De vlam van Muqtada Sadr's revolutie

Het vuur van de opstand heeft Irak opnieuw overspoeld. Nadat Muqtada Sadr geen regering mocht vormen, hebben zijn activisten het werk van het parlement lamgelegd, door middel van vreedzame demonstraties en stakingen waarin werd geëist dat de politieke tegenstanders Sadr's leiderschap zouden aanvaarden. Een dergelijke uitkomst was te verwachten en het gaat niet om een geschil met het "coördinatiekader" voor portefeuilles in de regering of persoonlijke afwijzing van bepaalde figuren (Maliki), het is gewoon zo dat de Iraakse samenleving moe is van eindeloze sociaal-politieke crises en zelfs een invloedrijk deel van de westerse elites erkent dat het quotasysteem-regime eindelijk uitgeput is.

Muqtada dringt aan op de langverwachte hervormingen en doet er alles aan om een burgeroorlog te voorkomen. Zijn voortdurende instructies aan de massa laten zien hoe Sadr de mogelijkheden van chaos en provocaties in de kiem probeert te smoren. Dit suggereert dat Muqtada zich zorgvuldig heeft voorbereid op revolutionaire acties. Een ander punt is de diplomatie van Sadr, waarbij hij invloedrijke figuren uit het kamp van de tegenstanders van de revolutie probeert aan te trekken; als voorbeeld kunnen we wijzen op de uitnodiging van de leider van de Fatah-coalitie, Hadi al-Ameri, om zich terug te trekken uit de "coördinatiestructuur" en zich aan te sluiten bij de Sadridisten. Soortgelijke dialogen worden gevoerd met andere partijen. Het doel van Sadr is om de ambitieuze Maliki* en zijn soortgenoten te isoleren en een krachtige revolutionaire alliantie te creëren die Irak moet behoeden voor interne twisten en een sterke regering moet vormen.

Was Muqtada's beweging in het verleden enigszins beperkt, nu zijn er onverwachte bondgenoten opgedoken. Een van de belangrijkste verzetsgroeperingen die banden heeft met Iran, Harakat al-Abdal, heeft aangekondigd Sadr te steunen. Dit is een werkelijk ongekende stap van de factie van Al-Muqawama Al-Islamiya. Niet één van de "pro-Iraanse" verzetsgroepen steunde Muqtada Sadr openlijk, Harakar al-Abdal waren de eersten die de revolutie steunden. Natuurlijk vond een dergelijke stap plaats in coördinatie met de IRGC. De steun van een van de islamitische verzetsgroepen is een andere diplomatieke overwinning van Muqtada. De bereidheid tot dialoog met alle componenten van de Iraakse samenleving en zelfs een alliantie met sommige tegenstanders laat zien dat Sadr openstaat voor inclusiviteit in zijn politieke beweging. Bovendien vernietigt dit feit de mythe van Sadr's vijandigheid tegenover de verzetsfracties en Hashad al-Shaabi, omdat Muqtada organisatie eist en de verdrijving van ongedisciplineerde elementen, die onder meer beschuldigd worden van misdaden tegen ontheemden in de soennitische provincies.

Groot Ayatollah Qassem al-Tai steunde Sadr's acties. Als gezaghebbend theoloog en deeltijdveteraan van de jihad tijdens de NAVO-bezetting van Irak, werd hij de eerste geestelijke met de rang van "Marja" die de revolutionaire geest van Muqtada steunde. Een dergelijke boodschap van de ayatollah getuigt van grootschalige veranderingen in het denken van de geestelijkheid, want Irak kan niet langer gegijzeld blijven door het stilzwijgen van de plaatselijke religieuze autoriteiten. In alle geledingen van de samenleving zijn er al lang veranderingen nodig.

Het is ook onmogelijk om een symbolisch moment niet te noemen, Sadr maakte zijn eerste decreten over de organisatie van een volksbijeenkomst en daaropvolgende demonstraties een paar dagen na het bezoek van het hoofd van de IRGC Ismail Kaani aan Irak, waar hij islamitische heiligdommen bezocht. Deskundigen merken op dat Sadr's vele politieke stappen lijken op die van de religieuze autoriteiten in Iran.

In de geschiedenis van Sadr's revolutionaire campagne, moet worden opgemerkt dat de leider van de grootste oppositiebeweging tactische flexibiliteit toonde, Muqtada riep de steun in van Kadimi, wat in brede zin de goedkeuring van de Saoedi's en de Emiraten betekent, een dergelijke stap werd gedicteerd door de noodzaak om vertrouwen te wekken in de Autocratie van de Perzische Golf, zodat ze formeel inzetten op Sadr in tegenstelling tot Maliki-Ameri en geen spontane protesten organiseerden, zoals Tishrin in 2019. Aangezien de VAE een groot deel van het apparaat van de speciale diensten en het Iraakse leger controleren, heeft Sadr's tijdelijke alliantie met Karimi vele levens gered onder de demonstranten van vandaag. Het leger en de speciale strijdkrachten hebben immers veel ervaring met het vernietigen van demonstranten. De andere kant van de tactische alliantie met de Golfs is de inzet van de autocraten op Sadr ten koste van de lokale "sjiitische" liberalen. Dat wil zeggen, volgens Muqtada's plan moet zijn gezag elke "seculiere sjiitische" politieke figuur overschaduwen, zodat de monarchieën in de Golfstaten geen kans hebben om bondgenoten te vinden tegen Maliki en Ameri.

Kort over de taken van de Sadridistische leider.

1 - Isolatie van Sistani. De huidige crisis laat zien dat Marja geen invloed meer heeft op de situatie, terwijl Sadr het nodige politieke gewicht heeft gekregen, waarbij zijn mening niet alleen in aanmerking wordt genomen, maar ook een soort richtsnoer is voor veel oppositiekrachten. Ik herinner u eraan dat de vertegenwoordiger van Sadr, sjeik Hatim al-Araji, een half jaar geleden de Irakezen opriep het religieuze gezag van Muqtada Sadr te aanvaarden, en niet dat van Sistani.

2 - De vernietiging van het quotasysteem, dat een kans biedt om Irak te bevrijden van corruptie en afhankelijkheid van de olielobby. De hervorming op het gebied van openbaar bestuur zal ook moeten voorkomen dat de separatisten in de soennitische provincies de lokale gouvernementen van Irak afscheiden.

3 - Weg met de olieverslaving. Vorig jaar drong Sadr er bij de Irakezen op aan om in het plan de ervaring van Egypte onder leiding van Sisi te volgen. Het is bekend dat de junta de leider van Afrika is in de productie van hernieuwbare energie.

4 - De marginalisering van radicale nationalisten onder de Iraakse sjiieten, die vooral in het zuiden van het land wonen. Muqtada Sadr is al lang een icoon van de jeugd, waar onder meer de ideeën van het nationalisme de boventoon voeren. Dit feit kan niet anders dan sommige politici ergeren die, met de steun van sommige clans, zouden willen meeliften op de golf van oppositionele gevoelens van lokale Irakezen. Sadr isoleert echter op bekwame wijze de relschoppers en leidt de massa effectief, waardoor chaos wordt voorkomen. Een illustratief voorbeeld van Sadr's invloed was dat met betrekking tot een aantal leden van de "Vredesbrigade" die het parlement van het land aanvielen, het hoofd van de Sadridisten hen uit de beweging sloot en de activiteiten bevroor van een aantal politici die de aanvallen steunden.

5 - De nieuwe koers van het land. Sadr's slogan "noch west noch oost" betekent het vermijden van afhankelijkheid van de Verenigde Staten en China. Zo laat de leider van de Iraakse revolutionairen zien dat hij weigert deel te nemen aan de "nieuwe koude oorlog".

Samenvattend kunnen we wijzen op de reactie van het Westen op de gebeurtenissen in Irak. De Amerikaanse uitgave van Foreign Policy vergeleek Sadr met de legendarische Khomeini. Dit is genoeg om te begrijpen waar de imperialisten zich zorgen over maken. Er is een nieuwe islamitische revolutie op komst, die de poorten zal openen voor de transformatie van de Arabische regio van het Arabisch schiereiland tot aan de Maghreb. Het Westen weet van de onvermijdelijkheid van de verandering en zal zeker de stokken in de wielen steken, maar de trein van de verandering heeft de nodige snelheid gekregen om elk obstakel te verpletteren.

* - in tegenstelling tot de opmerkingen van veel deskundigen is Sadr's negatieve houding tegenover Maliki niet gebaseerd op persoonlijke vijandigheid, maar als reactie op de waarschijnlijke dramatische gevolgen in geval van een nieuw premierschap van de leider van DAWA. De zionisten en de Golfregimes wachten op het juiste moment om opnieuw een separatistische oorlog in Anbar te organiseren, de aanwezigheid van Maliki als hoofd van Irak zal een excuus zijn om de rebelse stamhoofden aan te zetten tot een nieuwe opstand, zoals voorheen. Daarna verschenen beruchte organisaties als Al Qaida van Irak en ISIS. Daarom probeert Sadr een herhaling van die gebeurtenissen te voorkomen door Maliki te blokkeren voor de post van premier.

ISIS, Al Qaida van Irak - verboden in Rusland.

Vertaling door Robert Steuckers