De tweede fase van de oorlog gaat beginnen: Polen warmt zich op met enorme wapenaankopen

De wedstrijd is begonnen, de eerste helft eindigt met een teleurstellende prestatie van de spits die verantwoordelijk is voor het maken van de doelpunten. De DT (de Míster in sommige landen) besluit dat zijn tijd erop zit en de vervangende spits moet het speelveld betreden. Maar het probleem is niet dat de 9 doelpuntenmaker meer speelt, het is gewoon dat zijn team niet werkt. Als hij in de rust vertrekt, wordt hij gezien als degene die verantwoordelijk is voor de nederlaag, terwijl de rest van zijn teamgenoten, te beginnen met de coach zelf, het niet goed hebben gedaan.

Nee, u vergist zich niet, beste lezer, u leest geen sportmedia die een weekendwedstrijd becommentariëren, u leest een geopolitiek artikel dat gericht is op de oorlog in Europa tussen Rusland en de NAVO.

Het veelzijdige WP is niets meer dan een metafoor voor een Angelsaksisch model dat Oekraïne ten gronde heeft gericht en van plan is om de rest van Europa mee ten onder te laten gaan om Rusland te verslaan.

Het Euraziatische land is te machtig, zijn strijdkrachten zijn, in tegenstelling tot wat de pers en de netwerken verspreiden, extreem sterk en verliezen de oorlog met Oekraïne niet.

Het heeft de oorlog nooit verloren, hij is vanaf het begin volgens zijn eigen belangen gevoerd. De oorlog is, zoals al duidelijk is, tegen de NAVO, het gebied waar ze vechten is Oekraïne, en het is belangrijk om dit feit niet uit het oog te verliezen.

De NAVO is de handhavingsarm van de besluitvormingscentra in Washington en Londen, die de wereld zien met burgers van verschillende categorieën. Tweederangsburgers zijn hun eigen burgers, want eersterangsburgers zijn slechts de elites. Daarachter staan de West-Europeanen en onderaan staan de Oost-Europeanen.

De rest kan niet eens beschouwd worden als iets meer dan werktuigen en middelen die gebruikt kunnen worden als de situatie daarom vraagt.

Rusland heeft zich onverzettelijk opgesteld en in het Westen proberen de elites het reusachtige land op te delen in verschillende kleinere landen, misschien wel 35, om zo zijn macht vloeibaar te maken en het einde van deze lastige natie te bepalen voor hun eigen belangen.

Oekraïne is de uitverkoren speerpunt om Moskou aan te vallen met NAVO-betrokkenheid. In de wetenschap dat Kiev alleen maar kan hopen op een nederlaag die zo verpletterend is dat het waarschijnlijk het einde van het bestaan van de Oekraïense staat betekent, heeft het andere kaarten om uit te spelen.

Polen is de opwarmspeler die wacht om in te vallen en de gehavende en uitgeputte Oekraïners te vervangen. De opwarming is zichtbaar en aan de intensiteit kunnen we zien dat de tijd dat het een militaire speler zal worden, nabij is.

De Poolse regering bereidt zich voor op oorlog met enorme wapenaankopen, maar in tegenstelling tot Zelensky en de zijnen, zal het deze keer westers zijn. Wapens die van de Sovjets zijn geërfd, zijn vernietigd in de Oekraïense militaire campagne.

Ter gelegenheid van de Poolse Legerdag heeft hij een militaire tentoonstelling laten zien met 200 eenheden Pools en buitenlands militair materieel, 92 vliegtuigen en 2.000 militairen. Iets wat het Russische leger zou moeten choqueren, maar deze aantallen zijn duidelijk onbeduidend voor Moskou. Wit-Rusland is het andere land dat het doelwit is, maar Loekasjenko heeft kernwapens en PMC Wagner ontvangen.

10.000 troepen aan de grens met de bondgenoot van Rusland is een teken van Warschau's bedoelingen.

Polen is zich aan het herbewapenen met de aankoop van 32 F 35s voor $4,2 miljard, 500 eenheden Himars voor $10 miljard, waarvan het er al 18 heeft ontvangen. 366 eenheden Amerikaanse Abrams tanks, 116 M1A1, naast de 250 M1A2 SEP v3 die al besteld zijn.

Warschau heeft 48 K9 A1 zelfrijdende pantserhouwitsers besteld voor een geschatte prijs van 200 miljoen per eenheid.

Het heeft ook 980 Koreaanse K2 Black Panther tanks gekocht voor een marktwaarde van ongeveer 8 miljoen per tank. 48 FA-50 gevechtsvliegtuigen voor 3,5 miljard, K239 Chunmo meervoudige raketlanceersystemen en 400 KIA K-151 4×4 gepantserde verkenningsvoertuigen.

Polen is ook van plan om 1.400 Borsuk lokale infanteriegevechtsvoertuigen met een draagvermogen van zes personen aan zijn strijdkrachten toe te voegen. Deze aankoop heeft tot controverse geleid, omdat sommigen het zien als niet meer dan een kopie van vergelijkbare Westerse voertuigen, gebouwd met buitenlandse materialen, maar gepresenteerd als een Poolse prestatie. De kosten worden geschat op 6 tot 10 miljoen, veel hoger dan wat het waard zou zijn als het concurrerend geproduceerd zou zijn. Polen heeft onder andere 2,16 miljard geïnvesteerd in raketten van het Europese bedrijf MDBA, Camm and Launchers.

Het bedrag zal een zware wissel trekken op de Poolse economie, maar een aangemoedigde Andrzej Duda zei dat Rusland gestopt moet worden voordat de levens van Amerikaanse soldaten worden opgeofferd. Duda zei dat het Westen Rusland nu moet stoppen, voordat "Amerikaanse soldaten hun bloed moeten vergieten en hun leven moeten verliezen in Europa om de vrede en vrijheid in de wereld te herstellen".

De voormalige Poolse premier Donald Tusk overdrijft de dreiging van Wit-Rusland en beweert dat de regerende partij Wet en Rechtvaardigheid van Duda angst tactieken gebruikt om betere parlementsverkiezingen te krijgen.

Los van interne ruzies maakt Polen dezelfde fout als Oekraïne door de capaciteiten van Rusland te onderschatten terwijl het zijn eigen capaciteiten overschat. Om het nog erger te maken, vertrouwt het op de steun van de VS in het geval van een confrontatie.

De Polen zouden er goed aan doen om de geschiedenis niet te vergeten. De laatste keer dat ze op het Westen vertrouwden, was in de deal met Hitler, die eindigde in een Duitse invasie van hun land. Als we kijken naar hoe de VS in Vietnam of Afghanistan hebben gehandeld toen de situatie ongunstig werd, moeten Duda en zijn vrienden op hun hoede zijn om op een compromis van de Anglo-Amerikanen te vertrouwen.

Als u twijfels hebt, kunt u nagaan hoe Oekraïne door diezelfde landen tot oorlog werd gedreven, hoe zij het land bij verschillende gelegenheden de mogelijkheid van een regeling ontzegden en hoe zij nu suggereren dat Kiev moet onderhandelen en land moet afstaan voor vrede.

Het spel gaat tussen Rusland en de VS, Oekraïne vandaag en Polen morgen, zij zijn slechts pionnen die kanonnenvoer leveren om Rusland uit te putten en een regeringswisseling in Moskou mogelijk te maken. De kosten in mensenlevens en de vernietiging van infrastructuur worden niet gedragen door de besluitvormers, maar door de ellendige landen die zich lenen voor dit suïcidale spel.

Zowel mannen als grondgebied tellen niet. Tot nu toe hebben ze hun geërfde Sovjetmaterieel in de strijd verbrand en van de gelegenheid gebruik gemaakt om westerse vervangers te kopen. Bovendien hebben ze hun eigen verouderde uitrusting ingeleverd die al tientallen jaren in magazijnen lag weg te roesten en verouderd was voor moderne oorlogsvoering.

De komst van modern materieel, zoals Patriot-systemen en Leopard II A6, was voor het Westen een van de negatieve aspecten van het Oekraïense avontuur, gezien het feit dat het in diskrediet werd gebracht. Deze systemen werden gepresenteerd als de beste en meest efficiënte ter wereld, en daarom waren ze aanzienlijk duurder dan de systemen die door de Russen of Chinezen werden geproduceerd, maar gezien hun prestaties bleek dit niet waar te zijn.

Het andere negatieve punt is dat de problemen met de Westerse productiebevoorrading zichtbaar werden. De arsenalen van de NAVO werden in een veel hoger tempo leeggemaakt dan zou moeten, gezien hun capaciteit voor militaire productie.

Polen begint zich op te maken voor een confrontatie met de grootste kernmacht ter wereld. Een mogendheid die al lang rivaal is en niet dezelfde terughoudendheid zal hebben als met Oekraïne.

Deze laatste natie wordt door Rusland beschouwd als een deel van hetzelfde volk, velen zien de oorlog als een tragedie omdat het een interne oorlog is. Met Polen is het een ander verhaal, oude wrok, verergerd door Warschau's gevoel van ondankbaarheid toen ze door de Russen werden gered van Nazi-Duitsland. Moskou begrijpt dat het zijn bloed heeft gegeven om zijn Poolse vijanden te verdedigen en opnieuw zijn ze niet dankbaar geweest.

Polen streeft er tegenwoordig naar om de door Polen beïnvloede Oekraïense gebieden in het westen van het buurland terug te veroveren, net zoals zijn ambitie zich uitstrekt naar het centrum van het land.

Rusland, dat een bloedige confrontatie is begonnen om de NAVO van zijn grenzen te verdrijven, zal dit nauwelijks toestaan en zal niet de vriendelijke remmen hebben die de militaire operatie in Oekraïne hebben vertraagd.

Deze keer kunnen we een extreem gewelddadige Russische reactie tegen Polen verwachten. Russische analisten geloven dat de NAVO niet zal ingrijpen in een directe oorlog. De Angelsaksen willen geen verwoesting in eigen land en zullen niet voor Polen vechten.

De NAVO als geheel kan tussenbeide komen, maar Rusland geeft er niets om als de VS er niet tussen zit. Duitsland lijkt zich ongemakkelijk te voelen met zijn economische zelfmoord en nu, als de situatie zich uitbreidt naar Polen, met oorlog aan zijn directe grenzen.

Frankrijk heeft te veel problemen in Afrika en thuis om nog meer vijanden te zoeken. De rest heeft geen serieuze capaciteiten om de confrontatie met Rusland aan te gaan.

De stap is riskant, maar de situatie verandert. De tweede fase van de oorlog staat op het punt om te beginnen, nu Oekraïne met zijn laatste reserves tegen de Russische verdedigingsmuur botst, die zich op zijn beurt voorbereidt op een offensief dat minstens drie keer zo sterk zal zijn als het aanvankelijke offensief in februari 2022.

Dit zou tegen een versleten vijand zijn; de overlevingskansen van Oekraïne zijn inderdaad zeer beperkt.

Rusland kan toekijken hoe de VS een wapenstilstand begint na te streven, en wanneer het ziet dat er geen versterkingen meer aankomen in Oekraïne, zal het zeker een laatste offensief beginnen, zonder al te veel eigen kosten.

Uiteindelijk, nu de NAVO zich terugtrekt, heeft het geen zin meer om de Oekraïense aanvallen te weerstaan. Op dat moment zullen de VS moeten beslissen of ze Polen eindelijk de strijd in sturen of de Russische eisen accepteren om zich terug te trekken naar de grenzen van '97. De autoriteiten in Warschau zullen met hetzelfde probleem worden geconfronteerd als de NAVO.

De autoriteiten in Warschau zullen voor hetzelfde dilemma staan als Zelensky, en net als Zelensky zijn ze zelfgenoegzaam en wegen ze het risico dat ze lopen niet af.

De rest van Europa moet op zijn hoede zijn en dienovereenkomstig handelen, de klok tikt en de situatie is meer gespannen dan ooit. Zullen ze bereid zijn om de kant van Oekraïne op te gaan of zullen ze accepteren dat de wereld veranderd is en dat de hegemonie voorbij is?

Hun bestaan hangt ervan af.

Bron: noticiasholisticas.com.ar

Vertaling door Robert Steuckers