en Zuid-Slavische volkeren en Italianen opnieuw hun krachten kunnen bundelen en de komst van de Anti-Christ in Europa kunnen verhinderen. Daarom zou de Europese beschaving niet alleen bestaan uit het Oostenrijks-katheonische blok, maar ook uit een Latijns rijk en een Duits rijk in het noorden, elk gedreven door hun eigen katheonische missie zoals Prof. Dugin in een recent artikel heeft benadrukt, wat natuurlijk zou veronderstellen dat deze volkeren ook de ketenen van het Globalisme zouden vernietigen. Al met al zullen deze geopolitieke en spirituele ontwikkelingen culmineren in de herschepping van de Heilige Alliantie uit 1815, maar deze keer op continentale schaal, waarbij de Euraziatische landmassa van het Westen tot het Verre Oosten wordt omvat.

Vertaling door Robert Steuckers