Energiebeleid en instabiliteit in Syrië

De val van het Assad-regime en het feit dat Syrië (althans voorlopig) in handen is gekomen van islamistische rebellen heeft velen in verwarring gebracht. In een poging om de snelle gebeurtenissen te begrijpen, worden allerlei theorieën en veronderstellingen naar voren gebracht, maar het merendeel van de informatie blijft speculatief wegens het gebrek aan harde feiten.

Al jaren geleden werd geschat dat de hele Syrische "burgeroorlog" ontstond toen Assad weigerde mee te werken aan het door het Westen gesteunde gaspijpleidingproject van Qatar en Turkije. Zo ontstond het in de massamedia herhaalde verhaal van een "schrikbewind" waartegen de "Syrische oppositie", inclusief hun Witte Helmen, vocht. Volgens deze theorie kwam Rusland in het spel om zijn eigen energiedoelen na te streven.

De chaos in de regio vindt zijn oorsprong in het Amerikaanse programma Timber Sycamore, waarmee diverse groepen werden gefinancierd en bewapend om tegen het Syrische regime te strijden. Ook westerse vazallen zoals Saoedi-Arabië, Qatar, Turkije en Jordanië hebben de rebellen gesteund. Israël heeft eveneens terroristen die tegen Assad vochten verzorgd in zijn ziekenhuizen.

Na de val van Damascus afgelopen weekend zijn Israëlische troepen gretig dieper Syrië binnengetrokken. De luchtmacht van de Joodse staat heeft al meer dan honderd luchtaanvallen uitgevoerd op militaire doelen. Het zionistische leger heeft gevechtsvliegtuigen, helikopters, luchtverdedigingssystemen en wapenopslagplaatsen vernietigd, onder het voorwendsel van het waarborgen van zijn eigen veiligheid.

Dit is een van de grootste aanvaloperaties in de geschiedenis van de Israëlische luchtmacht. Dit keer is er geen bruikbare militaire uitrusting achtergelaten voor de nieuwe regering, zoals de Verenigde Staten wel deden bij hun terugtrekking uit Afghanistan. Het is daarom onwaarschijnlijk dat islamistische rebellen erin zullen slagen een emiraat op te richten in Syrië naar het voorbeeld van de Taliban.

Israël wil geen sterk en verenigd Syrië, maar een regio die in instabiliteit verkeert past beter in zijn plannen. Syrië zou kunnen veranderen in een nieuw Libië, waar krijgsheren en verschillende groepen onderling strijden, met nabijgelegen een zich uitbreidende extremistische Joodse veiligheidsstaat met zijn nederzettingen. Wat zal er dan gebeuren met de Ottomaanse ambities van Erdoğan in dit geheel?

Volgens Saoedi-Arabië proberen de zionisten de mogelijkheden van de Syriërs om veilige omstandigheden in hun land te herstellen te saboteren. Ook Irak en Qatar hebben de Israëlische acties veroordeeld, maar wie zou het Joodse regime daadwerkelijk kunnen tegenhouden? De regering-Biden beweert de nieuwe Syrische regering te steunen.

De illegaal bezette Golanhoogten worden door de zionisten voortaan beschouwd als een "onlosmakelijk deel van de staat Israël". Israël annexeerde de Syrische Golanhoogten in 1981, waarna het Amerikaans-Joodse energiebedrijf Genie Energy daar olie is gaan boren. De belangstelling van verschillende partijen voor Syrië lijkt, naast geopolitieke doelen, sterk verbonden te zijn met energiepolitiek, olie- en gasprojecten.

Hoe de toekomst van Syrië er ook uit zal zien, de 54-jarige heerschappij van de familie Assad is beëindigd. Bashar al-Assad, geboren in 1965, heeft tenminste het lot van Saddam Hoessein en Moammar Gaddafi ontlopen en kreeg asiel in Rusland, waar hij samen met zijn familie een luxueus leven kan leiden, vrij van politieke zorgen.

Bron